سختی‌های پیاده‌روی در پیاده‌روهای شهرمان
تصویری نازیبا، اما واقعی از بسیاری از پیاده‌روهای شهرما و این همه بی توجهی طی دهه‌های اخیر نسبت به ساماندهی و بازسازی وضع پیاده‌روهای شهرها در حالی است که تردد در این معابر نه فقط برای سالمندان، کودکان، معلولان و نابینایان که برای افراد سالم نیز دشوار است.
به گزارش مجله شبانه باشگاه خبرنگاران، پیاده‌روها در شهرهای ما معنای عجیبی دارند، در ذهن بسیاری از شهروندان پیاده‌روهای شهرشان این طور تعریف شده است: مسیری شلوغ و به هم ریخته که گوشه‌گوشه آن در تصرف بساط دستفروش‌ها، سد معبر کسبه‌ای که پیاده رو را بخشی از مغازه خود می‌دانند، نخاله‌های ساختمانی که تپه‌هایی از خاک و سیمان را پیش پای رهگذران پهن کرده است، موتورسیکلت‌هایی که با ویراژ دادن راه‌شان را از لابه‌لای عابران باز می‌کنند و حرکت شانه به شانه آدم‌ها و گاه همراه با تنه خوردن از یکدیگر.
تصویری نازیبا، اما واقعی از بسیاری از پیاده‌روهای شهرما و این همه بی توجهی طی دهه‌های اخیر نسبت به ساماندهی و بازسازی وضع پیاده‌روهای شهرها در حالی است که تردد در این معابر نه فقط برای سالمندان، کودکان، معلولان و نابینایان که برای افراد سالم نیز دشوار است.
متاسفانه بسیاری از پیاده‌روهای شهرهای ما ویژگی‌های یک پیاده رو استاندارد را ندارد و نه فقط فضای پیش‌‌بینی شده برای عبور عابران متناسب با حجم تردد آنها نیست، بلکه به دلیل وجود موانع بسیار در این مسیر، شرایط پیاده‌روی در آنها مناسب نیست و همین مشکلات موجب می‌شود برخی شهروندان گاه تردد در حاشیه خیابان را به حرکت در مسیر پیاده‌رو ترجیح دهند، حتی اگر این کار با خطرات بسیاری برای آنها همراه باشد.
این در حالی است که براساس اصول شهرسازی و معماری باید شبکه سواره و پیاده در شهرها پیوند مناسبی داشته باشد و در این زمینه استانداردها و ضوابط مشخصی وجود دارد که متاسفانه بی‌توجهی به آنها و رعایت نشدن بایدها و نبایدهای آنها عامل اصلی وضع نابسامان فعلی است.
نکته مهم دیگری که در ساخت پیاده‌روهای تهران به آن توجه نمی‌شود شرایط جسمی سالمندان و افراد معلول است، چراکه آنها برای عبور از پیاده‌روها و تردد در سطح شهر به سطوح شیب‌دار و مسیرهای ویژه‌ای نیازمندند تا رفت و آمد آنها را با صندلی چرخدار یا عصا، آسان‌تر کند.
سطوح مخصوص تردد سالمندان و معلولان باید حداقل ناهمواری و دست‌انداز را داشته باشد تا افراد سالمند بتوانند براحتی از آن عبور کنند و با خطر زمین خوردن یا محدودیت در تردد مواجه نشوند، درحالی که بسیاری از پیاده‌روهای شهرهای ما هم‌اکنون از این امکانات محروم هستند.
گرچه شهرداری‌ها بخصوص در پایتخت طی سال‌های اخیر نهضت بهسازی پیاده‌روهای شهر را در دستور کار قرار داده‌اند، اما وضع موجود نشان می‌دهد هنوز تا رسیدن به شرایط ایده‌آل فاصله بسیاری وجود دارد و ضروری است روند فعلی با سرعت بیشتری همراه شود.
نکته مهم دیگر این‌که نگاهی به وضع پیاده‌روهایی که در سال‌های اخیر مناسب‌سازی و بازسازی شده و در اصطلاح با سنگفرش‌های مخصوص مفروش شده است، نشان می‌دهد در برخی مناطق به مرور زمان این سنگفرش‌ها به دلیل بی‌توجهی به عملیات نگهداری و بازبینی دوره‌ای، لق شده یا از جا درآمده‌اند که این موضوع پیگیری شهرداری‌ها از پیمانکاران این پروژه‌ها برای عمل کردن به تعهدات‌شان را گوشزد می‌کند.
