دومین طلای سیاه ایران؛ لغو تحریم‌ها و چشیدن طعم مرغوب خاویار
جهان با برچیده‌شدن قریب‌الوقوع تحریم‌ها علیه ایران، بیش از هر زمان دیگری تشنۀ توسعۀ روابط چندجانبۀ خود با این کشور بزرگ اسلامی از جمله در حوزه‌های صنعتی و کشاورزی است.
گزارش گروه بین‌الملل باشگاه خبرنگاران جوان به نقل از کوارتز، اکنون با نزدیک شدن به برچیده‌شدن تحریم‌های غرب علیه ایران، جهان به برقراری روابط گسترده با این کشور در زمینه‌های مختلف اعم از مشارکت در صنعت نفت، انعقاد قراردادهای تسلیحاتی و البته چشیدن طعم بی‌نظیر خاویار ایران چشم دوخته است.
خاویار (Caviar)، تخم‌های نمک‌سود شدۀ ماهی استورژن یا تاس‌ماهی از تیرۀ «آسیپِنسِر»، واژه‌ای است که از زبان فارسی گرفته شده و البته جایی در ایران در حوالی دریای خزر، جایی است که شما می‌توانید این غذای لوکس بسیار لذیذ را به وفور در آن پیدا کنید.
کشور ایران یکی از بزرگترین تولیدکنندگان خاویار در جهان است. بهای هر قوطی کنسرو 30 گرمی خاوریار ایران حدود 70 دلار است، البته اگر مایل باشید دلی از غذا در بیاورید، تجربۀ طعم بی‌نظیر یک کنسرو مرغوب دست‌کم 150 دلار برایتان آب می‌خورد.
توافق هسته‌ای اخیر میان جمهوری اسلامی ایران و گروه اروپایی-آسیایی 1+5 به بسیاری از تحریم‌های اقتصادی تحمیل‌شده علیه این کشور خاتمه خواهد داد و در این میان خاویار هم جایی در قلب بازار برای خود باز خواهد کرد. حتی آمریکا هم که ادعا می‌کند همچنان برخی از تحریم‌هایش را ادامه خواهد داد و از آنها دست نخواهد کشید، شاید از تحریم‌هایش دست نکشد اما نمی‌تواند از واردات خاویار دل بکند.
آمریکا سال گذشته از مشتریان دیگر خود چیزی حدود 6 تن معادل 7.6 میلیون دلار خاویار وارد کرد.
شرکت آمریکایی «پتروسیان» که در طول چندین دهه در زمینۀ صادرات و واردات غذاهای دریایی و خاویار فعال بوده است، از قول یکی از مسئولان خود به نام "آلکساندر پتروسیان" می‌گوید: "تا 10 سال پیش اگر از من سئوال می‌کردید می‌گفتم که ما همۀ نیاز خاویار خود را از ایران و روسیه تأمین می‌کنیم. اما الآن شرایط به‌کلی فرق کرده و کار بسیار دشوار شده است."
آلک پطروسیان ادامه می‌دهد: "دیگر چیزی از ذخائر خاویار وحشی آمریکا باقی نمانده. هرچه هست تاس‌ماهیان پرورشی هستند و بس."
صید بیش از حد ماهی در برخی همسایگان دریای خزر، البته مشکل دیگری است که سد راه خاویار شده. این شرایط باعث شده شمار ماهی‌های خاویار استورژن در زیستگاههای طبیعی آنها حتی در برخی موارد به آستانۀ انقراض نیز نزدیک شود. نباید بگذاریم یک غذای لذیذ منطقه‌ای به یک معضل جهانی لاینحل تبدیل شود.
ناگفته نماند که چین در این میان از خلأ غیبت خاویارهای ایران به خوبی بهره برده و کوشیده است با گسترش استخرهای پرورش ماهی خاویار، گوی سبقت را از هم‌قاره‌ای بزرگ خود برباید.
پتروسیان اشاره می‌کند؛ درست است که ماهیت خاویار وحشی حکایت دیگری دارد، اما نباید فراموش کنیم که خاویار پرورشی، ماندگاری بیشتری به لحاظ شاخص‌های صنعتی دارد.
نه اینکه فکر کنید شرکت پتروسیان مایل به خاویار ایرانی نیست. نه، اشتباه نکنید. تاریخ پتروسیان‌ها بیش از آنچه فکر کنید به ایران مرتبط می‌شود؛ این شرکت در حدود دو نسلِ پیش بدست اجداد آلکساندر پتروسیان تأسیس شد، آنهم مؤسسانی که از ارمنستان برای در امان ماندن از نسل‌کشی ارامنه به ایران پناه آورده بودند. اجداد آلکساندر بعدها به روسیه رفتند و از آنجا به فرانسه.
ادامه دارد...
