حضرت آیت‌الله سید هاشم بطحایی گلپایگانی مرجع تقلید در گفتگو با خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان اظهار داشت: برخی از وعاظ و مداحان در منبر خود ادعا می‌کنند که حضرت زینب(س) هنگام ورود به کوفه نگاهش به سر مقدس حضرت ابا‌عبدالله(ع) افتاد و سر خود را به چوب محمل زد و در نتیجه خون جاری شد که البته این داستان را برای گریه انداختن مستمعین و گرم کردن مجالسشان نقل می‌کنند.

وی تصریح کرد: در پاسخ به این مسئله باید گفت که روایت اصلاً سندی ندارد و نویسنده آن معلوم نیست با چه اهدافی این روایت را بیان کرده بدون آنکه فکر کند این کار با شأن، منزلت و عظمت حضرت زینب سلام الله علیها همخوانی ندارد.

آیت‌الله بطحایی گلپایگانی گفت: حضرت زینب(س) ملقب به عقیله بنی‌هاشم بوده یعنی کسی که از عقل ثابت ، پایدار و استوار برخوردار است، چنین زنی که نهضت کربلا را ادامه می‌دهد و با بنی‌امیه و دست اندرکاران این شرارت می‌جنگد و حقانیت خود را اثبات می‌کند محال است که با دیدن سر برادر، سر خود را به  چوب محمل زند و کاری کند که دشمن شاد بشود و به ضعف حضرت(س) پی ببرند لذا این کار با عقل هم‌خوانی ندارد.

وی ادامه داد: زمانی که ابن زیاد می‌خواست نمک بر روی جراحت زخم دل و قلب حضرت زینب(س) بپاشد، به او گفت از این قضیه کربلا  چه دیدی و این بانوی بزرگوار در جواب جمله‌ای را گفت که توجه همه را به خود جلب کرد و آن جمله این است «ما رایت الا جمیلا» یعنی جز زیبایی چیز دیگری ندیدم بنابراین چنین زنی با این تفاسیر بعید است که از خود ضعف نشان دهد و روایتی که مداحان و برخی از وعاظ نقل می‌کنند نه‌تنها با شخصیت ایشان سازگاری ندارد بلکه نقلش نیز جایز نیست و جسارت به مقام آن بانوی بزرگوار است.

وی اظهار داشت: گروهی با توجه به این روایت نامعتبر، قمه زدن و لطمه وارد کردن به صورت را به عزاداری امام حسین(ع) ربط می‌دهند که چون حضرت زینب(س) این کار را کرده ما نیز باید انجام بدهیم.

آیت الله بطحایی گلپایگانی تصریح کرد: در جواب این افراد باید گفت که خداوند می‌فرماید: «انالله و انا الیه راجعون» در اینجا لام لله، لام مالکیت است و آن هم مالکیت حقیقی نه مالکیت اعتباری، که فقط برای پروردگار است و انسان نمی‌تواند در ملک دیگران به چیزی دست بزند، در ملک خداوند متعال نیز ما اجازه نداریم که کاری غیر از آنچه که خدا امر کرده را انجام بدهیم.

وی افزود: بدن ما انسان‌ها برای خداوند است و امانتی از جانب او به ماست، حضرت فاطمه(س) در کنار بستر پیامبر اکرم(ص) گریه می‌کرد حضرت نهی کرد که مبادا مو بکنی یا لطمه‌ای به صورت وارد کنی، تمام انبیاء و اهل بیت (ع) ما را از لطمه وارد کردن به بدن نهی نمودند.

آیت الله بطحایی گلپایگانی یادآور شد: مرحوم علامه مجلسی نقل می‌کند زمانی که ابراهیم پسر حضرت رسول(ص) در سن کوچکی از دنیا رفت، پیامبر(ص) از چشمانش اشک جاری شد و گریه می‌کرد به حضرت (ص) گفتند شما گفتید در مرگ اولاد نباید بی‌قراری کرد، حضرت محمد(ص) در جواب گفت: من بی‌قراری نمی‌کنم بلکه دلم می‌سوزد و اشکانم جاری می‌شود و چیزی نمی‌گویم و کاری نمی‌کنم که خداوند تبارک و تعالی خشمگین شود.

انتهای پیام/