پس از رفع تحریم‌ها چه باید کرد؟/انتقال سرمایه از شهر به کشاورزی در روستاها
حالا که امنیت غذایی کشور ما در معرض تهدید بوده و بیشتر از واردات تامین میشود وقت این رسیده با رفع تحریم‌ها سرمایه را ازشهرها به روستاییان کشاورز برگردانیم.
به گزارش خبرنگار گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران جوان؛ امروز که شهرها و کلان شهرها سرطان انسان گرفته و روستاها به عنوان تولید کننده‌گان مواد غذایی هرروز در حال خالی شدن هستند،امنیت غذایی،به شدت انسان و نسل‌های آینده را تهدید می‌کند ولی روستائیان وقتی با عدم حمایت از تولیدات خود،سلب و واگذاری حقابه و انتقال آن به شهرها و کلان شهرها و گاها با ساخت سدها روی رودخانه‌های خود مواجه شده‌اند،آیا راهی جز تخلیه روستاها و مهاجرت به شهرها دارند؟
وقتی زندگی آن‌ها با کشاورزی و تولید محصول سپری میشود و این تولیدات نیاز به آب دارد ولی خبری از آب نیست،چگونه امرار معاش کنند؟
حالا که با رفع تحریم‌ها،سیاست‌های اجتماعی در حال تغییر است باید سیاست اقتصادی و جان دادن دوباره به روستائیان جهت امنیت غذایی نیز شکل گیرد چرا که واردات مواد غذایی خارج از کشور زنگ بحران امنیت غذایی را در ایران به صدا در آورده است.
*مهاجرت روبه رشد روستائیان
از زمان اصلاحات ارزی رژیم گذشته تا اکنون روستائیان در حال مهاجرت هستند،با اینکه جمهوری اسلامی ایران در بهبود شرایط معشیتی روستائیان چون رساندن برق،گاز،تلفن،مدرسه و بهداشت نسبت به سایر کشورها گوی سبقت را ربوده اما در عوض در هیچ حکومتی مهاجرت روستائیان به اندازه ایران بالا نبوده است،اما دلیل این مهاجرت و تخلیه روبه رشد روستاها چیست؟
پرویز کردوانی پدر کویرشناس ایران در گفت‌وگو با خبرنگار ما می‌گوید: جمهوری اسلامی ایران به روستاها رسیده نه به کشاورزی،وقتی روستائیان تنها منبع درآمدشان کشاورزی است و تولیدات آن‌ها وابسته به آب است،چطور می‌توانند تولیدی بدون آب و زندگی بدون تولید داشته باشد.
وی در ادامه معتقد است: تولیدات کشاورزی مدیون آبی است که با ساخته شدن سد روی منابع آبی و یا انتقال آن‌ها به شهرها و کلان شهرها به بن بست رسیده و روستائیان وقتی تولید و امرار معاشی ندارند چطور می‌توانند از برق،آب،گاز و آسفالت جاده،مدرسه و بهداشت بهره ببرند؟
*صنعتی که قاتل کشاورزی شد
وقتی گفتند که دنیا از صنعت ترقی می‌کند نگاه کشور به سمت نوزاد تازه متولد شده خود یعنی به سمت صنعت رفته و شروع به توسعه این امر خواهد کرد که به این ترتیب روستائیان به تدریج به شهرهای کوچک و سپس کلان شهرها مهاجرت کرده درحالی‌که صنعت بزرگ برای رشد خود نیازمند آب بود.
کردوانی پدر کویرشناس ایران دراین باره می‌گوید: وقتی صنعت در کشور متولد شد نیازمند آب بود که طبق قانون بعداز تامین شهر (شرب)آب به صنعت اختصاص داده شده و کشاورزی بی‌بهره از حقابه خود ماند.
وی در ادامه افزود: هم اکنون 85درصد روستاهای یزد خالی از سکنه شده و آب‌ها همه برای تامین نیاز صنعت به کار می‌رود و آن صنعت با بزرگ‌تر شدنش هرروز بیش از دیروز تشنه‌تر میشود.
