محمد نادری بازیگر تئاتر و تلویزیون که آخرین بار در نقش عطاء سریال «شمعدونی» وی را دیده ایم از دوره ای که در ابتدا وارد خبرنگاری شده بود تعریف کرد و در خصوص ورودش به این عرصه گفت: از ابتدا با دوره‌های باشگاه خبرنگاران جوان وارد این فضا شدم و بعد از مدتی فعالیت در این حوزه به تئاتر پیوستم.

نادری افزود: علاقه‌ی من در بخش های مختلف خبر به یادداشت نویسی و آن چیزی که نویستده دارای تحلیل و نقد از خودش باشد است، و البته مصاحبه هم می تواند در صورت خاص و حرفه ای بودن با رعایت نکاتی جذاب و خوب باشد.

بازیگر سریال شمعدونی با اشاره به اخباری که این روز ها می بینیم و نوع آن تصریح کرد: این روزها اکثر اوقات که سایتی را باز می کنیم با اخبار کشت و کشتار،بمب گذاری و از این دست اخبار مواجه می شویم ،حتی گاهی سر سفره نشسته ایم و با روشن شدن تلویزیون صحنه هایی از کشته شدن بچه های مظلوم کشور های دیگر را می بینیم و انگار از بس چنین اخباری را دیده ایم نسبت به آن ها کاملا بی حس شده ایم و این اتفاق خوبی نیست.

وی افزود: در حال حاضر نیز تنها چیزی که باعث می شود روزنامه بخوانم همان مطالب تحلیلی است که تعدادی از صاحب قلمان آن ها را می نگارند و مطالب خوب و قوی دارند.

نادری در خصوص ویژگی هایی که در خود وی بوده و برای یک خبرنگار لازم است عنوان کرد: داشتن صداقت در وحله ی اول یکی از مهم ترین ویژگی های یک خبرنگار است، و بعد وی باید به دل خبر برود و در اصل کارش این است که پرده ها را کنار بزند و مخاطب را با آن رویداد مواجه کند؛ ولی متاسفانه خیلی از خبرنگاران این روز ها کم تر این گونه اند.

وی در ادامه افزود: الان بیشتر خبر ها به تعریف و تمجید مبدل شده اند یا اگر نقدی باشد نیز بیشتر مخرب است تا تحلیل، در حالی که خبرنگار نباید گرایشات شخصی اش را داخل کند و بایستی قضاوت را به عهده ی مخاطب بگذارد.

نادری با اشاره به خاطره‌ای در راستای جرات به خرج دادن در این کار گفت: به یاد دارم اوایل سال 78 سازمان فرهنگی شهرداری در آن واحد 2 مدیر داشت و مصاحبه گرفتن در آن جا کار دشوار و خطر ناکی بود، من به نوعی جانم را کف دست گرفتم و از طرف یک دفتر کوچک خبری به آن جا رفتم که به علت آشوبی که وجود داشت کار ما به حراست وبازپرسی و از این ماجراها رسید؛ و به نظرم این جراتی است که لازمه ی همه ی خبرنگاران است.

وی در خصوص غرض ورزی و یک سو ینگری بعضی از خبرنگاران اذعان داشت: برخی از این دوستان به جای خبرنگار بودن نقش روابط عمومی را بازی می کنند و سخنگوی یکسری از افراد و سازمان ها شده، شاید برای این که به نوعی نمک گیر آن ها شده اند.

وی ادامه داد: البته من این وضع مالی که خبرنگاران دارند را درک می کنم و شاید همین دلیل باعث شود که به روابط عمومی سازمان ها تبدیل شوند؛ اما خبرنگار آن قدر آدم بزرگی است که به نظرم باید همه ی شخصیت ها به احترامش کلاهشان را از سر بردارند و این اعتبار را خود شخص ایجاد می کند، همچنین یک خبرنگار چشم جامعه است و مارا با چیزهایی که در گوشه و کنار جهان اتفاق می افتد آشنا می کند.

این هنرمند در بخش دیگری از گفتگو ضمن تعریف خاطره ای عنوان کرد: فضای پرشر وشور و جسارت آمیز این عرصه با ذهنیت من سازگار بود و خاطره ای که هنوز از آن زمان یه یاد دارم این است که آن موقع ها خبری در مورد سهم ایران از دریای خزر مطرح بود و قرار شد من در کنفرانس مربوط به آن شرکت کنم و با یکی از نمایندگان مجلس که برای شهرستانی بود مصاحبه کنم؛ وی من را به خانه اش برد و نکته ی جالب آن این بود که برای گرفتن عکس وی تنها پیراهنش را عوض کرد و با همان شلوار راحتی ایستاد، در نهایت نیز حدود 10 شیشه پر از سیر به من داد که که آن را به باشگاه آوردم و بچه ها کلی شاد شدند؛ و من هیچ وقت این خاطره را فراموش نمی کنم که ما برای یک مسأله بین المللیبه آن جا رفتیم و وی حتی شلوار راحتیش را تعویض نکرده بود!

نادری در پایان این روز را به همه‌ی خبرنگاران تبریک و خداقوت گفت و برای قلم آن ها آرزوی موفقیت،قدرت و تاثیر گذاری کرد.