"حمیدرضا آذرنگ":
بسیاری از بازیگران ما مکانیک‌های خوبی می‌شدند /کلاس‌های بازیگری غلط تعریف شد
متاسفانه کلاس‌های بازیگری غلط تعریف شده و باید کاری کنیم هنرجو به خود باوری برسد!
به گزارش خبرنگار تئاتر باشگاه خبرنگاران، نشست رسانه‌ی کارگاه‌های آموزشی تئاتر مرکز اموزش هنری بنیاد رودکی با حضور حمید رضا اذرنگ و رضا گوران و دیگر هنرمندان در تالار وحدت برگزار شد.
حمیدرضا آذرنگ بازیگر که کارگاه «بازیگری، تخیل و خودباوری» را به عنوان یکی از کارگاه‌های تئاتری مرکز آموزش بنیاد «رودکی» برگزار می‌کند در این نشست عنوان کرد:در جامعه‌ای زندگی می‌کنیم که در تمام حرفه‌هایش یدک کشیدن واژه حرفه‌ای، کمرمان را شکسته در حالی که هیچ رنگ و بویی از حرفه‌ای بودن نبرده‌ایم و متاسفم که در جامعه ما چیزی جنبه حرفه‌ای بودن ندارد.
آذرنگ ادامه داد: در کلاس‌های بازیگری آنقدر همه چیز غلط تعریف شده است که بیشتر وقت کلاس به شکستن ذهنیات نادرست هنرجویان می‌گذرد.
وی، با اشاره به تجربیات شخصی خودش در این کارگاه‌ها گفت: بیشتر وقت کارگاه‌ها به تحلیل هنرجویان از بازی بازیگران دیگر می‌گذرد یعنی همه این عوامل باعث شده از خودباوری دور شویم و قهرمان را در چهره دیگری ببینیم. بنابراین شاید بیشتر زمان کارگاه من، به شکستن تصاویر ذهنی بچه‌ها اختصاص پیدا کند تا آنها را به خودشان بیاورم.
اذرنگ تصریح کرد: شاید بعد از برگزاری این کارگاه‌ها عده‌ای فکر کنند بهتر است بازیگری را رها کنند، همچنان که بسیاری از بازیگران ما مکانیک‌های خوبی می‌شدند اما معلوم نیست چرا بازیگری می‌کنند!
وی گفت: بازیگری مقوله‌ای بسیار پیچیده‌ای است اما آنقدر سهل الوصول شده که با یکسری اتفاقات ناهنجار روبرو هستیم.
رضا سرور که کارگاه «درآمدی بر تراژدی‌های شکسپیر» را برگزار می‌کند، گفت: در هر آموزشی در تئاتر با دو وجه زمانی روبرو هستیم؛ در وهله اول، مدرس باید آنچه را در گذشته وجود داشته، در کنار تجربیات خودش و به عنوان تاریخ تئاتر به هنرجویان منتقل کند و در مرحله بعدی که تعیین کننده‌تر هم هست، آنچه را در زمان حال اتفاق افتاده است، آموزش بدهد.
وی اظهار داشت: مهم این است که با توجه به شرایط امروز، چطور گذشته را وارد دلالت‌های روز می‌کنیم.
سرور ادامه داد: در این کارگاه در قالب چند جلسه به بررسی نظرات تعدادی از شکسپیرشناسان می‌پردازیم و به همین دلیل کارگاه ما بیشتر حالت پژوهشی دارد.
اوی افزود: اگر کارگاه و یا کلاس آموزشی به شکل درستی کارش را انجام دهد، در نهایت پرسش‌هایی در ذهن هنرجویان ایجاد می‌شود.
همچنین رضا ثروتی دیگر مدرس این کارگاه نیز با اشاره به شیوه تدریس تئاتر در دانشگاه‌های هنری گفت: شیوه تدریس در دانشگاه‌های ما بیشتر تئوریک است. یعنی اساتید موضوعاتی را به بچه‌ها آموزش می‌دهند که خود دانشجویان می‌توانند آنها را از طریق کتاب‌ها یا فضای مجازی کسب کنند در حالی که تئاتر جدا از عمل نیست.
وی ادامه داد: اساسا وقتی سابقه ذهنی هنرجو را نمی‌دانیم، بهتر است همه هنرجویان در پروسه تولید یک اثر نمایشی سهیم کنیم. تا آنها بیاموزند هیچ یک از اجزای تئاتر جدای از هم نیستند.
