با توجه به اینکه طی دوران تحریم انواع تجارب به طور غیر مستقیم بوی اقتصاد مقاومتی را می‌دادند در کشور طرح و تا حدودی دنبال شد که البته برخی در عمل موفق و برخی ناموفق بودند از جمله وارد شدن بخش خصوصی به فروش نفت برای دولت، زمزمه‌های تجارت دو جانبه پولی، انعقاد تفاهم نامه تجارت ترجیحی با ترکیه، جدی گرفته شدن بخش کشاورزی و توزیع الگوی کشت به تناسب استعداد سرزمینی برای امنیت غذایی کشور، ایجاد هوشیاری در بخش انحصاری خودرو کشور برای تعامل با رقبای خارجی و … این موارد چه خوب و چه بد، چه موفق در عرصه عمل و چه ناموفق، به ما نشان داد که چاره اصلی کار در داخل کشور است و هم اینک همان گونه که خارجی‌ها زودتر از بقیه مشغول برنامه ریزی برای پرکردن خلاءهای اقتصادی کشور هستند خود ما نیز باید برای مدیریت حضور آن‌ها و از سوی دیگر تحریک بخش‌های داخلی به سوی بهره‌وری برنامه داشته باشیم.