(فَمَنْ حاجَّكَ فیهِ مِنْ بَعْدِ ما جاءَكَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعالَوْانَدْعُ اَبْناءَنا وَ اَبْناءَكُمْ وَ نِساءَنا وَ نِساءَكُمْ وَ اَنْفُسَنا وَ اَنْفُسَكُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَلْ لَعْنَتَ اللّه عَلَی الْكاذِبینَ)
از مظاهر و دلائل قوّت ایمان پیغمبر صلی الله علیه وآله به رسالتش داستان مباهله است، زیرا پیشنهاد مباهله از طرف آن حضرت اگر مؤمن به دعوت خود نبود، یك انتحار واقعی و دادن سند بطلان دعوت به دست دشمن بود؛ چون حال از دو قسم بیرون نبود، یا نفرین نصارای نجران در حق آن جناب مستجاب میشد، و یا آنكه نه نفرین نصاری و نه نفرین پیغمبر صلی الله علیه وآله به آنها مستجاب میگشت كه در هر دو صورت بطلان ادعای آن حضرت آشكار میگشت، و هیچ خردمندی كه مدعی نبوّت باشد، چنین پیشنهادی نداده و سند بطلان دعوای خود را به دست مردم نخواهد داد مگر آنكه صد در صد اطمینان به استجابت دعای خود و هلاكت دشمن داشته باشد، و پیغمبر اكرم صلی الله علیه وآله چون یقین جزمی به صحّت رسالت و استجابت دعای خود و نابودی دشمن در صورت مباهله داشت با كمال شجاعت و صراحت پیشنهاد مباهله داد.
شركتدادن علی و حسن و حسین و فاطمه زهرا علیهم السّلام در مباهله كه به تعیین و امر خداوند بود نیز دلیل بر این است كه این چهار نور مقدّس كه با پیغمبر در مباهله حاضر شدند، شایستهترین و گرامیترین خلق در نزد خدا، و عزیزترین همه در نزد پیغمبر خدا بودهاند.
آیه مباهله اعلان جلالت مقام، و تقرب خاصّ آنها به خداوند متعال است. جریان مباهله را مفسّرین بزرگ و محدّثین و مورّخین در كتابهای تفسیر و حدیث و تاریخ نقل كردهاند، و از اینكه مصادر و مدارك آن را نشان بدهیم بینیازیم. اما در عین حال چندین كتاب را نام میبریم تا هركس خواست مراجعه نماید:
تفسیر طبری، بیضاوی، نیشابوری، كشاف، الدرالمنثور، اسباب النزول واحدی، اكلیل سیوطی، مصابیح السنة، سُنن ترمذی و كُتُب دیگر.
انتهای پیام/