به گزارش خبرنگار حوزه ادبیات گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ سری که به کتابخانه‌ها می‌زنی، مجموعه شعرهایی را مشاهده می‌کنی که نام خود را سپید نهاده‌اند، اما در حقیقت این شعرها سپید نیستند شاید باورش در ابتدا مشکل به نظر برسد؛ اما تصور آن چندان دور از ذهن نخواهد بود. فکر کنید شما هم چند جمله را به جای آنکه در سه خط بنویسید در یک صفحه به رشته تحریر در بیاورید. سرودن شعر سپید به همین راحتی است.

این مسئله را در جامعه شعری امروز مشاهده می‌کنیم. آن هم در میان افرادی که به راحتی داعیه شعرسرایی دارند؛ اما تا کنون یک صفحه از تاریخ ادبیات را نخوانده‌اند. شعر سپید این روزها با زمان گذشته خود فرق زیادی دارد این مسئله را برفرض آن بیان می‌کنم که این قالب شعری را قبول داشته باشید و باب طبعتان باشد. شعر سپید گذشته به شعری اطلاق می‌شد که همراه با تخیل شاعرانه وزن نیز داشت؛ اما از روزی که این گونه شعری به سمت شعر آزاد پیش رفت، دیگر معنای آن تغییر کرد و تا حد زیادی به سمت افول رفت. افرادی که خود را صاحب شعر آزاد یا همان سپید می‌دانند، دیگر به قالب شعری روزگار خود وفادار نمانده‌اند و آن را تا اندازه‌ای تقلیل داده‌اند که به راحتی می‌توان آن را هم پایه نثر ادبی دانست. البته عنوان نثر ادبی را با اغماض بر روی این قالب شعری می‌نهیم.

انتهای پیام/