باشگاه خبرنگاران گزارش می‌دهد؛
خط و نشان اصلاحات برای دولت یازدهم/ تشنج اصلاح‌طلبان یک سال مانده تا انتخابات/از توهم فتح پاستور تا رویای سبز بهارستان
اینکه دکتر روحانی از سوی اصلاح‌طلبان مصادره شده است، جای تأمل دارد؛ ولی به هر حال این واقعیت را هم باید در نظر گرفت که جریان اصلاحات مدیون دولت یازدهم است؛ چرا که اینان توانستند با تابلوی «روحانی»، از حالت کمای سیاسی خارج و بعد از سال‌ها سکوت و رخوت و قهر با حاکمیت، جانی دوباره بگیرند و ادعای مملکت‌داری به سرشان بزند!
به گزارش خبرنگار حوزه احزاب باشگاه خبرنگاران، تقابل جریان‌های اصلاح‌طلب تندرو با نظام در حوادث پس از انتخابات سال 88، نقطه عطف فروپاشی نیروهای اصلاحات در کشور بود. فروپاشی‌ای که اصلاح‌طلبان را مجبور به تحریم انتخابات مجلس نهم کرد و آنان را به خواب زمستانی برد که البته در این بین، «محمد خاتمی» به عنوان چهره شاخص اصلاحات، برای بقای آخرین کور سوهای امید جریان دوم خرداد، با شرکت در انتخابات مجلس گذشته این تحریم را وتو نمود.
گذشت و گذشت تا موسم انتخابات بهار 92 فرا رسید؛ انتخاباتی که شاید از دست دادنش برای دوم خردادی‌ها، به مثابه پنبه شدن آن چیزی می‌بود که تا آن زمان رشته بودند. همین شد که اصلاح‌طلبان روی معاون اول دولت اصلاحات یعنی «محمدرضا عارف» برای حضور مجدد در قدرت سرمایه‌گذاری کردند؛ اما هر چه قدر که زمان به پیش رفت خود اصلاح‌طلبان هم فهمیدند که "عارف اصلاحات" به غیر از طیف دانشگاهیان و قشر روشن‌فکر جامعه، رأی قابل توجهی در میان توده مردم نخواهد داشت؛ این بود که خاتمی در یک عصر بهاری، به یار هم‌دیارش نامه درخواست برای خروج از گود انتخابات را پست کرد تا اصلاح‌طلبان روی گزینه کاریزماتیک‌تر و خوش‌بیان‌تر به نام دکتر«حسن روحانی» تمرکز کنند. به بیان دیگر اصلاح‌طلبان در آن مقطع زمانی و با توجه به سابقه نه چندان درخشان در عرصه سیاست‌ورزی و به تبع آن ریزش شدید نیروها، چاره‌ای جز حمایت سوری از دکتر روحانی را نداشتند.
صبح فردای انتخابات 92، مردم در دکه روزنامه‌فروشی شهرشان دیدند که چطور اصلاح‌طلبان، مست و خرامان و با تیترهای درشت و پر طمطراق از سر تا ذیل صفحه اول ارگان‌های مطبوعاتی‌شان را پر و در بوق و کرنا کردند که این ما بودیم از روحانی حمایت کردیم و این ما هستیم که از این پس معادلات سیاسی را آن‌طور که می‌خواهیم رقم خواهیم زد و در واقع با این حربه، به سنت قدیمی و البته نخ‌نما شده خود در مصادره افراد، بار دیگر جامه عمل پوشاندند.
این مصادره را می‌توان در صحبت‌های «احمد پورنجاتی»، نماینده اصلاح‌طلب مجلس ششم به تماشا نشست. وی در مصاحبه‌ای با روزنامه «اعتماد»(۲۳ شهريورماه 93)، می‌گوید: «تعبيرم اين است كه پايگاه اجتماعی آقای روحانی ائتلافی است. از آن خودش نيست ولی در اختيار او قرار داده شده است تا پايان دوره‌ای كه خواهد بود.»
