"شمس" پورناظری‌ها بر فراز عمارت مسعودیه+تصاویر
چهارمین شب از جشنواره موسیقی تهران با اجرایی از گروه "شمس" به پایان رسید.
به گزارش خبرنگار موسیقی باشگاه خبرنگاران؛ شب گذشته چهارمین شب از جشنواره موسیقی تهران با حضور گروه "شمس" به سرپرستی "کیخسرو پورناظری" در عمارت مسعودیه برگزارشد.
در ابتدای مراسم طبق روال شب‌های گذشته بیانیه خانه موسیقی تحت عنوان "من از موسیقی حمایت می کنم" توسط مجری برنامه قرائت و پس از آن از گروه شمس دعوت شد که به روی صحنه آمده و هنرنمایی کنند.
*بداهه نوازی دیوانه کننده برادران پورناظری
در ابتدا با ورود عده‌ای از اعضای گروه "شمس" بر روی سن، تماشاگران به احترام آنها ایستاده و در همین حالت این گروه را تشویق کردند.
در بخش اول کنسرت گروه "شمس" برادران "پورناظری" یعنی "سهراب" و "تهمورس" به همراه "حسین رضایی‌نیا" نوازنده‌ی دف و "آیین مشکاتیان" نوازنده کاخن بر روی صحنه آمده و قطعه‌ای با عنوان "بداهه نوازی" را نواختند که به معنای واقعی لذت بخش ترین قسمت کنسرت گروه "شمس" همین بداهه نوازی برادران "پورناظری" بود.
پس از پایان "بداهه نوازی" حاضران عمارت مسعودیه که از هنرنمایی آنها به وجد آمده بودند دوباره روی پاهای خود ایستاده و آنها را تشویق کردند.
*پسران به استقبال پدر رفتند
پس از پایان بخش اول بدون معطلی گروه از سن پایین رفته و پشت "کیخسرو پورناظری" سرپرست گروه شمس دوباره روی صحنه حاضر شدند که ورود "کیخسرو پورناظری" روی صحنه موجب تشویق وی از طرف حاضران در عمارت شد و این تا جایی پیش رفت که تمامی حاضران برای چندمین بار روی پاهای خود ایستاده و این استاد بزرگ تنبور را تشویق کردند.
در این بخش با رهبری وسرپرستی "کیخسرو پورناظری"، "افسانه تنبور" به آهنگسازی "کیخسرو"، قطعات "افسانه دل" و "دلبر" بر اساس شعری از "مولانا" و به آهنگسازی "کیخسرو" و دوقطعه‌ی "مرغ دل" و "یار یار" به آهنگسازی "سهراب پورناظری" براساس شعری از "مولانا" اجرا شد.
پس از پایان این قطعات گروه "شمس" از مردم خداحافظی کرده و صحنه را خالی کردند اما تشویق بی امان حاضران در امارت مسعودیه باعث شد که "پورناظری ها" به روی صحنه بازگشته و قطعه‌ای دیگر را به عنوان حسن ختام برنامه اجرا کنند.
از گروه شمس باید به "کیخسرو پورناظری" سرپرست گروه و نوازنده تنبور، "سهراب پورناظری" خواننده و نوازنده تنبور، "نجمه تجدد" هم خوان، "تهمورس پورناظری"، "کاوه گرایلی"، "علیرضا جوادی"، "خورشید دادبه"، "نیکناز میرقلمی" و "سپند دادبه" تنبور، "حسین رضایی نیا" دف، "آیین مشکاتیان" کوبه‌ای و "آرین کشیشی" باس اشاره کرد.
*این پورناظری ها بی نظیرند
تنبور یک ساز معنوی است که بیشتردر نواحی باختری ایران به ویژه در میان تالشان هم چنین انجمن تنبورنوازان در منطقه کرمانشاه در کردستان استفاده می‌شود که با آن موسیقی آیینی خود را اجرا می‌کنند و قداست بسیاری برای آن قائلند.
امروزه از تنبور می‌توان به ساز محلی با دسته‌ای بلندتر و کاسه‌ای بزرگتر و منحنی‌تر از سه تار دارای دو یا سه سیم و چهارده پرده که به فاصله اکتاو در ساز پرده‌بندی شده، تعبیر نمود.
ویژگی‌های اجرایی آن در دوتار مشهود نیست. تنبور را با پنجه نوازند و این خود دلیلی است بر ارتباط خانوادگی تنبور و دوتار محلی و سه‌تار که آنها نیز با انگشت (ناخن) به صدا در می‌آیند.
و باید گفت که پس از "سید خلیل عالی نژاد"، "کیخسرو پورناظری" جز تنها افرادی است که از تنبور در موسیقی سنتی استفاده کرده و آن را بر روی صحنه می برد و فرزندان وی نیز در این راه ادامه دهنده‌ی راه پدر هستند.
شب گذشته برنامه‌ی گروه شمس بسیار کم و محدود بود و شاید بیش از یک ساعت و نیم بیشتر نشد که این امر موجب اعتراض بود اما حقیقتا باید گفت که همان بداهه نوازی اول کنسرت گروه شمس مارا بس است.
