تلقی اتحاد و همکاری دو بازیگر علیه کشورهای دیگر اشتباه است/حداقل ضربه‌پذیری روابط ایران و عراق با ظرفیت‌سازی
ایران و عراق باید ظرفیت‌سازی کنند تا این بهبود مناسبات با حداقل ضربه‌پذیری از جانب رقبا مواجه شود ، به دلیل عدم امنیت دسته جمعی بسیاری از بازیگران منطقه احساس می‌کنند، اتحاد و همکاری دو بازیگر علیه دیگر کشورها تلقی می‌شود.
به گزارش خبرنگار سیاست خارجی باشگاه خبرنگاران؛روابط ایران و عراق با وقوع
جنگ ۸ ساله بین دو کشور تیره‌ترین دوران را برای آنها رقم زد اما پس از
سقوط رژیم بعث روابط دو کشور رو به بهبودی نهاده و روابط سیاسی، اقتصادی و
فرهنگی دو کشور به حالت عادی بازگشت و گذرگاههای مرزی مشترک نیز فعالیت خود
رامجدداً آغاز نموده اند.
قبل از انقلاب اسلامی اختلاف بر سر مرزها و منابع آبی از اهمیت قابل توجه‌ای برخوردار بود که پیمان ۱۹۷۵ الجزایر در این زمینه منعقد گردید.در طول 8 سال جنگ بین دو کشور و دوره جنگ نظامی مستقیم و وسیع تلفات و مجروحان زیادی برای هر دو کشور به همراه داشت همچنین افراد زیادی به اسارت گرفته شدند و خسارات بسیار زیادی به هر دو کشور به خصوص ایران وارد آمد.
پس از جنگ تا سقوط صدام حسین روابط دو کشور بسیار سرد بود، البته تعدادی از زائران ایرانی برای زیارت عتبات عالیات به عراق سفر می‌کردند که با حمایت و استقبال دولتهای دو کشور همراه بود.
از ۲۰۰۳ مردم عراق تا حدودی حق تعیین نمایندگان خود را به دست آوردند در نهایت روابط دو کشور بعد از سال ۱۳۸۶ خوب و نزدیک شد. حذف رژیم بعث در عراق که همواره به عنوان عامل تنش و ناامنی برای ایران عمل می‌کرد طبعاً مورد استقبال ایران قرار گرفت.
اکثریت جمعیت و مسئولان عراقی شیعه هستند که موجب گسترش روابط سیاسی و اجتماعی دو کشور شده است از این رو مسئولان دو کشور نیز سفرهای زیادی به کشور مقابل داشته‌اند. همچنین روابط اقتصادی دو کشور با گسترش مواجه شده است.
بعضی از کشورها با استدلال بر اینکه ايران با نفوذترين کشور در عراق به شمار مي‌رود و ميزان نفوذ ايران در عراق بسيار زياد است و همکاري‌هاي دو طرف به خصوص پس از تشديد بحران در سوريه، بيشتر شده است، با گسترش روابط این دو کشور احساس خطر و تهدید می کنند.
"جعفر حق پناه" در رابطه با گسترش روابط ایران و عراق اظهار داشت: ایران و عراق با داشتن مرز طولانی و پیوندهای تاریخی، جمعیتی، قومی و مذهبی می‌توانند همکاری گسترده‌ای داشته باشند.
این کارشناس مسائل خلیج فارس در ادامه افزود: این دو کشور از لحاظ اقتصادی دارای مشترکات زیادی هستند از این‌رو مکمل یکدیگر به حساب می‌آیند.
وی با بیان اینکه کشورهای ایران و عراق در مسائل منطقه‌ای و سیاسی سرنوشت مشترکی دارند گفت: این دو کشور از سطوح مختلف همکاری برخوردار هستند.
حق پناه با اشاره به اینکه همکاری‌های این دو کشور همسایه را می‌توان به حالت موضوعی تقسیم‌بندی کرد افزود: همکاری‌هایی با موضوعیت اجتماعی، سیاسی، امنیتی، اقتصادی و فرهنگی و در سطح دیگر مسائل منطقه‌ای، روابط دوجانبه و اشتراک در مسائل بین‌المللی می‌تواند همکاری‌های بیشتر این دو کشور را فراهم کند.
وی با تأکید بر اینکه فرقه‌گرایی و افراطیگری با قرار گرفتن در قالب دین و مذهب یک امر بین‌المللی است افزود: دو کشور ایران و عراق می‌توانند در مسائل امنیت منطقه به ویژه در "خلیج فارس و شامات" اثرگذار باشند.