*کلان شهرها آب را می‌بلعند
اکنون خبر از نبود آب شرب و انتقال آب خلیج فارس به گوش می‌رسد و این اتفاق دلیلی ندارد جز به کارگیری تمام موجودی آب کشور برای شرب و صنعتی پر آب‌بر در مناطق نامناسب.
کردوانی پدر کویرشناس ایران در این خصوص معتقد است: آب سد لاری که برای مازندران است، آب سد لتیانی که 8 سال است یک قطعه از آن به ورامین نرسیده، آب رودخانه کرج، آب سد سپیدرود طالقان که برای گیلان بود همه در حال انتقال به تهران است.
وی در ادامه می‌گوید: هر چه آب در کشور داشتیم به شهرها داده‌اند و حدود 3 سالی میشود که می‌گویند وضع آب بد است و در حالی که عمر کاهش آب‌های ما به 20 سال می‌رسد.
* بدترین وابستگی، غذا است
متاسفانه آب، روستا و کشاورزی در اولویت آخر بوده و کشاورزان به عنوان تولیدکنندگان مواد غذایی مدت‌هاست به دلیل شرایطی دست از تولید برداشته‌اند.
کردوانی پدر کویرشناس ایران در این‌باره اظهار داشت: بدترین وابستگی غذا است و ما اکنون 95 درصد از روغن، شکر، مواد غذایی خودمان و حتی دام‌هایمان را وارد می‌کنیم و ما برای دیرکرد در تخلیه بارهای غذایی کشتی‌های بندر امام حدود ده‌ها میلیون دلار دیرکرد و جریمه می‌دهیم.
* وظیفه کشاورزان روستائی چه بود؟
امنیت غذایی یک کشور در گرو تولید روستائیان آن‌هاست و در کشورهای جهان اول با توسعه کشاورزی به توسعه صنایع رسیده‌اند و ما اکنون، برنج، نان، روغن و شکر خود را از کشورهای دیگر وارد می‌کنیم، اما زمانی که تنها به روستا بها داده شده و کشاورزی نادیده گرفته شده وظیفه کشاورزان چه بود؟
کردوانی پدر کویرشناس ایران در این خصوص می‌گوید:کشاورزان روستایی باید مواد غذایی خود،دام‌ها و حتی شهرها و صنایع را خودش تامین می‌کرد.
*اگر شیر گران میشود،حق است
اگر شیر و لبنیات گران میشود واقعا چاره‌ای نیست و حق هم است چرا که علوفه گران شده و ما حتی علوفه دام‌هایمان را نیز از خارج وارد می‌کنیم.
*صرفه جویی تنها برای روستا نباشد
روستائیان از همه لحاظ تحت فشار قرار گرفته‌اند به طوری که اکنون آب روستائیان کم شده و به شهرها منتقل میشود پس چرا در زمان نبود آب در شهرها به جای الزام آور کردن صرفه جویی بین شهرنشینان و کم کردن سهم حقابه آن‌ها،تنها روی کشاورزی وسهم آب آن توجه می‌کنند، چرا نباید آب شهرها نصف شود؟ وچرا عدالت بین روستائیان و شهرها اجرا نمی‌شود؟ در حالی که روستائیان امنیت غذایی کشور را تامین می‌کنند.
*سرمایه از شهر به روستا منتقل شود/استفاده 90درصدی آب از سوی کشاورزان دروغ است
در بسیاری از کشورهای اروپایی،اداره کشاورزی با نصف کردن آب امکاناتی به کشاورز عرضه می‌دهند تا تولیدات آن کاهش نیافته و بالا رود ولی در کشور ما اوضاع کاملا برعکس است.
کردوانی پدر کویرشناس ایران دراین خصوص معتقد است: ما دیگر غذا نداریم و باید به طور کل سیاست خود را به دنباله رفع تحریم‌ها تغییر دهیم ما به راحتی می‌توانیم قسمت اعظم مواد غذایی خود و نسل آینده را از آب دریای شمال و جنوب تهیه کنیم چرا که حیات ما به دست روستائیان کشاورز است.
وی می‌گوید: اینکه کشاورزان 90درصد از آب‌های زیرزمینی و شیرین را بهره برده‌اند کاملا دروغ است.
انتهای پیام/
