تعریف مالیات گفته شده است یک نوع هزینه اجتماعی است که آحاد یک ملت در راستای بهره وری از امکانات و منابع یک کشور موظفند آن را پرداخت نمایند تا توانایی جایگزینی این امکانات و منابع فراهم شود و در واقع انتقال بخشی از درآمدهای جامعه به دولت و یا بخشی از سود فعالیت‌های اقتصادی است که نصیب دولت می‌گردد زیرا ابزار و امکانات دست یابی به درآمد و سودها را دولت فراهم ساخته‌است.

 همچنان که در بالا بیان شد مالیات به منظور حفظ و نگهداری از بسترهای موجود برای فعالیت های اقتصادی و همچنین ایجاد امکانات و منابع که دولت در اختیار آنها می‌گذارد گرفته می‌شود از مهم‌ترین آنها می‌توان به هزینه هایی که صرف توسعه زیر ساختهای اقتصادی، ایجاد فضاهای کسب و کار، تأمین هزینه های جاری دولت که به‌عنوان تسهیل کننده برای فعالیت های اقتصادی و اجتماعی به شمار می‌رود و هزینه هایی که صرف امنیت می‌شود که به‌طور مستقیم و غیر مستقیم با فعالیت  اقتصادی در ارتباط هست اشاره کرد.

 برای اینکه نقش ملموس تری از نحوه مصرف مالیات بیان شود می‌توان به بخش های از مالیات بر ارزش افزوده اشاره کرد که برای هزینه سلامت و کمک به شهرداری‌ها پرداخت می‌شود بطوریکه از میزان 9 درصد مالیات بر ارزش افزوده کالا و خدمات یک درصد آن به سلامت و درمان و 3 درصد به شهرداری‌ها اختصاص داده می‌شود که در خصوص درمان می‌توان نقش سهم مالیاتی که به این حوزه داده شده است را به وضوح در طرح جامع سلامت که به اجرا در آمده است و هزینه های درمان را بسیار پایین آورده است اشاره کرد.

 همچنین میزان 3 درصدی که به شهرداری‌ها داده می‌شود در مصارفی از جمله تجهیز و نوسازی حمل و نقل عمومی، ایجاد فضاههای تفریحی، ترمیم خیابان‌ها و معابرشهری و غیره مورد استفاده قرار می‌گیرد.

 همچنین مالیات رکن اصلی در بودجه عمومی هر کشور است که به عنوان مهم‌ترین وسیله در تخصیص منابع، حصول اشتغال کامل، درجه معقولی از ثبات قیمت‌ها، توازن حساب‌های بین المللی و بالاخره توزیع عقلایی و صحیح درآمدها میان طبقات و گروه‌ها و بخشهای مختلف اقتصادی جامعه، بهره گرفته می‌شود.

 به این ترتیب مالیات به عنوان عامل اصلی در چرخه اقتصادی کشور نقش خود را ایفا می‌کند و در واقع ابزاری است برای تحرک تولید و برنامه های توسعه، توزیع عادلانه امکانات و جلوگیری از انحصار و غیررقابتی شدن بازار در تخصیص بهینه منابع می‌باشد.

انتهای پیام/