این کارشناس سیاست خارجی تاکید کرد: همکاری‌های دوجانبه این دو کشور از اهمیت و فوریت‌های بسیار زیادی برخوردار است که در طی این سالها با فراز و فرودهایی همراه بوده است.
حق‌پناه اظهار داشت: مناسبات ایران و عراق در همه سطوح با رشد نسبی قابل تعریف است البته نزدیک شدن دو کشور مهم و بزرگ در هر منطقه با واکنش سایر رقبای منطقه مواجه است.
وی با بیان اینکه در خاورمیانه برنامه امنیت دسته جمعی وجود ندارد تأکید کرد: بسیاری از بازیگران منطقه از این جهت احساس می‌کنند که اتحاد و همکاری دو بازیگر می‌تواند علیه آنها تلقی شود.
این کارشناس سیاست خارجی در این رابطه افزود: گسترش روابط ایران و عراق هم از این قاعده مستثنی نیست بنابراین نباید هیچگاه تصور کرد که این بهبود مناسبات بدون چالش و پیامد باشد.
حق‌پناه با بیان اینکه دو کشور باید ظرفیت‌سازی کنند تا این بهبود مناسبات با حداقل ضربه‌پذیری از جانب رقبا مواجه شود گفت: ایران و عراق گسترش روابطشان را باید از حوزه‌هایی شروع کنند که کمترین احساس تهدید و نگرانی را در بین دیگر کشورهای منطقه ایجاد می‌کنند.
وی در ادامه تصریح کرد: در واقع بهبود مناسبات به عنوان گامی در جهت ایجاد ثبات در منطقه تلقی می‌شود بخصوص در بحث افراطیگری و مبارزه با تروریسم قدر مشترکی وجود دارد که تقریبا همه بازیگران در منطقه احساس خطر می‌کنند.
این کارشناس مسائل خلیج فارس افزود: کشورهایی در مقطعی حامی گروه‌های افراطی بودند اما در نهایت متوجه تهدید از طرف آنها شدند که این موضوع باعث می‌شود که گسترش روابط دو کشور ایران و عراق با محوریت ضد افراطیگری با مخالفت آنها روبرو نشود.
حق‌پناه اظهار داشت: ایران و عراق در حوزه‌های اقتصادی و بخصوص مسائل توریسم مذهبی مشکلی برای گسترش روابطشان ندارند اما همکاری در بحث انرژی قطعا چالش‌هایی را به همراه خواهد داشت.
وی در پایان گفت: همکاری‌های دو کشور علیه تروریست ممکن است با چالش‌هایی روبرو شود زیرا کشورهای دیگر با دیدگاه خودشان به این موضوع می‌پردازند و بین این دو کشور و کشورهای دیگر زاویه دید ایجاد می‌شود.
انتهای پیام/
قبل از انقلاب اسلامی اختلاف بر سر مرزها و منابع آبی از اهمیت قابل توجه‌ای برخوردار بود که پیمان ۱۹۷۵ الجزایر در این زمینه منعقد گردید.در طول 8 سال جنگ بین دو کشور و دوره جنگ نظامی مستقیم و وسیع تلفات و مجروحان زیادی برای هر دو کشور به همراه داشت همچنین افراد زیادی به اسارت گرفته شدند و خسارات بسیار زیادی به هر دو کشور به خصوص ایران وارد آمد.
پس از جنگ تا سقوط صدام حسین روابط دو کشور بسیار سرد بود، البته تعدادی از زائران ایرانی برای زیارت عتبات عالیات به عراق سفر می‌کردند که با حمایت و استقبال دولتهای دو کشور همراه بود.
از ۲۰۰۳ مردم عراق تا حدودی حق تعیین نمایندگان خود را به دست آوردند در نهایت روابط دو کشور بعد از سال ۱۳۸۶ خوب و نزدیک شد. حذف رژیم بعث در عراق که همواره به عنوان عامل تنش و ناامنی برای ایران عمل می‌کرد طبعاً مورد استقبال ایران قرار گرفت.
اکثریت جمعیت و مسئولان عراقی شیعه هستند که موجب گسترش روابط سیاسی و اجتماعی دو کشور شده است از این رو مسئولان دو کشور نیز سفرهای زیادی به کشور مقابل داشته‌اند. همچنین روابط اقتصادی دو کشور با گسترش مواجه شده است.
