"محمد بقایی ماکان"، نویسنده در گفتگو با
خبرنگار ادبیات باشگاه خبرنگاران ضمن اشاره به این امر که شعار اصولاً یک جملهی الگویی است، افزود: هدف شعاردهنده به طور طبیعی مطابعت و پیروی دیگران از مفهوم مکتوم در جمله است.
وی گفت: شعار، گاه جنبهی نمایشی دارد و گاه حالت اندیشمندانه و قابل تأمل به خود میگیرد، در این صورت از میان جامعه و از ذهن جمعی بر میخیزد و شواهد آن را میتوان در گزیده گوییهای مورد تأیید یک ملت در طول تاریخ دید.
بقایی ماکان ادامه داد: گزیده گوییهای تأیید شده در طول عمر تاریخی یک ملت غالباً در ادبیات آن جامعه رسوخ مییابند.
این نویسنده اظهار داشت: اگر شعار دولت و ملت "همدلی و همزبانی" را از نوع شعارهای اندیشمندانه و قابل تأمل تلقی کنیم باید بپذیریم که هر دو سوی این معادله مانند هم باشند یعنی حاکمیت مانند مردم و مردم مانند حاکمیت بیندیشند.
بقایی ماکان افزود: البته با توجه به تجارب چند سال اخیر چنین توازنی در بخش فرهنگی وجود نداشته و اهالی فرهنگ و صاحبان قلم تا اندازهی زیادی از عملکرد دستگاههای کلان فرهنگی رضایت نداشتند، این نارضایتی به اشکال مختلف در رسانهها منعکس شده است.
وی تصریح کرد: به طور مثال تقلیل شدید فرآوردههای فرهنگی و کاهش تیراژ کتابهای تولید شده به 500 نسخه یکی از نشانههای انکار ناپذیر نبود توازن کافی میان دولت و ملت در عرصهی فرهنگی است.
این نویسنده تصریح کرد: تفاهم و تعامل میان اهل فرهنگ و مدیریت فرهنگی زمانی حاصل میشود که صاحبان مناصب فرهنگی به مسائلی از این دست بیندیشند و تنها مدیران فرهنگی نباشند، بلکه در وهلهی اول فرهنگی باشند.
بقایی ماکان خاطر نشان کرد: مدیران عرصهی فرهنگی در وهلهی اول باید فرهنگی باشند زیرا مشکل ما از جایی حاصل میشود که این مدیران مدیریت را در اولویت اول خود قرار دادهاند.
انتهای پیام/