به گزارش خبرنگار حوزه ادبیات گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ علی اصغر عزتی پاک نویسنده حوزه دفاع مقدس که در حال حاضر مدیریت دفتر داستان مؤسسه شهرستان ادب را به عهده دارد. کسی که دوره جنگ تحمیلی را در دوران کودکی خود لمس کرده و در زمینه نگارش مباحث و داستان‌های مربوط به جنگ تحمیلی قلم می‌زند. آخرین اثر چاپ شده از عزتی پاک «آواز بلند» نام دارد. گفتگوی ما را با علی اصغر عزتی پاک دنبال کنید:

جنگ بخشی از زندگی و خاطرات من است زیرا من در آن حال و هوا زندگی کردم.

نوشتن درباره جنگ بخشی از ادبیات است و نویسندگان زیادی با نگاه‌ها و زوایای مختلف در این حوزه می‌نویسند. سی سال از جنگ می‌گذرد و ما از هیجانات اولیه فاصله گرفته‌ایم و حالا زمان تحلیل فرا رسیده، نویسندگان نسل جدید با نگاه به گذشته و حرف‌هایی که شنیده‌اند در ذهن خود تصویر سازی می‌کنند و بعد آن را روی کاغذ می‌آورند البته بعد از گذشت چندین سال هنوز اثرات جنگ در لا‌به‌لای زندگی مردم دیده می‌شود. من فکر می‌کنم ادبیات دفاع مقدس یک روند معمولی را طی می‌کند، اغلب انتظار دارند آن فضای هیجانی رخ بدهد ولی این امکان‌پذیر نیست. من تا‌کنون کاری را ندیدم که اصل دفاع در کشور را تخطئه کند و اکثریت به ماجرای جنگ و دفاع احترام می‌گذارند.

دفاع مقدس برای نو قلم این حوزه، یک کار تاریخی است اما برای من یک کار معاصر است به دلیل اینکه بخشی از روحم در آن روزها درگیر شده ولی نویسندگان نسل جدید در این زمینه حاصل مطالعات خود را می‌نویسند در حالی که این رشته نیاز به پژوهش بیشتری دارد، آنها با احساس خود می‌نویسند و این می‌تواند نوعی سم باشد زیرا موجب ایجاد فضایی آرمانی و نادیده گرفتن واقعیت‌ها می‌شود.

این یک بحث کلی را می‌طلبد ما به دلیل اینکه آثار ما به زبان فارسی است و کسانی که با این زبان آشنا باشند اندکند و در کشورهای خارجی همیشه به جنگ‌های تحمیلی نگاه سیاسی داشته‌اند. در واقع بخش عظیمی از ادبیات ما ترجمه نمی‌شود که بخواهد مورد توجه قرار بگیرد. در هر کشوری  و در هر سیستم فرهنگی باید با تلاش بسیار صدای مردم جامعه خود را با صرف هزینه به گوش مردم جهان برساند و این امر در کشور ما متأسفانه آن طور که شایسته است صور نمی‌گیرد. باید وزارت خانه‌ آثار مهم را چاپ کند و صدای مردم ما و فرهنگمان را به گوش جهانیان برساند.

باید از مسائل و دغدغه‌های خودمان بنویسیم، ذهنیت ادبی ایرانی را به جهان نشان دهیم یا به نوعی بومی‌نویسی و بازگشت به خود می‌تواند از برگ برنده‌ها یا نقطه عطف داستان‌نویسی باشد.

گاهی شرکت می‌کنم و برایم خوشایند است زیر از گفتن و نوشتن درباره ادبیات داستانی لذت می‌برم، خود ما هم یک محفل به نام شهرستان ادب داریم که به کار نشر و آموزش شعر و داستان می‌پردازیم.

اگر قرار باشد نقدی به ناشران و کسانی که با شعرا و نویسندگان و اهل فرهنگ تعامل دارند، کنیم این است که آنها هم به قواعد بازی تن بدهند و حقوق مؤلف از قبیل حق تألیف تا چاپ کتاب در مؤعد مقرر را انجام دهند به خصوص جایی که مؤلف از زندگی و کار خود می‌گذرد و به تألیف می‌پردازد این انصاف نیست که ناشر با صرف نظر از پرداخت حق تألیف به او ظلم مضاعفی را روان بدارد و باید ناشران نسبت به قولی بکه به مؤلفانی که دستشان از همه جا کوتاه است، می‌دهند وفادار بمانند.

آینده ادبیات کشور را آیندگان رقم می‌زنند و ما آینده گذشته هستیم، تاکنون کار برجسته و شاهکاری صورت نگرفته ولی به طور حتم ما حرکتی رو به جلو داریم.

گفتگو از اکرم رضایی ثانی

انتهای پیام/