کشت یونجه و صیفی جات در محوطه تاریخی شکارگاه خسرو
کشت یونجه و صیفی جات در محوطه تاریخی موسوم به شکارگاه خسرو لطمات جبران ناپذیری به عرصه این محوطه وارد ساخته است که عبور مونوریل لطمات را تکمیل‌تر خواهد کرد.
به گزارش حوزه میراث و گردشگری گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان به نقل از روابط عمومی پژوهشگاه میراث فرهنگی وگردشگری مهدی رهبر باستان شناس پیشکسوت و سرپرست گروه باستان شناسی محوطه باستانی شکارگاه خسرو امروز سه شنبه این خبر را اعلام کرد.
رهبر با اشاره به پایان کاوش‌های باستان شناسی فصل دوم این محوطه تاریخی خاطرنشان ساخت که طی دو فصل کاوش در این محوطه اطلاعات جالبی توسط باستان شناسان به دست آمد.
این باستان شناس گفت: این محوطه با حدود 1100 متر طول و 800 متر عرض نخستین بار توسط باستان شناسان خارجی به عنوان «شکارگاه خسرو پرویز» شاهنشاه ساسانی نام‌گذاری شده بود و در حال حاضر نیز به همین نام شهرت دارد.
رهبر در گفتگو با خبرنگار سایت پژوهشگاه میراث فرهنگی وگردشگری (richt.ir ) دلیل این نام‌گذاری را نقوش برجسته بر دیوار تاق بزرگ تاق بستان که صحنه شکار در مقابل شاه ساسانی را به نمایش گذاشته می‌داند و درهمین حال خاطرنشان می‌سازد که این محوطه محصور حدود یک کیلومتر با تاق فاصله دارد و در حقیقت تصور بر این بوده که ما به ازاء خارجی نقوش تاق، باید این محوطه شکارگاه بوده باشد.
این باستان شناس پیشکسوت در همین حال گفت: با توجه به اینکه کاوش‌های کوتاه مدت این محوطه در مقابل وسعت آن ناچیز است، اظهار نظر قطعی در مورد کاربری آن باید به کاوش‌های آتی موکول شود.
او تصریح کرد که اطلاعات به دست آمده تا کنون این محوطه را به عنوان شکارگاه تائید نمی‌کند.
رهبر افزود: دیوارهای قطور کشیده شده در دورتادور محوطه یکی از دلایلی است که نام‌گذاری آن به عنوان شکارگاه را نفی می‌کند.
وی افزود: دیوارها دارای عرض حدود 5/14 متر است که با چینه و خشت و با ارتفاعی حدود 5 تا 5/5 متر ساخته شده‌اند.
رهبر تاکید کرد: در بخش خارجی دور تا دور محوطه نیز خندقی وجود داشته که اصولا شکارگاه نیازی به دیوارهای قطور و خندق نداشته است.
این باستان شناس پیشکسوت در ادامه گفت: در دوسوی بولوار تاق بستان و در بخش شمالی محوطه آثاری از زندگی دوره ساسانی شامل ظروف شیشه‌ای از جمله پیاله و عطردان و ظروف سفالی و اشیای فلزی به دست آمده است که نمی‌توانند در رابطه با شکارگاه باشند.
رهبر تصریح کرد: مهمتر از همه اینکه درهمین قسمت، کارگاه تهیه آب انگور دوره ساسانی شامل دو حوضچه ساخته شده با آجر و دارای اختلاف ارتفاع نسبت به هم کشف شده است.
به گفته او در این کارگاه قطعاتی از خمره‌ها به دست آمده که بدون تردید به آن تعلق داشته‌اند.
او با اشاره به گمانه‌زنی‌های باستان شناسی صورت گرفته در این محوطه گفت: اگر چه تاکنون آثار معماری دوره ساسانی به دلیل کشت‌های مکرر و زیرو رو شدن محوطه به دست نیامده ولی وجود سفال فراوان در سطح محوطه شامل قطعات خمره، تغار، سبو و کاسه‌ها وجود زندگی در دوره ساسانی در این محوطه را ثابت می‌کند.
رهبر افزود: اطلاعات به‌دست آمده دو فصل کوتاه مدت کاوش‌های باستان شناسی ما را به این نتیجه می‌رساند که این محوطه احتمالا در دوره اشکانی برای ایجاد یک شهر محصور شده ولی به دلایلی نامعلوم از جمله مرگ پادشاه و یا انقراض این سلسله ناتمام رها شده و در دوره ساسانی کاربری‌های متفاوتی یافته است.
به گفته وی در فصل دوم کاوش‌های باستان شناسی در دیواره جنوبی 3 تدفین دوره اسلامی کشف شد که احتمالا متعلق به دوره ایلخانی است.
این باستان شناس پیشکسوت در ادامه به خبرنگار سایت پژوهشگاه گفت: نمونه اینگونه شهرها و یا پادگان‌های نظامی را که فقط دیوارهای آنها ساخته شده ولی هیچگونه ساخت وسازی در درون صورت نگرفته را در دوره اشکانی و ساسانی سراغ داریم.
او برای نمونه به محوطه موسوم به باغ خرم در جنوب شوشتر با ابعاد 400*700 متر با دیوارهایی به ضخامت 15 متر، قلعه ایرج ورامین، شهر خراب چناران، حصار قهقهه توس با ابعاد 700*700 متر اشاره کرد.
این باستان شناس پیشکسوت گفت: محوطه موسوم به شکارگاه خسرو با چند فصل کاوش و مرمت‌های اصولی می‌تواند هم از نظر علمی و هم ازنظر جلب گردشگری به اقتصاد طولانی مدت ایران کمک کند.
رهبر تاکید کرد که متاسفانه بخش غربی این محوطه بعد از انقلاب مورد تجاوز قرارگرفته و تبدیل به محوطه مسکونی شده است.
وی افزود: با ایجاد مدرسه در بخش شرقی داخل عرصه که بیش از 20 هزار متر مربع را شامل میشود و چندین هکتار نیز توسط این مدرسه به یونجه کاری و صیفی کاری تبدیل شده که لطمات جبران ناپذیری به عرصه محوطه وارد کرده است.
این باستان شناس پیشکسوت در پایان تاکید کرد: جای تاسف است که هم اکنون نیز مقامات استانی، مصرانه می‌خواهند با عبور مونوریل از وسط محوطه، لطمات وارده را تکمیل کنند.
انتهای پیام/