"سهراب پورناظری" با چنان شور، گرما و حلاوتی انگشتانش را در تنبور می سراند و چنان فضایی را در عمارت بوجود آورده بود که مخاطب خود را به آن اغنا درونی برساند.
گزارش از مهدی خان محمدی
انتهای پیام/
در ابتدای مراسم طبق روال شب‌های گذشته بیانیه خانه موسیقی تحت عنوان "من از موسیقی حمایت می کنم" توسط مجری برنامه قرائت و پس از آن از گروه شمس دعوت شد که به روی صحنه آمده و هنرنمایی کنند.
*بداهه نوازی دیوانه کننده برادران پورناظری
در ابتدا با ورود عده‌ای از اعضای گروه "شمس" بر روی سن، تماشاگران به احترام آنها ایستاده و در همین حالت این گروه را تشویق کردند.
در بخش اول کنسرت گروه "شمس" برادران "پورناظری" یعنی "سهراب" و "تهمورس" به همراه "حسین رضایی‌نیا" نوازنده‌ی دف و "آیین مشکاتیان" نوازنده کاخن بر روی صحنه آمده و قطعه‌ای با عنوان "بداهه نوازی" را نواختند که به معنای واقعی لذت بخش ترین قسمت کنسرت گروه "شمس" همین بداهه نوازی برادران "پورناظری" بود.
پس از پایان "بداهه نوازی" حاضران عمارت مسعودیه که از هنرنمایی آنها به وجد آمده بودند دوباره روی پاهای خود ایستاده و آنها را تشویق کردند.
*پسران به استقبال پدر رفتند
پس از پایان بخش اول بدون معطلی گروه از سن پایین رفته و پشت "کیخسرو پورناظری" سرپرست گروه شمس دوباره روی صحنه حاضر شدند که ورود "کیخسرو پورناظری" روی صحنه موجب تشویق وی از طرف حاضران در عمارت شد و این تا جایی پیش رفت که تمامی حاضران برای چندمین بار روی پاهای خود ایستاده و این استاد بزرگ تنبور را تشویق کردند.
در این بخش با رهبری وسرپرستی "کیخسرو پورناظری"، "افسانه تنبور" به آهنگسازی "کیخسرو"، قطعات "افسانه دل" و "دلبر" بر اساس شعری از "مولانا" و به آهنگسازی "کیخسرو" و دوقطعه‌ی "مرغ دل" و "یار یار" به آهنگسازی "سهراب پورناظری" براساس شعری از "مولانا" اجرا شد.
پس از پایان این قطعات گروه "شمس" از مردم خداحافظی کرده و صحنه را خالی کردند اما تشویق بی امان حاضران در امارت مسعودیه باعث شد که "پورناظری ها" به روی صحنه بازگشته و قطعه‌ای دیگر را به عنوان حسن ختام برنامه اجرا کنند.
از گروه شمس باید به "کیخسرو پورناظری" سرپرست گروه و نوازنده تنبور، "سهراب پورناظری" خواننده و نوازنده تنبور، "نجمه تجدد" هم خوان، "تهمورس پورناظری"، "کاوه گرایلی"، "علیرضا جوادی"، "خورشید دادبه"، "نیکناز میرقلمی" و "سپند دادبه" تنبور، "حسین رضایی نیا" دف، "آیین مشکاتیان" کوبه‌ای و "آرین کشیشی" باس اشاره کرد.
*این پورناظری ها بی نظیرند
تنبور یک ساز معنوی است که بیشتردر نواحی باختری ایران به ویژه در میان تالشان هم چنین انجمن تنبورنوازان در منطقه کرمانشاه در کردستان استفاده می‌شود که با آن موسیقی آیینی خود را اجرا می‌کنند و قداست بسیاری برای آن قائلند.
امروزه از تنبور می‌توان به ساز محلی با دسته‌ای بلندتر و کاسه‌ای بزرگتر و منحنی‌تر از سه تار دارای دو یا سه سیم و چهارده پرده که به فاصله اکتاو در ساز پرده‌بندی شده، تعبیر نمود.
ویژگی‌های اجرایی آن در دوتار مشهود نیست. تنبور را با پنجه نوازند و این خود دلیلی است بر ارتباط خانوادگی تنبور و دوتار محلی و سه‌تار که آنها نیز با انگشت (ناخن) به صدا در می‌آیند.
و باید گفت که پس از "سید خلیل عالی نژاد"، "کیخسرو پورناظری" جز تنها افرادی است که از تنبور در موسیقی سنتی استفاده کرده و آن را بر روی صحنه می برد و فرزندان وی نیز در این راه ادامه دهنده‌ی راه پدر هستند.
شب گذشته برنامه‌ی گروه شمس بسیار کم و محدود بود و شاید بیش از یک ساعت و نیم بیشتر نشد که این امر موجب اعتراض بود اما حقیقتا باید گفت که همان بداهه نوازی اول کنسرت گروه شمس مارا بس است.
"سهراب پورناظری" با چنان شور، گرما و حلاوتی انگشتانش را در تنبور می سراند و چنان فضایی را در عمارت بوجود آورده بود که مخاطب خود را به آن اغنا درونی برساند.
گزارش از مهدی خان محمدی
انتهای پیام/