رضا گوران دیگر کارگردان تئاتر نیز که کارگاه «تئاتر از متن تا اجرا» را برگزار می‌کند، اظهار داشت: تصمیم داشتم به دلیل برخی از حاشیه‌ها مدتی از تئاتر حرفه‌ای دور بمانم. اما وقتی پیشنهاد برگزاری این کارگاه شد، استقبال کردم چون مدت‌هاست علاقه‌مندم کاری کارگاهی را با دانشجویانی که تجربه زیادی در اجرا ندارند و هنوز ذهنیتشان شکل نگرفته است، اجرا کنم.
او با بیان ایرادات آموزش تئاتر در دانشگاه‌ها اضافه کرد: خلاهای زیادی در سیستم آموزشی‌مان داریم. متاسفانه در ایران شیوه‌های آموزش تئاتر نه تنها تئوریک هستند، بلکه بر مبنای سلیقه شخصی اساتید دنبال می‌شوند. علاوه بر این، بیشتر مباحثی که در دانشگاه‌ها کار می‌شود، براساس متدهای منسوخ است.
رضا گوران افزود: امروزه نسلی با انگیزه و پشتکار وجود دارد اما خیلی سخت می‌تواند به فضای اجرایی تئاتر راه پیدا کند و من بسیار دوست دارم با این هنرجویان تئاتر اجرا کنم.
در این نشست، پیمان قدیمی که مدیریت برپایی این کارگاه‌ها را برعهده دارد، توضیحاتی درباره این مجموعه ارائه کرد و بهره‌مندی از اساتید به روز و برخورداری از امکانات مجموعه رودکی را از مهم‌ترین ویژگی‌های این کارگاه‌های دانست.
او توضیح داد: این کارگاه‌ها در دو بخش مجزا برگزار می‌شود که در مرحله اول استعدادیابی انجام می‌شود و برخی از کارگاه‌ها در بلند مدت به اجرای عمومی منتج می‌شود و جالب اینجاست که هنرجویان از تمام امکانات بنیاد رودکی مانند تالار وحدت ، تالار رودکی، تالار حافظ ، تالار فردوسی، برج آزادی و... بهره مند هستند.
همچنین شیبانی مدیر مرکز آموزش رودکی با معرفی عناوین این کارگاه‌ها اضافه کرد: آثاری که به اجرای عمومی می‌رسند، در تالارهای زیر پوشش بنیاد رودکی به صحنه می‌روند.
انتهای پیام / اس
حمیدرضا آذرنگ بازیگر که کارگاه «بازیگری، تخیل و خودباوری» را به عنوان یکی از کارگاه‌های تئاتری مرکز آموزش بنیاد «رودکی» برگزار می‌کند در این نشست عنوان کرد:در جامعه‌ای زندگی می‌کنیم که در تمام حرفه‌هایش یدک کشیدن واژه حرفه‌ای، کمرمان را شکسته در حالی که هیچ رنگ و بویی از حرفه‌ای بودن نبرده‌ایم و متاسفم که در جامعه ما چیزی جنبه حرفه‌ای بودن ندارد.
آذرنگ ادامه داد: در کلاس‌های بازیگری آنقدر همه چیز غلط تعریف شده است که بیشتر وقت کلاس به شکستن ذهنیات نادرست هنرجویان می‌گذرد.
وی، با اشاره به تجربیات شخصی خودش در این کارگاه‌ها گفت: بیشتر وقت کارگاه‌ها به تحلیل هنرجویان از بازی بازیگران دیگر می‌گذرد یعنی همه این عوامل باعث شده از خودباوری دور شویم و قهرمان را در چهره دیگری ببینیم. بنابراین شاید بیشتر زمان کارگاه من، به شکستن تصاویر ذهنی بچه‌ها اختصاص پیدا کند تا آنها را به خودشان بیاورم.
اذرنگ تصریح کرد: شاید بعد از برگزاری این کارگاه‌ها عده‌ای فکر کنند بهتر است بازیگری را رها کنند، همچنان که بسیاری از بازیگران ما مکانیک‌های خوبی می‌شدند اما معلوم نیست چرا بازیگری می‌کنند!
وی گفت: بازیگری مقوله‌ای بسیار پیچیده‌ای است اما آنقدر سهل الوصول شده که با یکسری اتفاقات ناهنجار روبرو هستیم.
