به گزارش خبرنگار حوزه بهداشت و درمان  گروه علمی پزشكی باشگاه خبرنگاران جوان؛ صحبت از مشکلات پرستاران این روزها موضوع تازه‌ای نیست زیرا کمبود پرستار، تفاوت آشکاری در درآمد بین پزشک و پرستار، شیفت‌های کاری زیاد و سختی کار آن‌ها از معضلات قدیمی است که هنوز برطرف نشده است. 

قرار بود انتخابات نظام پرستاری برای چهارمین بار برگزار شود تا عده‌ای پیگیر کار پرستاران شوند و گروهی از مشکلات آن‌ها که کم هم نیست، باز کنند. 

این دوره از انتخابات پرستاری روز جمعه 29 خرداد امسال در سراسر کشور برگزار شد. انتخاباتی که روند آن از 13 اسفند ماه سال گذشته آغاز و به درخواست رئیس کل سازمان نظام پرستاری و تائید وزارت بهداشت و درمان و آموزش پزشکی کشور با برنامه ریزی سه ماهه قرار شد در چنین روزی برگزار شود. 

سه هزار و141 نفر در ثبت نام اولیه این انتخابات شرکت کردند که این تعداد در مقایسه با دوره قبل خبر از رشد 22 درصدی شرکت کنندگان داشت. همچنین افزایش کاندیدا حاکی از این بود که آن‌ها امید بیشتری به انتخابات داشته‌اند تا شاید جایگاه واقعی این پیام آوران بی نام و نشان سلامتی که سال‌ها بر آن تاکید داشته‌آند محقق شود. 

به هر حال چهارمین دوره از انتخابات نظام پرستاری در 29 خرداد ماه در حالی برگزار شد که 51درصد از کاندیدای آن را آقایان و 49 درصد باقیمانده را خانم‌ها تشکیل داده بودند. 

حدود یک ماه پیش در نشستی که به منظور اطلاع رسانی از جزئیات انتخابات برگزار شد، گفته‌ها حاکی از آن بود که نتایج قطعی به طور رسمی در روزهای 8 و 9 تیر ماه اعلام خواهد شد. 

اما متاسفانه پیگیری‌های سختگیرانه‌ای که انجام دادیم تا از نتایج قطعی باخبر شویم به جایی نرسید و سرمان بی‌کلاه ماند. 

وقتی داشتیم از مسئولین وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی و نظام پرستاری دلیل عدم اعلام نتایج را جویا می‌شدیم یک منبع آگاه به ما گفت که ما خودمان هم گله مندیم چرا که آن‌ها موظفند نتایج را اعلام کنند. 

وی در ادامه گفت: انتخابات که برگزار شد هیئت نظارت دانشگاه ها در حوزه هایی تعداد آرا را اشتباه اعلام کردند و این باعث شد تا اعلام نتایج به تاخیر بیفتد. 

به این ترتیب راه حلی هم که قرار بود مرحمی باشد بر مشکلات کهنه‌ی پرستاران، خود دچار مشکل شده است و در پیچ و تاب این مشکلات گرفتار مانده است. 

مسئولین پیش از برگزاری چهارمین دوره انتخابات نظام پرستاری، پرستاران را تشویق می‌کردند تا با حضور خود جامعه پرستاری را منسجم و قدرتمندتر گردانند، چرا که از این طریق می‌تواند مطالبات خود را  با تاکید بر حضور حداکثری پرستاران، این حرکت را امری لازم و ضروری می‌دانستند و استدلالشان برای این موضوع، این بود که هر نظام صنفی که بتواند آرای بیشتری از اعضای خود را پشت سر داشته باشد، قدرت چانه زنی و تعامل افزون تری برای اخذ امتیازات و احقاق حقوق حرفه‌ای خواهد داشت. 

با تمام این حرف ها جای سوال است که چرا وقتی قرار بود نتایج به هر دلیل وا ضح اعلام شود، مسئولان این همه اصرار داشتند تا پرستاران با حضور هوشمندانه‌ی خود، قدرت این صنعت را به نمایش بگذارند.

حالا هم دیگر دقیقا مشخص نیست، چه کسی قرار است پیگیر گلایه‌های پرستاران باشد. نمی‌دانیم  دیگر لزومی دارد از حجم باللای کار، شیفت‌های متعدد، عدم دریافت کارانه و ده‌ها مشکل دیگر این فرشتگان با شکسته منتظر عدالت شغلی هستند کنیم یا نه؟ 

انتهای پیام/