به گزارش گروه بینالملل باشگاه خبرنگاران جوان؛ نشریه آتلانتیک در گزارشی نوشت: روز چهاشنبه، نشست سالانه مجمع جهانی اقتصاد که گردهمایی نخبگان بازرگانی و سیاسی سراسر جهان است در داووس سوئیس آغاز شد. آرمان این رویداد سه روزه «بهبود وضع جهان» اعلام شده است. در نخستین روز برگزاری نشست داووس یک ویژگی از همه برجسته تر بوده است: بدبینی همگانی.
شاید بررسی هزاران دلیل بدبینی نسبت به اقتصاد جهانی، فراتر از حوصله این نوشتار باشد؛ ولی چند مورد از دلایل نگرانی هایی که تاکنون در میان گذاشته شده، به این شرح هستند: نگرانی از رشد جهانی، بازارهای نوپدید، کند شدن آهنگ اقتصاد چین، آینده اروپا، کاهش شدید بهای نفت، شکاف جنسیتی، و شاید بدبینانه تر از همه، تهدید یک بحران مالی دیگر و نداشتن هیچ ابزاری برای مبارزه با آن. بر پایه گزارش ها مدیران جهانی نگران هستند؛ نظرسنجی پی دبلیو سی نشان می دهد که فقط 27 درصد نسبت به رشد جهانی اقتصاد خوشبین هستند.
هرچند باورهای منفی که مردم هنگام ناپایداری اقتصادی پیدا می کنند کم اهمیت نیست، نگرانی دیگری هم در داووس به میان آمده که می تواند اندکی سودمند باشد. در پنج سال گذشته موضوع نابرابری جهانی در داووس همیشه مطرح بوده است. این نگرانی می تواند نشانه سازنده ای برای دگرگونی باشد.
هنگامی که کلاوس شاوب در سال 1971 این گردهمایی را آغاز کرد گفتگو بر سر رویه های مدیریت شرکتی بود. ولی نزدیک به یک دهه پیش، روزنامه نگاران نگران این شدند که چرا شرکت کنندگان در داووس به جهانی فراتر از منافع شرکت ها می اندیشند. ویلیام کیگان در گاردین نوشت: «آیا به راستی نشست جهانی اقتصاد (که یکی از شرکت کنندگان فرانسوی، آن را «پرستشگاه خودشیفتگان سرمایه دار» خواند) نابودی فقر را در نوک دستور کار خود قرار داده است؟»
اکنون نابرابری موضوعی شده که همه بر سرش گفتگو می کنند. فعالان و سازمانهای غیرانتفاعی و حتی پاپ از شرکت کنندگان داووس می خواهند تا به این قضیه بپردازند. گزارش سالانه آکسفام درباره نابرابری، دلسرد کننده تر از همیشه است: ثروت 62 تن از ثروتمندان جهان برابر است با پولی که نیمی از جهان – 5/3 میلیارد نفر – در دست دارند. پاپ فرانسیس، رهبر کاتولیک های جهان، در نامه ای به کلاوس شاوب، که اکنون رئیس اجرایی نشست جهانی اقتصاد است، نوشت: «من یک بار دیگر از همه شما درخواست می کنم فقرا را از یاد نبرید! این برای شما مدیران جهان تجارت، برترین چالش است.»
از زمان بحران مالی تاکنون، در داووس تمرکزی نو بر نابرابری شده است. نظرسنجی پی دبلیو سی که در آن، مدیران نسبت به رشد جهانی بدبین بودند، نشان می دهد مدیران شرکت ها روز به روز بیشتر زیر فشار کارکنان و نیز خریداران خود هستند تا به مسائل اجتماعی نیز بپردازند. برای کسانی که در شمار نخبگان اقتصای نیستند شاید این دلیلی برای خوش بینی باشد. بدبینی در داووس دست کم نشانه ای است از این که آنهایی که در نوک جهان ایستاده اند اندکی با نما ازکف نیز آشنا شده اند.
انتهای پیام/