مونیز: توافق ایران بر پایه علم و فن‌آوری ریشه دار هسته‌ای بنا شده است
وزیر انرژی آمریکا در یادداشتی توافق هسته ای ایران را از نگاه امنیت بر پایه علم تبیین کرد.
به گزارش گروه بین‌الملل باشگاه خبرنگاران جوان؛ وزیر انرژی آمریکا با انتشار مقاله ای در صفحه شخصی خود در پایگاه اینترنتی مدیوم ، توافق هسته ای با ایران را از نگاه امنیت بر پایه علم تبیین کرد.
وزیر انرژی آمریکا با انتشار مقاله ای در صفحه شخصی خود در پایگاه اینترنتی مدیوم ، توافق هسته ای با ایران را از نگاه امنیت بر پایه علم تبیین کرد.
در این مقاله آمده است: اواخر فوریه بود که رئیس جمهور از من خواست در گفتگوهای گروه 1+5 با ایران به جان کری، وزیر امور خارجه بپیوندم. قرار بر این شد ابعاد هسته ای توافقی را که می خواهد به شکلی قابل راستی آزمایی از دستیابی ایران به سلاح هسته ای جلوگیری کند، هدایت کنم. برای خیلی سوال شده بود که چرا وزیر انرژی در دیپلماسی پرخطر و بسیار حساس بر سر موضوعی که برای آمریکا و متحدان ما در منطقه پرآشوب خاورمیانه (غرب آسیا) اهمیت حیاتی دارد ؟
پاسخ در این حقیقت نهفته است که توافق بر پایه علم و فن آوری ریشه دار هسته ای بنا شده است و قرار است هم برنامه هسته ای ایران را محدود سازد و هم اقدام های راستی آزمایی مورد نیاز را معرفی کند و وزارت انرژی کارگزار اصلی در تخصص فن آوری و علم امنیت هسته ای در آمریکاست.
کنگره باید با فهم و درک و تقدیر از این بعد توافق برای قطعی کردن ارزیابی خود از آن بهره بگیرد. و نیز، در خلال بحث بر سر توافق با ایران، بسیاری از رهبران ملی، کارشناسان و تحلیل گران برجسته در زمینه های متعدد از جمله، علمی ، دیپلماسی ، کنترل تسلیحات و نظامی به شدت از این توافق حمایت کرده اند چرا که تا اندازه ای به توانایی های فنی ما ایمان دارند.
وی در ادامه نوشت: خلاصه اینکه ، نتیجه اصلی برجام ، با برداشته شدن سلاح هسته ای ایران از روی میز ، به ما و متحدانمان کمک خواهد کرد به دیگر مسائل منطقه ای بپردازیم. این اظهارات دلایل زیادی را برای حمایت از توافق از دیدگاه های حیاتی مطرح می کنند.
علم و امنیت هسته ای
نخست باید بگویم دستور کار امنیت هسته ای کشور را رئیس جمهور اوباما در ابتدای دولت خود در سخنانی که در سال 2009 در پراگ بیان داشت، آشکارا مشخص کرد. این دستور کار بر دو جنبه متمم تاکید دارد: حصول اطمینان از قدرت بازدارندگی موثر، ایمن و امن بر پایه ذخایر سلاح هسته ای که بدون آزمایش هسته ای حفظ و نگهداری شده است. این در حالی است که آمریکا همواره هدف درازمدت جهان عاری از سلاح هسته ای را دنبال می کند. ایمن سازی مواد هسته‌ای قابل استفاده در ساخت سلاح در جهان، از بین بردن چنین موادی در صورت امکان و همکاری در جهت جلوگیری از تولید بیشتر چنین موادی. این دو در صدر ماموریت های وزارت انرژی نیز قرار دارند و اصولا از راه علم و فن آوری پیگیری می شوند.
وی در ادامه نوشت: "هر اقدامی که آمریکا در جهت مقابله با اشاعه سلاح هسته ای و تروریسم هسته ای به اجرا می گذارد پایه و اساس علمی دارد. نتایج این سرمایه گذاری در طرح های علمی عدم اشاعه چیزی از قهرمانی کم ندارند: ایمن سازی مواد هسته ای در سراسر دنیا ، توسعه فن آوری های برتر برای کشف فعالیت های توسعه سلاح هسته ای در دیگر کشورها ، کشف انفجارهای هسته ای ، تحکیم نظارت و راستی آزمایی و تشخیص ، کشف و از بین بردن ابزار رادیولوژیکی و یا هسته ای که در اختیار تروریست ها قرار دارد. کامل بودن این دانش و تجربه چشمگیر مستقیما به مهارت ، تحلیل و تجربه ای ختم می شود که لازم بود تا توافق ایران را ساختاربندی کرده و بر اجرای آن نظارت کند. "
مونیز نوشت: تخصص هسته ای ما به لحاظ میزان و وسعت بی نظیر است. همین تخصص است که درستی ابعاد هسته ای توافق با ایران را اطمینان بخش می سازد. برای نمونه به موردی دقیق از حذف مواد هسته ای اشاره می کنم که برای ارزیابی توافق ایران در آن درس هایی نهفته است. پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی ، به ابتکار آمریکا، روسیه و آمریکا به توافق رسیدند ، توافقی که گاه پیمان اورانیوم غنی شده با درصد بالا ، گاه برنامه مگاتون و گاه مگاوات نامیده شد. همین فن آوری تقریبا دو دهه پس از کشف به عنوان بخشی از کار راستی آزمایی توافق ایران به کار گرفته خواهد شد. البته ، توافق هایی با چنین پیچیدگی هایی با فراز و نشیب هایی در مسیر اجرا روبرو می شوند.
توافق ایران را می توان از نگاه برنامه پیشین نگریست و درس های کلیدی از آن گرفت؛ نخست: در رسیدن به اهدافش در درازمدت ، کمی بیش از دو دهه و سه دولت در آمریکا موفقیت آمیز بود. با پیگیری بندهای فنی توافق، دشمن دوران جنگ سرد آمریکا ، درآمدهای تجاری مهمی بدست آورد که با اهداف ما در جهت اشاعه نشدن گره می خورد. این توافق مستلزم راستی آزمایی قوی بود که با فن آوری های پیشرفته کشف شده در لابراتوآرهای وزارت انرژی پشتیبانی می شد. و در آخر ، چالش ها در مرحله اجرا اجتناب ناپدیر بود ، اما از آنجا که چالش ها ، بر منافع شخصی طرف ها نمی چربید ، بالاخره با دست یابی به نتیجه موفقیت آمیز برطرف شدند.
انتهای پیام/
