حمیدرضا نعیمی:
"پایی كه جاماند" منبع خوبی برای اقتباس نمایشی است
نعیمی كارگردان تئاتر با بیان این كه حوزه هنری منابع ادبی بسیار خوبی در اختیار دارد و منتشر كرده است، گفت: متاسفانه مركز هنرهای نمایشی حوزه هنری تا‌كنون در زمینه اقتباس كار جدی صورت نداده است.
به گزارش حوزه ادبیات باشگاه خبرنگاران به نقل از پایگاه خبری حوزه هنری، حمیدرضا نعیمی؛ نویسنده، بازیگر و كارگردان تئاتر؛ گفت: متاسفانه بعضی از دوستان، به صحنه بردن متون خارجی را نوكری اجنبی می‌دانند! و در مورد كسانی كه این گونه نمایش‌ها را كار می‌كنند دقیقا از واژه‌ی اجنبی استفاده می‌كنند! به اعتقاد من، این تفكر جز كوته‌بینی، ساده‌انگاری و بی‌سوادی مطلق چیز دیگری نیست. زیرا من معتقدم نویسندگان، روشنفكران و شاعرانی نظیر گوته و شكسپیر فقط به كشور خود تعلق ندارند و مختص زمان و تاریخ خود نیستند. همانطور كه حافظ، سعدی و مولانا تنها به ایران اختصاص ندارند.
وی ادامه داد: این دسته از افراد، تئاتر را فقط نمایش‌های ایرانی می‌دانند و مدام از اصطلاح تئاتر ملی استفاده می‌كنند. البته تئاتر ملی ویژگی و جایگاه خود را دارد كه هیچ‌كس منكر آن نیست. اما معتقدم كه تئاتر بزرگان جهان ادبیات و ادبیات نمایشی هم باید روی صحنه باشد. اگر من امروز آثار گوته كه 200 سال پیش نوشته شده را كار می‌كنم، یادمان باشد گوته همان كسی است كه دیوان شرقی و غربی خود را فقط به عشق حافظ می‌نویسد و خود را شاگر حافظ می‌داند. گوته شاعری است كه فلسفه در اشعارش جایگاه بالایی در دنیا دارد. او كتابی به نام فاوست می‌نویسد كه فقط 60 سال از عمر خود را بر سر این كار گذاشته است. وقتی من این نمایشنامه سنگین را در كشورم اجرا می‌كنم در حقیقت آن را ایرانیزه كرده‌ام، چراكه به زبان فارسی و با نگاه ایرانی روی صحنه می‌رود. امروزه شاهدیم كه بسیاری از نمایش‌ها با عنوان ملی نوشته و اجرا می‌شوند در صورتی كه هیچ ارتباطی با مخاطب بر قرار نمی‌كنند.
این بازیگر تئاتر افزود: متوجه نمی‌شوم كه چرا به خاطر اختلاف نظرهای خودمان باید تماشاگر را از دیدن آثار رنگارنگ و بزرگ جهان ادبیات نمایشی محروم كنیم و فقط بگوییم كار ایرانی و داستان‌های ایرانی را باید كار كنیم. اقتباس در دنیا ریشه دارد و حرف اول را می‌زند اما در ایران می‌بینیم این همه داستان‌های قشنگ می‌نویسند اما هنوز اقتباس جایگاهی ندارد.
این كارگردان تئاتر تصریح كرد: فرقی نمی‌كند كه اقتباس در چه حوزه‌ای اتفاق بیفتد. اقتباس می‌تواند در هر ژانر و گونه‌ی ادبی از رمانتیك تا حماسی را دربرگیرد. چرا كه در هر حوزه و هر شرایطی اقتباس تاثیر‌گذار است. مثلا من در این زمینه چند كتاب خوب خوانده‌ام كه یكی از آن‌ها «پایی كه جا ماند» است كه به شیوه خاطره‌نویسی نوشته شده و بسیار اثر درخشانی است و می‌تواند جای كار بسیاری داشته باشد. برای همین معتقدم كه در ایران منابع ادبی بسیار خوبی برای اقتباس نمایشی در اختیار داریم كه برای بر صحنه رفتن تنها نیاز به حمایت مسئولین و افراد وارد و آشنا به این حوزه دارد.
