به گزارش خبرنگار حوزه افغانستان باشگاه خبرنگاران جوان؛ معینیت وزارت اطلاعات و فرهنگ کشور استراتژی ملی
جوانان را تهیه نموده است.
براساس این استراتژی که در حدود یک میلیون جوان کشور
در بخشهای اشتغالزایی، خدمات صحی، ورزش و تعلیم و تربیه تحت پوشش قرار خواهد
گرفت. این استراتژی از سوی صندوق وجهی ملل متحد برای افغانستان حمایت می شود.
داکتر بانت اندیانابنگی، نماینده صندوق وجهی ملل متحد برای افغانستان گفته است که
استراتژی ملی جوانان یک استراتژی جامع است که ما از این استراتژی حمایت می کنیم.
استراتژی ملی جوانان یک ضرورت جدی به حساب می آید. تدوین این استراتژی یک گام مهم
برای اشتغالزایی، کاهش مهاجرت، امید بخشی به جوانان، کاهش انحرافات اجتماعی و... می
باشد. با این حال، چالشها و مشکلات زیادی فراروی این استراتژی وجود دارد.
در دوره پساطالبان مؤسسات بینالمللی و کشورهای کمککننده فرصت خوبی برای
استغالزایی جوانان فراهم کرده بود. با واگذاری مسئولیت تأمین امنیت به نیروهای
امنیتی افغانستان مؤسسات بینالمللی که در بخشهای مختلف کار می کرد نیز جمع شد.
حکومت افغانستان نیز تلاشهای زیادی نمود تا کمک‌های جامعه جهانی از مجرای حکومت
افغانستان به مصرف برسد. این مسئله نیز بر بسته شدن مؤسسات بینالمللی و داخلی تأثیر
داشت. بسته شدن مؤسسات خارجی و داخلی منجر به افزایش آمار بیکاری در کشور شد. این
مسئله، گسترش مهاجرت، افزایش انحرافات اجتماعی را بالا برد. در کل می توان گفت که
موجب نارضایتی مردم از حکومت شد. استراتژی ملی جوانان می تواند پاسخ به نارضایی
مردم، کاهش مهاجرت و پایین آوردن گراف انحرافات اجتماعی باشد.
براساس تحقیقی دموگرافی که در افغانستان صورت گرفته است بالایی 65 درصد جمعیت کشور
را جوانان تشکیل می دهد. با وجود تا هنوز استراتژی و سیاست در مورد اشتغالزایی
جوانان در کشور وجود نداشت. در عین حال، تا چند ماه اول حکومت وحدت ملی سیاست
تقاعد وجود نداشت و یا اجرا نمی شد. تنها در دوره، حکومت وحدت ملی در برخی نهادها
اجرا شده است. با این حال، در سطح ملی سیاست تقاعد کهنسالان اجرا نشده است. این یکی
از موانع فراروی اشتغالزایی جوانان محسوب می شود. در کنار این مسئله اگر بالایی 65
درصد جمعیت کشور را جوانان تشکیل دهد اشتغالزایی برای یک میلیون جوان درصد کمی از
جوانان را شامل می شود. بنابراین، برای اشتغالزایی جوانان فاصله زیادی داریم.
در تدوین استراتژی ملی جوانان این مسئله روشن نشده است که مطالعات اینها چگونه
صورت گرفته است. میزان بیکاری جوانان در 34 ولایت کشور در نظر گرفته شده است یا خیر.
به دیگر سخن، آیا وزارت اطلاعات فرهنگ کشور میزان بیکاری جوانان در هر ولایت را می
داند که براساس آن استراتژی ملی جوانان را در سراسر کشور تطبیق نماید. بعید به نظر
می رسد که وزارت اطلاعات فرهنگ آماری در مورد میزان بیکاری جوانان در 34 ولایت
کشور داشته باشد. زیرا، تا هنوز تحقیق در مورد صورت نگرفته است و وزارت اطلاعات و
فرهنگ نیز تحقیق در این زمینه انجام نداده است. بنابراین، اجرایی این استراتژی در
سطح ملی با مشکل توزیع مواجه است. به عنوان مثال؛ از یک میلیون جوانی که با اجرایی
این استراتژی مستفید می شود چه تعدادی آن شامل جوانان ولایت دایکندی و یا بدخشان و
هر ولایت دیگر است. مقامات وزارت اطلاعات و فرهنگ نیز سخن در این باب به میان نیاورده
است.
