این جاذب نانوکامپوزیتی قدرت جذب بالایی داشته و به کمک یک میدان مغناطیسی قابل جداسازی از محیط جذب و استفادهی مجدد است.
آلودگی آبهای سطحی و زیرزمینی یکی از نگرانیهای مهم در سالهای اخیر بوده است. یونهای فلزات سنگین نظیر سرب، کادمیوم، کبالت، نیکل، مس و کروم نمونههای آشکاری از آلاینده های موجود در آب است که با توسعهی سریع صنعت و افزایش جمعیت در حال افزایش هستند.
به گفتهی محققان این یونها زیست تخریب پذیر نبوده و به راحتی وارد چرخهی غذایی و در نتیجه بدن جانداران میشوند. به این ترتیب آسیبهای جدی و جبران ناپذیری را به محیط زیست و زندگی انسانها و دیگر جانداران وارد خواهند کرد.
راهحل پیشنهادی این محققان جهت رفع این معضل، استفاده از فوق جاذب نانوکامپوزیتی یک پلیمر زیستی حاوی تیاکلیکس آرن است.
نتایج این طرح میتواند در تصفیهی فاضلابهای شهری و صنعتی برای دستیابی به آب قابل شرب مفید باشد.
انتهای پیام/