ظرایف ادبی/ 12
واقعا از خود بیگانه‌اید؟
گاهی در گوشه و کنار، صحبت هایی درباره از خود بیگانگی جوانان می شنویم، اما این امر تا چه حد واقعیت دارد.
به گزارش خبرنگار حوزه ادبیات گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ گاهی در گوشه و کنار صحبت‌هایی درباره از خود‌بیگانگی جوانان می‌شنویم، اما این امر تا چه حد واقعیت دارد؟
این امر مسئله‌ای است که ذهن برخی را به خود مشغول می‌کند. با نگاه و تاملی پیرامون کلمه به معنای آن پی می‌بریم. به طور معمول پیش از واژه «بیگانه» حرف اضافه «از» به کارمی رود. با تاملی در متون گذشته به صحت امر پی می‌بریم.
غزالی می‌گوید:
پیمان تو را به شرط پیمانه دهم
با عشق تو خویش و از تو بیگانه منم
اما حافظ پیرامون این معنا سخن می‌گوید و می‌سراید:
مغبچه‌ای می‌گذشت راهزن دین و دل
در پی آن آشنا از همه بیگانه شد
اما حرف اضافه «با» نیز بدون تغییر معنا به کارمی‌رود.
در شاهنامه فردوسی مشاهده می‌کنیم:
همان رخش خسته سوی خانه شد
چنین با خداوند بیگانه شد
سنایی نیز می‌گوید:
گر به کوی عاشقی با ما هم از یک خانه‌ای
با همه کس آشنا، با ما چرا بیگانه‌ای؟
بنابراین به ازای واژه فرنگی alienation می‌توان گفت «از خود بیگانگی» یا «با خود بیگانگی».
انتهای پیام/