حمیدرضا نعیمی خاطر‌نشان كرد: حوزه هنری منابع ادبی بسیار خوبی در اختیار دارد و كتاب‌های ادبی قابل توجه‌ای منتشر كرده است. اما متاسفانه مركز هنرهای نمایشی حوزه هنری تا‌كنون در زمینه اقتباس كار جدی صورت نداده است كه البته با توجه به خبر تشكیل كارگروه اقتباس در این مركز، امید آن می‌رود در آینده شاهد اتفاقات مثبتی در این زمینه باشیم.
انتهای پیام/ اس
وی ادامه داد: این دسته از افراد، تئاتر را فقط نمایش‌های ایرانی می‌دانند و مدام از اصطلاح تئاتر ملی استفاده می‌كنند. البته تئاتر ملی ویژگی و جایگاه خود را دارد كه هیچ‌كس منكر آن نیست. اما معتقدم كه تئاتر بزرگان جهان ادبیات و ادبیات نمایشی هم باید روی صحنه باشد. اگر من امروز آثار گوته كه 200 سال پیش نوشته شده را كار می‌كنم، یادمان باشد گوته همان كسی است كه دیوان شرقی و غربی خود را فقط به عشق حافظ می‌نویسد و خود را شاگر حافظ می‌داند. گوته شاعری است كه فلسفه در اشعارش جایگاه بالایی در دنیا دارد. او كتابی به نام فاوست می‌نویسد كه فقط 60 سال از عمر خود را بر سر این كار گذاشته است. وقتی من این نمایشنامه سنگین را در كشورم اجرا می‌كنم در حقیقت آن را ایرانیزه كرده‌ام، چراكه به زبان فارسی و با نگاه ایرانی روی صحنه می‌رود. امروزه شاهدیم كه بسیاری از نمایش‌ها با عنوان ملی نوشته و اجرا می‌شوند در صورتی كه هیچ ارتباطی با مخاطب بر قرار نمی‌كنند.
این بازیگر تئاتر افزود: متوجه نمی‌شوم كه چرا به خاطر اختلاف نظرهای خودمان باید تماشاگر را از دیدن آثار رنگارنگ و بزرگ جهان ادبیات نمایشی محروم كنیم و فقط بگوییم كار ایرانی و داستان‌های ایرانی را باید كار كنیم. اقتباس در دنیا ریشه دارد و حرف اول را می‌زند اما در ایران می‌بینیم این همه داستان‌های قشنگ می‌نویسند اما هنوز اقتباس جایگاهی ندارد.
این كارگردان تئاتر تصریح كرد: فرقی نمی‌كند كه اقتباس در چه حوزه‌ای اتفاق بیفتد. اقتباس می‌تواند در هر ژانر و گونه‌ی ادبی از رمانتیك تا حماسی را دربرگیرد. چرا كه در هر حوزه و هر شرایطی اقتباس تاثیر‌گذار است. مثلا من در این زمینه چند كتاب خوب خوانده‌ام كه یكی از آن‌ها «پایی كه جا ماند» است كه به شیوه خاطره‌نویسی نوشته شده و بسیار اثر درخشانی است و می‌تواند جای كار بسیاری داشته باشد. برای همین معتقدم كه در ایران منابع ادبی بسیار خوبی برای اقتباس نمایشی در اختیار داریم كه برای بر صحنه رفتن تنها نیاز به حمایت مسئولین و افراد وارد و آشنا به این حوزه دارد.
حمیدرضا نعیمی خاطر‌نشان كرد: حوزه هنری منابع ادبی بسیار خوبی در اختیار دارد و كتاب‌های ادبی قابل توجه‌ای منتشر كرده است. اما متاسفانه مركز هنرهای نمایشی حوزه هنری تا‌كنون در زمینه اقتباس كار جدی صورت نداده است كه البته با توجه به خبر تشكیل كارگروه اقتباس در این مركز، امید آن می‌رود در آینده شاهد اتفاقات مثبتی در این زمینه باشیم.
انتهای پیام/ اس