«سعید حجاریان»، تئوریسین معروف اصلاحات هم در جمله‌ای که بعدها بسیار دهان به دهان چرخید و نقل محافل سیاسی شد، در گفتگو با ویژه‌نامه «اعتماد»(اردیبهشت 93)، می‌گوید: «اگر اصلاح‌طلبان بشکنند روحانی هم شکسته است چرا که وی با حمایت هاشمی و خاتمی و همچنین کناره‌گیری عارف و بسیج اصلاح‌طلبان رأی آورد.»
اما «فیض‌الله عرب‌سرخی»، عضو شورای مرکزی سازمان منحله مجاهدین انقلاب در گفتگو با خبرگزاری «تسنیم»، می‌گوید که « دولت آقای روحانی باید خودش اعلام کند که اصلاح‌طلب است یا خیر»؛ وی در همین‌باره گفته است:«اگر دولت آقای روحانی اعلام کند من دولت اصلاح‌طلب نیستم و دولت معتدلی هستم و عنوان خود را اعتدال گذاشته است، چرا من بگویم دولت روحانی اصلاح‌طلب است؟».
صحبت‌های عرب‌سرخی در واقع این مسأله را به ذهن متبادر می‌کند که گفتمان اصلاح‌طلبی با گفتمان اعتدال و میانه‌روی منطبق نیست و هر جا حرف از اصلاح‌طلبی است، باید شاهد تندروی باشیم.
در اینکه «دکتر حسن روحانی» از سوی اصلاح‌طلبان مصادره شده است، جای تأمل دارد؛ ولی به هر حال این واقعیت را هم باید در نظر گرفت که جریان اصلاحات مدیون دولت یازدهم است؛ چرا که اینان توانستند با تابلوی «روحانی»، از حالت کمای سیاسی خارج و بعد از سال‌ها سکوت و رخوت و قهر با حاکمیت، جانی دوباره بگیرند و ادعای مملکت‌داری به سرشان بزند!
اصلاح‌طلبان قصد دارند که تجربه انتخابات 92 را به جامعه هم تسری دهند؛ چرا که انتخابات مجلس 94 را پیش‌رو دارند و برای آنکه بخواهند غالب بهارستان را از آن فراکسیون‌های خود کنند، باید به احیای پایگاه اجتماعی خود دست بزنند و این حاصل نمی‌شود مگر با استعانت از دولتی که با رأی مردم روی کار آمده است.
این مقدمه‌ای بود برای اینکه اشاره‌ای به مصاحبه «حسین مرعشی»، عضو ارشد حزب کارگزاران با روزنامه «آرمان» داشته باشیم.
وی در این مصاحبه به توهم پیروزی اصلاح‌طلبان در انتخابات 92 اشاره می‌کند و می‌گوید: «ما حتما باید با هماهنگی با حامیان رئیس‌جمهور و در قالب جبهه متحدی که منجر به پیروزی سال 92 شد، تحت رهبری سیاسی آقای خاتمی فعالیت کنیم.»
مرعشی در ادامه صحبت‌هایش از طراحی اصلاح‌طلبان برای انتخابات 94 پرده‌برداری کرد و گفت:«در جبهه اصلاحات، با آن برگ‌هایی بازی خواهیم کرد که به طبع و منزلت سیاسی آقای رئیس‌جمهور نزدیک باشند.»
البته در ادامه این بحث باید گفت که اصلاح‌طلبان همچنان از لحن طلبکارانه خود برای برداشت‌های سیاسی‌شان از دولت، دست برنداشته‌اند. این لحن طلبکاری را می‌شود در اظهارات «احمد خرم»، عضو ارشد شورای مشاوران خاتمی در گفتگو با «سایت ندای ایرانیان» به وضوح مشاهده کرد؛ وی حتی برای دولتی که منتخب ملت است، اولتیماتوم تعیین کرده! و می‌گوید:«اگر دولت نتواند حامیان اصلی‌اش را راضی نگه دارد قطعا بازی سیاسی را به حریف واگذار کرده است. دولتمردان تنها یک سال فرصت دارند، تا فضای سالم را برای فعالیت اصلاح‌طلبان فراهم کنند. این حداقل کاری است که دولت باید انجام دهد.»