رضا سرور که کارگاه «درآمدی بر تراژدی‌های شکسپیر» را برگزار می‌کند، گفت: در هر آموزشی در تئاتر با دو وجه زمانی روبرو هستیم؛ در وهله اول، مدرس باید آنچه را در گذشته وجود داشته، در کنار تجربیات خودش و به عنوان تاریخ تئاتر به هنرجویان منتقل کند و در مرحله بعدی که تعیین کننده‌تر هم هست، آنچه را در زمان حال اتفاق افتاده است، آموزش بدهد.
وی اظهار داشت: مهم این است که با توجه به شرایط امروز، چطور گذشته را وارد دلالت‌های روز می‌کنیم.
سرور ادامه داد: در این کارگاه در قالب چند جلسه به بررسی نظرات تعدادی از شکسپیرشناسان می‌پردازیم و به همین دلیل کارگاه ما بیشتر حالت پژوهشی دارد.
اوی افزود: اگر کارگاه و یا کلاس آموزشی به شکل درستی کارش را انجام دهد، در نهایت پرسش‌هایی در ذهن هنرجویان ایجاد می‌شود.
همچنین رضا ثروتی دیگر مدرس این کارگاه نیز با اشاره به شیوه تدریس تئاتر در دانشگاه‌های هنری گفت: شیوه تدریس در دانشگاه‌های ما بیشتر تئوریک است. یعنی اساتید موضوعاتی را به بچه‌ها آموزش می‌دهند که خود دانشجویان می‌توانند آنها را از طریق کتاب‌ها یا فضای مجازی کسب کنند در حالی که تئاتر جدا از عمل نیست.
وی ادامه داد: اساسا وقتی سابقه ذهنی هنرجو را نمی‌دانیم، بهتر است همه هنرجویان در پروسه تولید یک اثر نمایشی سهیم کنیم. تا آنها بیاموزند هیچ یک از اجزای تئاتر جدای از هم نیستند.
رضا گوران دیگر کارگردان تئاتر نیز که کارگاه «تئاتر از متن تا اجرا» را برگزار می‌کند، اظهار داشت: تصمیم داشتم به دلیل برخی از حاشیه‌ها مدتی از تئاتر حرفه‌ای دور بمانم. اما وقتی پیشنهاد برگزاری این کارگاه شد، استقبال کردم چون مدت‌هاست علاقه‌مندم کاری کارگاهی را با دانشجویانی که تجربه زیادی در اجرا ندارند و هنوز ذهنیتشان شکل نگرفته است، اجرا کنم.
او با بیان ایرادات آموزش تئاتر در دانشگاه‌ها اضافه کرد: خلاهای زیادی در سیستم آموزشی‌مان داریم. متاسفانه در ایران شیوه‌های آموزش تئاتر نه تنها تئوریک هستند، بلکه بر مبنای سلیقه شخصی اساتید دنبال می‌شوند. علاوه بر این، بیشتر مباحثی که در دانشگاه‌ها کار می‌شود، براساس متدهای منسوخ است.
رضا گوران افزود: امروزه نسلی با انگیزه و پشتکار وجود دارد اما خیلی سخت می‌تواند به فضای اجرایی تئاتر راه پیدا کند و من بسیار دوست دارم با این هنرجویان تئاتر اجرا کنم.
در این نشست، پیمان قدیمی که مدیریت برپایی این کارگاه‌ها را برعهده دارد، توضیحاتی درباره این مجموعه ارائه کرد و بهره‌مندی از اساتید به روز و برخورداری از امکانات مجموعه رودکی را از مهم‌ترین ویژگی‌های این کارگاه‌های دانست.
او توضیح داد: این کارگاه‌ها در دو بخش مجزا برگزار می‌شود که در مرحله اول استعدادیابی انجام می‌شود و برخی از کارگاه‌ها در بلند مدت به اجرای عمومی منتج می‌شود و جالب اینجاست که هنرجویان از تمام امکانات بنیاد رودکی مانند تالار وحدت ، تالار رودکی، تالار حافظ ، تالار فردوسی، برج آزادی و... بهره مند هستند.
همچنین شیبانی مدیر مرکز آموزش رودکی با معرفی عناوین این کارگاه‌ها اضافه کرد: آثاری که به اجرای عمومی می‌رسند، در تالارهای زیر پوشش بنیاد رودکی به صحنه می‌روند.
انتهای پیام / اس
