كشور مغرب (مراكش) از قدیم‏الایام یكی از مراكز قدرت در شمال افریقا به حساب می‏آمده و از سوی دیگر به عنوان نزدیك‏ترین منطقه افریقایی به اروپا، دارای اهمیتی استراتژیك بوده است. این كشور در قرن 7م به تصرف مسلمانان درآمد و به نفوذ اسلام در اروپا انجامید اما در قرن 14 ضعف مسلمانان به تسلط اروپاییان منجر گردید این وضعیت تا قرن بیستم ادامه داشت و در این زمان علاوه بر اسپانیا، فرانسه نیز حضور یافته بود. تا آنكه نهضت استقلال‏طلبی بعد از سال‏ها تلاش و كوشش به نتیجه رسید و در دوم مارس 1956 فرانسه با استقلال مناطق تحت تصرف خود در مغرب، موافقت نمود و اسپانیا نیز به این مساله تن داد و حكومت محمدابن یوسف با عنوان سلطان محمد پنجم رسمیت یافت پس از وی، از 3 مارس 1961 فرزندش "حسن دوم" به سلطنت رسید. آغاز سلطنت وی كه 38 سال به طول انجامید، روز ملی این كشور می‏باشد.

پس از آن كه امریكا، در اوت 1964م به بهانه‏های واهی، خود را درگیر جنگ با ویتنام شمالی كردند، در دوم مارس1965م نیز حملات هوایى امریكا به ویتنام آغاز شد. در ماه‏های اول جنگ، میلیاردها دلار خسارت در ویتنام شمالی به بار آمد وده‏ها هزار نفر از مردم این سرزمین در جریان بمباران‏های هوایى كشته شدند. این بمباران‏ها به حدی بود كه تنها طی 2/5 سال، هواپیماهای امریكایى بیش از 107 هزار حمله به خاك ویتنام شمالی انجام دادند و 2/5 میلیون تن بمب بر سر مردم بی‏دفاع این كشور فرو ریختند. با این حال، موج مخالفت‏های ضد جنگ مردمی و فشار افكار عمومی باعث شد كه امریكا پس از 9 سال جنگ بی‏امان، بدون اخذ نتیجه، این جنگ را پایان دهد و با ذلت، ویتنام را ترك نماید.

در سال‏های پایانی قرن نوزدهم میلادی، جنگی میان امریكا و استعمارگران اسپانیایى در امریكای مركزی درگرفت كه به شكست اسپانیا انجامید. از آن زمان، نیروهای امریكایى در منطقه حضور داشتند و در تمام اركان كشور كوبا نفوذ كردند. حضور سربازان امریكایى در كوبا پیامدهای روانی نامطلوبی در مردم این كشور ایجاد كرد. از آن طرف، در دوم مارس سال 1901م كنگره امریكا به موجب لایحه‏ای موسوم به پلات، تحت فشار تئودور روزولت رئیس جمهور وقت امریكا، كوبا را به تحت الحمایگی خود درآورد. وی سپس بلافاصله با اعمال نفوذ در كوبا، یك سری ماده و مفاد را در قانون اساسی كوبا گنجاند كه لایحه پلات را در این كشور از نظر قانونی رسمیت می‏بخشید. بر این اساس، امریكا در هر زمان قادر بود تا در كوبا مداخله نظامی كند و پایگاهی را در اختیار خود بگیرد. بر همین مبنا بود كه پایگاه عظیم دریایى گوانتانامو در سواحل كوبا نیز در اختیار امریكا قرار گرفت. پس از امضای این معاهده توسط مقامات طرفین، تشخیص اینكه چه موقع استقلال كوبا در معرض خطر قرار می‏گیرد و نتیجتاً، كمك امریكا به صورت مداخله نظامی مورد نیاز است از اختیار كوبایى‏ها خارج شد و به عهده امریكایى‏ها واگذار گردید. به این ترتیب بود كه كلید در خانه كوبایی‏ها در دست امریكا قرار گرفت تا هر وقت كه خواست به میل خود وارد آن شود. در طی سه دهه اول قرن بیستم، تفنگ‏داران امریكایی بارها به بهانه دفاع از جان و مال امریكایی‏های مقیم كوبا، در این كشور مداخله كردند و این روال تا دهه‏های میانی قرن بیستم ادامه یافت.