بعضی از کشورها با استدلال بر اینکه ايران با نفوذترين کشور در عراق به شمار مي‌رود و ميزان نفوذ ايران در عراق بسيار زياد است و همکاري‌هاي دو طرف به خصوص پس از تشديد بحران در سوريه، بيشتر شده است، با گسترش روابط این دو کشور احساس خطر و تهدید می کنند.
"جعفر حق پناه" در رابطه با گسترش روابط ایران و عراق اظهار داشت: ایران و عراق با داشتن مرز طولانی و پیوندهای تاریخی، جمعیتی، قومی و مذهبی می‌توانند همکاری گسترده‌ای داشته باشند.
این کارشناس مسائل خلیج فارس در ادامه افزود: این دو کشور از لحاظ اقتصادی دارای مشترکات زیادی هستند از این‌رو مکمل یکدیگر به حساب می‌آیند.
وی با بیان اینکه کشورهای ایران و عراق در مسائل منطقه‌ای و سیاسی سرنوشت مشترکی دارند گفت: این دو کشور از سطوح مختلف همکاری برخوردار هستند.
حق پناه با اشاره به اینکه همکاری‌های این دو کشور همسایه را می‌توان به حالت موضوعی تقسیم‌بندی کرد افزود: همکاری‌هایی با موضوعیت اجتماعی، سیاسی، امنیتی، اقتصادی و فرهنگی و در سطح دیگر مسائل منطقه‌ای، روابط دوجانبه و اشتراک در مسائل بین‌المللی می‌تواند همکاری‌های بیشتر این دو کشور را فراهم کند.
وی با تأکید بر اینکه فرقه‌گرایی و افراطیگری با قرار گرفتن در قالب دین و مذهب یک امر بین‌المللی است افزود: دو کشور ایران و عراق می‌توانند در مسائل امنیت منطقه به ویژه در "خلیج فارس و شامات" اثرگذار باشند.
این کارشناس سیاست خارجی تاکید کرد: همکاری‌های دوجانبه این دو کشور از اهمیت و فوریت‌های بسیار زیادی برخوردار است که در طی این سالها با فراز و فرودهایی همراه بوده است.
حق‌پناه اظهار داشت: مناسبات ایران و عراق در همه سطوح با رشد نسبی قابل تعریف است البته نزدیک شدن دو کشور مهم و بزرگ در هر منطقه با واکنش سایر رقبای منطقه مواجه است.
وی با بیان اینکه در خاورمیانه برنامه امنیت دسته جمعی وجود ندارد تأکید کرد: بسیاری از بازیگران منطقه از این جهت احساس می‌کنند که اتحاد و همکاری دو بازیگر می‌تواند علیه آنها تلقی شود.
این کارشناس سیاست خارجی در این رابطه افزود: گسترش روابط ایران و عراق هم از این قاعده مستثنی نیست بنابراین نباید هیچگاه تصور کرد که این بهبود مناسبات بدون چالش و پیامد باشد.
حق‌پناه با بیان اینکه دو کشور باید ظرفیت‌سازی کنند تا این بهبود مناسبات با حداقل ضربه‌پذیری از جانب رقبا مواجه شود گفت: ایران و عراق گسترش روابطشان را باید از حوزه‌هایی شروع کنند که کمترین احساس تهدید و نگرانی را در بین دیگر کشورهای منطقه ایجاد می‌کنند.
وی در ادامه تصریح کرد: در واقع بهبود مناسبات به عنوان گامی در جهت ایجاد ثبات در منطقه تلقی می‌شود بخصوص در بحث افراطیگری و مبارزه با تروریسم قدر مشترکی وجود دارد که تقریبا همه بازیگران در منطقه احساس خطر می‌کنند.
این کارشناس مسائل خلیج فارس افزود: کشورهایی در مقطعی حامی گروه‌های افراطی بودند اما در نهایت متوجه تهدید از طرف آنها شدند که این موضوع باعث می‌شود که گسترش روابط دو کشور ایران و عراق با محوریت ضد افراطیگری با مخالفت آنها روبرو نشود.
حق‌پناه اظهار داشت: ایران و عراق در حوزه‌های اقتصادی و بخصوص مسائل توریسم مذهبی مشکلی برای گسترش روابطشان ندارند اما همکاری در بحث انرژی قطعا چالش‌هایی را به همراه خواهد داشت.
وی در پایان گفت: همکاری‌های دو کشور علیه تروریست ممکن است با چالش‌هایی روبرو شود زیرا کشورهای دیگر با دیدگاه خودشان به این موضوع می‌پردازند و بین این دو کشور و کشورهای دیگر زاویه دید ایجاد می‌شود.
انتهای پیام/
