به گزارش خبرنگار بهداشت و درمان باشگاه خبرنگاران، درچنین وضعیتی همهٔ نورون‌های مغز درنتیجهٔ هیپوکسی تخریب می‌شوند. برای تشخیص مرگ مغزی باید تمامی اعمال مغزی به صورت غیر قابل برگشت از بین رفته‌باشند.

تصادفات رانندگی، وارد آمدن ضربه شدید به سر، سقوط از ارتفاع، خونریزی‌های داخلی مغز، سکته مغزی و مسمومیت‌های شدید از علل مهم مرگ مغزی به شمار می‌روند.

معیارهای مرگ مغزی

معیارهای فعلی برای تعیین مرگ مغزی عبارتنداز:

    ۱.عدم پاسخ دهی به تحریکات (تخریب منتشر کورتکس مغز)

بیمار باید به تحریکات حسی شامل درد و کلام پاسخی نشان ندهد.

    ۲.از بین رفتن رفلکس‌های ساقه ی مغز (تخریب ساقه مغز)

رفلکس‌های مردمک، قرنیه و حلقی دهانی باید از بین رفته باشند. رفلکس‌اکولوسفالیک و رفلکس اکولووستیبولار سبب حرکت چشم‌ها نمی‌شوند.

    ۳.آپنه (تخریب تنه مغزی)

فعالیت تنفسی وجود ندارند. که با رسیدن فشار دی‌اکسید کربن بیمار به ۶۰ میلی‌متر جیوه مشخص می‌شود به‌طوریکه با تجویز اکسیژن ۱۰۰ ٪ نیز فعالیت تنفسی وجود ندارد.

    ۴.نتایج الکتروآنسفالوگرام

درالکتروانسفالوگرافی امواج الکتروآنسفالوگرام مغزی صاف است. تداوم اختلال عمل مغز معیارهای مرگ مغزی باید به مدت کافی ادامه یابند معمولاً با گذشت ۶ تا ۲۴ ساعت تشخیص، گذاشته می‌شود. برگشت پذیری اختلال عمل مغز علت اغما باید مشخص شود، تابلوی بالینی را توجیه کند و غیر قابل بازگشت باشد. مسمویت با داروهای آرام‌بخش، هیپوترمی، بلوک عصبی عضلانی و شوک باید رد شوند زیرا این اختلالات سبب بروز سندرم بالینی شبیه به مرگ مغزی می‌شوند که برگشت پذیرند.

در حالت کما شانس بهبود برای برخی بیماران وجود دارد، در صورتی که در مرگ مغزی بهبود بیمار غیرممکن و مرگ وی ظرف چند روز حتمی است.کما یک نوع اختلال در کارکرد مغز بوده که در آن شخص ـ مشابه مرگ مغزی به دلیل کمبود خون و اکسیژن رسانی به مغز ـ دچار کاهش شدید سطح هوشیاری می‌شود و به هیچ یک از تحریکات پیرامونش پاسخ نمی‌دهد، می‌گوید: در حالت کما شخص ممکن است برای مدت طولانی زنده بماند و زندگی نباتی پیدا کند و حتی افرادی که به کما رفته‌اند در صورت سالم بودن ساقه مغز، در اغلب موارد به تنفس غیرارادی خود ادامه داده و ضربان قلب منظمی نیز دارند.هوشیاری بیماران در حالت کما بسته به میزان پاسخ آنها به محرک‌های گوناگون درجه‌بندی می‌شود.در جریان مرگ مغزی اعضای دیگر بدن مانند قلب، کلیه‌ها یا کبد تا مدتی زنده و قابل پیوند هستند و این ارگان‌ها درصورت اقدام بموقع می‌توانند در بدن شخص دیگری به وسیله پیوند اعضا استفاده شوند.

با این حال، تخریب اعضای بدن به فاصله کمی پس از مرگ مغزی شروع می‌شود و به همین علت است که فرایند پیوند اعضا باید هرچه زودتر انجام شود.

انتهای پیام/