صحبت‌هایی که در این گزارش آمد، در حالی مطرح شده که «دکتر حسن روحانی» بارها و بارها بر فراجناحی بودن دولت خود تاکید کرده و خود را نماینده «اعتدال» معرفی کرده است.
باید نشست و دید که آیا در بازه یک سال و چند ماه مانده تا انتخابات مجلس دهم، رویکرد افراطی و کاسب‌کارانه جریان اصلاحات تندرو که تا به امروز اعمال شده، می‌تواند به فتح صندلی‌های سبز بهارستان منجر شود یا خیر؟
گزارش از «حسام رضایی»
گذشت و گذشت تا موسم انتخابات بهار 92 فرا رسید؛ انتخاباتی که شاید از دست دادنش برای دوم خردادی‌ها، به مثابه پنبه شدن آن چیزی می‌بود که تا آن زمان رشته بودند. همین شد که اصلاح‌طلبان روی معاون اول دولت اصلاحات یعنی «محمدرضا عارف» برای حضور مجدد در قدرت سرمایه‌گذاری کردند؛ اما هر چه قدر که زمان به پیش رفت خود اصلاح‌طلبان هم فهمیدند که "عارف اصلاحات" به غیر از طیف دانشگاهیان و قشر روشن‌فکر جامعه، رأی قابل توجهی در میان توده مردم نخواهد داشت؛ این بود که خاتمی در یک عصر بهاری، به یار هم‌دیارش نامه درخواست برای خروج از گود انتخابات را پست کرد تا اصلاح‌طلبان روی گزینه کاریزماتیک‌تر و خوش‌بیان‌تر به نام دکتر«حسن روحانی» تمرکز کنند. به بیان دیگر اصلاح‌طلبان در آن مقطع زمانی و با توجه به سابقه نه چندان درخشان در عرصه سیاست‌ورزی و به تبع آن ریزش شدید نیروها، چاره‌ای جز حمایت سوری از دکتر روحانی را نداشتند.
صبح فردای انتخابات 92، مردم در دکه روزنامه‌فروشی شهرشان دیدند که چطور اصلاح‌طلبان، مست و خرامان و با تیترهای درشت و پر طمطراق از سر تا ذیل صفحه اول ارگان‌های مطبوعاتی‌شان را پر و در بوق و کرنا کردند که این ما بودیم از روحانی حمایت کردیم و این ما هستیم که از این پس معادلات سیاسی را آن‌طور که می‌خواهیم رقم خواهیم زد و در واقع با این حربه، به سنت قدیمی و البته نخ‌نما شده خود در مصادره افراد، بار دیگر جامه عمل پوشاندند.
این مصادره را می‌توان در صحبت‌های «احمد پورنجاتی»، نماینده اصلاح‌طلب مجلس ششم به تماشا نشست. وی در مصاحبه‌ای با روزنامه «اعتماد»(۲۳ شهريورماه 93)، می‌گوید: «تعبيرم اين است كه پايگاه اجتماعی آقای روحانی ائتلافی است. از آن خودش نيست ولی در اختيار او قرار داده شده است تا پايان دوره‌ای كه خواهد بود.»
«سعید حجاریان»، تئوریسین معروف اصلاحات هم در جمله‌ای که بعدها بسیار دهان به دهان چرخید و نقل محافل سیاسی شد، در گفتگو با ویژه‌نامه «اعتماد»(اردیبهشت 93)، می‌گوید: «اگر اصلاح‌طلبان بشکنند روحانی هم شکسته است چرا که وی با حمایت هاشمی و خاتمی و همچنین کناره‌گیری عارف و بسیج اصلاح‌طلبان رأی آورد.»