جام جم نوشت: شهروندان یک شهر حقوقی دارند که رفت و آمد آسان، ایمن و بدون دغدغه در سطح شهر یکی از ابتدایی‌ترین حقوق آنهاست، اما کمبود پیاده روهای استاندارد و رعایت نکردن ضوابط لازم در این مورد کار را به جایی رسانده که این روزها با وجود شعارهای آرمانی مبنی بر اولویت پیاده بر سواره، حتی در کلانشهرهایی مانند پایتخت همچنان این سواره‌ها هستند که بر پیاده‌ها اولویت دارند.
تصویری نازیبا، اما واقعی از بسیاری از پیاده‌روهای شهرما و این همه بی توجهی طی دهه‌های اخیر نسبت به ساماندهی و بازسازی وضع پیاده‌روهای شهرها در حالی است که تردد در این معابر نه فقط برای سالمندان، کودکان، معلولان و نابینایان که برای افراد سالم نیز دشوار است.
متاسفانه بسیاری از پیاده‌روهای شهرهای ما ویژگی‌های یک پیاده رو استاندارد را ندارد و نه فقط فضای پیش‌‌بینی شده برای عبور عابران متناسب با حجم تردد آنها نیست، بلکه به دلیل وجود موانع بسیار در این مسیر، شرایط پیاده‌روی در آنها مناسب نیست و همین مشکلات موجب می‌شود برخی شهروندان گاه تردد در حاشیه خیابان را به حرکت در مسیر پیاده‌رو ترجیح دهند، حتی اگر این کار با خطرات بسیاری برای آنها همراه باشد.
این در حالی است که براساس اصول شهرسازی و معماری باید شبکه سواره و پیاده در شهرها پیوند مناسبی داشته باشد و در این زمینه استانداردها و ضوابط مشخصی وجود دارد که متاسفانه بی‌توجهی به آنها و رعایت نشدن بایدها و نبایدهای آنها عامل اصلی وضع نابسامان فعلی است.
نکته مهم دیگری که در ساخت پیاده‌روهای تهران به آن توجه نمی‌شود شرایط جسمی سالمندان و افراد معلول است، چراکه آنها برای عبور از پیاده‌روها و تردد در سطح شهر به سطوح شیب‌دار و مسیرهای ویژه‌ای نیازمندند تا رفت و آمد آنها را با صندلی چرخدار یا عصا، آسان‌تر کند.
سطوح مخصوص تردد سالمندان و معلولان باید حداقل ناهمواری و دست‌انداز را داشته باشد تا افراد سالمند بتوانند براحتی از آن عبور کنند و با خطر زمین خوردن یا محدودیت در تردد مواجه نشوند، درحالی که بسیاری از پیاده‌روهای شهرهای ما هم‌اکنون از این امکانات محروم هستند.
گرچه شهرداری‌ها بخصوص در پایتخت طی سال‌های اخیر نهضت بهسازی پیاده‌روهای شهر را در دستور کار قرار داده‌اند، اما وضع موجود نشان می‌دهد هنوز تا رسیدن به شرایط ایده‌آل فاصله بسیاری وجود دارد و ضروری است روند فعلی با سرعت بیشتری همراه شود.
نکته مهم دیگر این‌که نگاهی به وضع پیاده‌روهایی که در سال‌های اخیر مناسب‌سازی و بازسازی شده و در اصطلاح با سنگفرش‌های مخصوص مفروش شده است، نشان می‌دهد در برخی مناطق به مرور زمان این سنگفرش‌ها به دلیل بی‌توجهی به عملیات نگهداری و بازبینی دوره‌ای، لق شده یا از جا درآمده‌اند که این موضوع پیگیری شهرداری‌ها از پیمانکاران این پروژه‌ها برای عمل کردن به تعهدات‌شان را گوشزد می‌کند.
جام جم نوشت: شهروندان یک شهر حقوقی دارند که رفت و آمد آسان، ایمن و بدون دغدغه در سطح شهر یکی از ابتدایی‌ترین حقوق آنهاست، اما کمبود پیاده روهای استاندارد و رعایت نکردن ضوابط لازم در این مورد کار را به جایی رسانده که این روزها با وجود شعارهای آرمانی مبنی بر اولویت پیاده بر سواره، حتی در کلانشهرهایی مانند پایتخت همچنان این سواره‌ها هستند که بر پیاده‌ها اولویت دارند.
