به گزارش خبرنگار حوزه تجسمی گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ با نگاه به تاریخ و به ویژه تاریخ هنر میبینیم بعضی هنرمندان و یا سبکهای هنری به واسطه موفقیتهای چشمگیر و برخی دیگر بر حسب اتفاق پررنگتر بودهاند و بیشتر به آنها پرداخته شده است از سوی دیگر سبکها و دروههایی از تاریخ هنر هم هست که مغفول واقع شده و برای عامه مردم و حتی گاهی برای هنرمندان هم نا آشناست.
این در حالی است که آگاهی از پیشینه پر فراز و نشیب هنر، سبکهای گوناگون و آنچه که در طول ادوار مختلف بر آن گذشته میتواند منبعی مفید برای رهپویان هنر باشد.
سبک ویکتوریایی یکی از همان سبکهای هنری است که به گوش خیلی از ما ناآشناست حال آنکه پشتوانهای غنی و قابل بحث دارد.
سبک ویکتوریایی برگرفته از خانواده سلطنتی و اشرافی نیست بلکه میتوان آن را به طبقه متوسط جامعه نسبت داد چرا که طبقات بالاتر تمایلی به استفاده از سبک هنوز نامشخص آن دوره نشان نمیدادند. این مکتب برای توصیف آثار هنرهای زیبا و تزئینی، آثار معماری در دوره سلطنت ملکه ویکتوریا در بریتانیا استفاده میشد که البته گاهی به آثار هنری همزمان در مکانهای دیگر هم اطلاق میگردد.
تاریخ نویسان این دوره را به 3،4 و یا حتی 5 دوره تقسیم میکنند که تقسیم بندی سه گانه به صورت ویکتوریایی آغازی، متعالی و پایانی بیشتر مورد پذیرش مورخان است. امروزه این مکتب مضامینی مثل وقار، زهد و رعایت اصول اخلاقی را میرساند.
در نیمههای قرن نوزدهم که علم در تعریف مجدد دنیا بود چاپ رونامهها رونق گرفته و سفر با راه آهن عادی مینمود، جنبههای هنری بریتانیا همپای دیگر امتیازهای فنی و صنعتی آنها رشد نکرده بود و در رقابت با کالاهای هنری کشورهای اروپایی بازنده بود پس مدرسههای طراحی با حمایت دولت ایجاد شد و برپایی نمایشگاههایی مثل «کریستال پالس» که بعدها از آن به عنوان یک پیروزی بزرگ یاد شد و در آمد بالایی را در پی داشت در راس امور قرار گرفت.
با کم سو شدن چراغ فرهنگ مدرنیسم در قرن بیستم، هنر و طراحی ویکتوریایی موضوع علاقه گالریها و نمایشگاهها شده و در گالریهای سراسر دنیا نقاشیهای ویکتوریایی از انبارها بیرون آورده و به نمایش گذاشتند.
برای کسب آگاهی بیشتر از این سبک و هنرمندانی که به این سبک خو گرفته بودند میتوانید کتاب «سبک ویکتوریایی» نوشته مهرداد پورعلم را بخوانید که تشریح مفصلی از این مکتب را به همراه تصاویر مستند آورده است.
انتهای پیام/