اما «فیض‌الله عرب‌سرخی»، عضو شورای مرکزی سازمان منحله مجاهدین انقلاب در گفتگو با خبرگزاری «تسنیم»، می‌گوید که « دولت آقای روحانی باید خودش اعلام کند که اصلاح‌طلب است یا خیر»؛ وی در همین‌باره گفته است:«اگر دولت آقای روحانی اعلام کند من دولت اصلاح‌طلب نیستم و دولت معتدلی هستم و عنوان خود را اعتدال گذاشته است، چرا من بگویم دولت روحانی اصلاح‌طلب است؟».
صحبت‌های عرب‌سرخی در واقع این مسأله را به ذهن متبادر می‌کند که گفتمان اصلاح‌طلبی با گفتمان اعتدال و میانه‌روی منطبق نیست و هر جا حرف از اصلاح‌طلبی است، باید شاهد تندروی باشیم.
در اینکه «دکتر حسن روحانی» از سوی اصلاح‌طلبان مصادره شده است، جای تأمل دارد؛ ولی به هر حال این واقعیت را هم باید در نظر گرفت که جریان اصلاحات مدیون دولت یازدهم است؛ چرا که اینان توانستند با تابلوی «روحانی»، از حالت کمای سیاسی خارج و بعد از سال‌ها سکوت و رخوت و قهر با حاکمیت، جانی دوباره بگیرند و ادعای مملکت‌داری به سرشان بزند!
اصلاح‌طلبان قصد دارند که تجربه انتخابات 92 را به جامعه هم تسری دهند؛ چرا که انتخابات مجلس 94 را پیش‌رو دارند و برای آنکه بخواهند غالب بهارستان را از آن فراکسیون‌های خود کنند، باید به احیای پایگاه اجتماعی خود دست بزنند و این حاصل نمی‌شود مگر با استعانت از دولتی که با رأی مردم روی کار آمده است.
این مقدمه‌ای بود برای اینکه اشاره‌ای به مصاحبه «حسین مرعشی»، عضو ارشد حزب کارگزاران با روزنامه «آرمان» داشته باشیم.
وی در این مصاحبه به توهم پیروزی اصلاح‌طلبان در انتخابات 92 اشاره می‌کند و می‌گوید: «ما حتما باید با هماهنگی با حامیان رئیس‌جمهور و در قالب جبهه متحدی که منجر به پیروزی سال 92 شد، تحت رهبری سیاسی آقای خاتمی فعالیت کنیم.»
مرعشی در ادامه صحبت‌هایش از طراحی اصلاح‌طلبان برای انتخابات 94 پرده‌برداری کرد و گفت:«در جبهه اصلاحات، با آن برگ‌هایی بازی خواهیم کرد که به طبع و منزلت سیاسی آقای رئیس‌جمهور نزدیک باشند.»
البته در ادامه این بحث باید گفت که اصلاح‌طلبان همچنان از لحن طلبکارانه خود برای برداشت‌های سیاسی‌شان از دولت، دست برنداشته‌اند. این لحن طلبکاری را می‌شود در اظهارات «احمد خرم»، عضو ارشد شورای مشاوران خاتمی در گفتگو با «سایت ندای ایرانیان» به وضوح مشاهده کرد؛ وی حتی برای دولتی که منتخب ملت است، اولتیماتوم تعیین کرده! و می‌گوید:«اگر دولت نتواند حامیان اصلی‌اش را راضی نگه دارد قطعا بازی سیاسی را به حریف واگذار کرده است. دولتمردان تنها یک سال فرصت دارند، تا فضای سالم را برای فعالیت اصلاح‌طلبان فراهم کنند. این حداقل کاری است که دولت باید انجام دهد.»
صحبت‌هایی که در این گزارش آمد، در حالی مطرح شده که «دکتر حسن روحانی» بارها و بارها بر فراجناحی بودن دولت خود تاکید کرده و خود را نماینده «اعتدال» معرفی کرده است.
باید نشست و دید که آیا در بازه یک سال و چند ماه مانده تا انتخابات مجلس دهم، رویکرد افراطی و کاسب‌کارانه جریان اصلاحات تندرو که تا به امروز اعمال شده، می‌تواند به فتح صندلی‌های سبز بهارستان منجر شود یا خیر؟
گزارش از «حسام رضایی»
انتهای پیام/