مقامات وزارت اطلاعات و فرهنگ به صراحت گفته است که اجرایی استراتژی ملی نیاز به میلیونها
دالر آمریکایی دارد. تنها صندوق وجهی ملل متحد برای افغانستان گفته است که از این
استراتژی حمایت می کند. اینکه صندوق وجهی ملل متحد برای افغانستان تمام هزینه اجرای
این استراتژی را خواهد پرداخت یا خیر، مشخص نیست. بعید به نظر می رسد که صندوق وجهی
ملل متحد برای افغانستان قادر به پرداخت تمام هزینه آن باشد. زیرا، ملل متحد در
بخشهای مختلف در افغانستان کار می کند. کشورهای کمک کننده به صورت چشمگیر کمک‌های
خود را کم نموده است. حکومت اگر نتواند منابع مالی برای اجرایی این استراتژی پیدا
کند، به صورت قطع هزینه چندین ماهه برای تدوین این استراتژی هدر خواهد رفت.
منابع مالی داخلی برای اجرایی این استراتژی وجود دارد اما در وضعیت کنونی حکومت
وحدت ملی قادر به تأمین آن نیست. حکومت با استخراج معادن کشور می تواند هزینههای
اجرایی استراتژی و سیاستهای مختلف را تأمین کند اما در وضعیت کنونی، به خاصر
گسترش نفوذ طالبان و تسلط آنها بر منابع کشور و یا راههای مواصلاتی به معادن
امکان استخراج آن را از حکومت وحدت ملی گرفته است.
جدا از معادن کشور منبع دیگر
برای تأمین منابع مالی اجرایی استراتژی وجود ندارد. با این حال، حکومت وحدت ملی
دو راه برای تأمین بودجه سیاستهای خود در پیش رو دارد. اول؛ دریافت کمک مالی از
کشورهای کمککننده و دوم؛ تأمین بودجه مالی اجرای استراتژیها از منابع داخلی. گزینه
اول نیازمند یک دستگاه دیپلماسی فعال برای متقاعد ساختن کشورهای کمککننده است.
گزینه دوم ویا داخلی ضرورت به سرکوب گروه طالبان و دیگر شورشیان در کشور است و یا
اینکه از طریق پروسه صلح آنها را وادار نماید تا دست از جنگ بکشد.
اگر منابع مالی این استراتژی از سوی حکومت تأمین گردد در قدم بعدی برای اجرای آن ضرورت
جدی میان نهاد‌های دولتی و غیر دولتی وجود دارد. به دیگر سخن، اجرای استراتژی جامع
ملی ضرورت به مدیریت و ارتباط مداوم نهاد‌های دولتی و غیر دولتی با وزارت اطلاعات
و فرهنگ دارد. این ظرفیت در وزارت اطلاعات و فرهنگ وجود ندارد. از طرف دیگر،
هماهنگی میان نهاد‌های دولتی وجود ندارد. در بسی موارد، استراتژی یک وزارت در پیش
می گیرد ارتباط چندانی با وزارتخانه های دیگر ندارد. این ناهماهنگی منجر به خلق
مشکلات متعدد شده است. نمونه عینی آن را می توان عدم هماهنگی در نهاد‌های امنیتی
مثال زد. اردو در بسی موارد موفق به سرکوب مخالفین مسلح کشور می شود و یک منطقه را
از وجود گروههای شورشی پاکسازی می کند اما پلیس کشور آمادگی برای ایجاد پوسته را
ندارد و یا از قضیه هیچ آگاه نمی گردد. نمونه های آن را در بسیاری از نهاد‌های
دولتی می توان دید.
بنابراین، برای اجرای استراتژی ملی جوانان با چند مشکل مواجه می باشیم. اولین مشکل
توزیع سهمیه ولایات کشور است. در فقدان آمار مشخص در مورد بیکاری جوانان در ولایتهای
مختلف توزیع آن با مشکل جدی مواجه است. مشکل دوم فقدان منابع مالی است. صندوق وجهی
ملل متحد ممکن بخش از هزینه را بپردازد اما، بعید به نظر می رسد که تمام مصارف آن
را بپردازد. مشکل سوم عدم هماهنگی نهاد‌های دولتی است. با این حال، برای اشتغالزایی
جوانان و گسترش مشارکت آنها ضرورت به اجرای سیاست تقاعد از سوی حکومت نیز می باشیم.
با وجود تمام مشکلات فراروی اجرای این استراتژی تدوین آن می تواند یک روزنه امید
برای جوانان کشور محسوب گردد. امیدوارم که اجرای این استراتژی منجر به کاهش نارضایتی
مردم از حکومت، کاهش مهاجرت و پایین آمدن گراف انحراف اجتماعی در کشور گردد.
انتهای پیام/
