ریزعلی خواجوی نام‌آشنای همه ایرانیان است. داستان فداكاری وی در كتاب‌های سال سوم دبستان سال‌هاست که ‌منتشر می‌شود. فداكاری كه در یك شب سرد سال 1341 جان صدها نفر را نجات داد و به رغم سختی‌ها در آن شب، او همچنان از این ماجرا به عنوان بهترین خاطره زندگیش یاد می‌كند. اما این فداکاری ها فقط مختص به دسته و قشر خاصی نیست و در تمام افراد این حسن انسان دوستانه کم یا زیاد موج می زند و هرکس در حد توان و به نسبت خدمتی که انجام می دهد مدال افتخار فداکاری را بر گردن می اندازد اما خوب است بدانیم که امروزه در این عرصه معلمان پیش از هرکس دیگری درحال خودنمایی هستند و از جای جای میهن اسلامی زمزمه فداکاری هایشان به گوش می رسد.

سال‌هاست که اخبار متعددی از فداکاری معلمان ایران زمین می‌شنویم،‌ حسن امیدزاده معلمی که برای نجات جان دانش‌آموزانش از آتش بخاری نفتی، خود را به آتش زد و دچار سوختگی شد و پس از تحمل سال‌ها رنج و سختی در سال 91 با زندگی وداع کرد یا معلم دیگری از توابع محروم استان اردبیل که برای نجات جان دانش‌آموزش نیمی از کبد خود را به وی اهدا کرد؛‌ این موارد تنها مواردی محدود از ایثارگری و گذشت معلمان این سرزمین است.

درواقع این روزها کمتر کسی است که معلم محمدعلی محمدیان ( که با تراشیدن موی سر با دانش آموز بیمارش همدردی کرد)، معلم مرحوم حسن امیدزاده ( که با نجات دانش آموزانش از آتش ، سوختگی شدید را به جان خرید ) ، معلم ثریا مطهرنیا (با پیگیری مداوای 15 دانش آموز)، معلم مرتضی اصغری (با 5 سال آموزش متوالی به دانش آموز بیمارش در منزل)، معلم محمدعلی احمدی (با اهدای اعضای فرزندش به 5 بیمار) ، احسان موسوی (با پیگیری مداوای دانش آموزش که قادر به حرکت نبود) و هزاران معلم دیگر را نشناسد و این معلمان چون ستاره ای در آسمان تعلیم و تربیت ایران می درخشند.

اما همچنان نه تنها این عرصه به قوت خود باقی و خالی از یار نیست بلکه معلمان به درجه ای از عشق رسیده اند که از جان خود مایه می گذارند مانند معلم فداکار سیستان و بلوچستان که همین چند روز قبل، زنده ماندن چند دانش آموز را به زندگی خود ترجیح داد و با نجات جان آنها جاودانه شد.

نخعی مدیرکل آموزش وپرورش استان سیستان بلوچستان درباره این معلم فداکار گفت: حمیدرضا گنگو زهی، معلم فداکارمدرسه شهید رحیمی روستای نوکجو( از توابع روتک شهرستان خاش) با ایثار جانش، سه دانش آموز خود را از ماندن در زیر آوار و مرگ حتمی نجات داد .

وی با تمجید از شجاعت و ایثارگری این معلم خرید خدمتی، درباره جزییات این فداکای افزود : حمید رضا گنگوزهی به هنگام وزش گردباد متوجه می شود دیوارمجاور مدرسه که سه دانش آموز در جوار آن قرار گرفته اند به دلیل بارش های روزهای گذشته درحال فروریختن است (لازم به ذکر است دیوار تخریب شده دیوار ساختمان مجاورمدرسه بوده است) و بلافاصله اقدام به نجات دانش آموزان می کند و بعد از نجات جان سه دانش آموز از مرگ حتمی، خود گرفتار آوار شده و درنهایت جانش را فدای شاگردانش می کند. 

یا در نوع دیگری از فداکاری، می توان پیرمراد شاهونوند، دبیر خوزستانی آموزش و پرورش بخش الوار گرمسیری را مثال زد و عبرت قرار داد که اعضای بدن کودک 5 ساله اش را به کودکان نیازمند اهدا کرد. در واقع پس از سانحه غم بار تصادف همسر این دبیر فداکار، دعوت حق را لبیک گفت و امیر رضا کودک  5 ساله اش پس از 9 روز بستری در بیمارستان گلستان اهواز، متاسفانه دچار مرگ مغزی شد و او در یک اقدام خداپسندانه و با ایثار تمام، قلب و کلیه های فرزندش را به کودکان نیازمند پیوند اهدا کرد و به آنها زندگی دوباره بخشید.

امروز کشور و جهان با چالش‌های جدی همراه است که به تبع تحولات تکنولوژیکی و اجتماعی به جامعه تحمیل شده است، کلاس‌های درس مدارس و حیاط ‌های پرهیاهوی آن به عنوان قطعه‌ای کوچک از بهشت، صحنه هنرمندی زنان و مردان معلمی است که فارغ از آب و نان، اندیشه رشد و بالندگی فرزندان این آب و خاک را دارند و در نهایت این معلم است که با رفتار، ایثار، گذشت و رفتار بیرون و داخل کلاس خود تأثیر جدی بر دانش‌‌آموز می‌گذارد.

از این رو آموزش‌وپرورش در سال گذشته با هدف تقدیر از معلمانی که از خودگذشتگی داشتند و در جهت نجات جان انسان‌ها قدم برداشتند یا با انجام کارهایی موجب بازگشت دانش‌آموزان به جریان آموزش شده‌اند و فراتر از وظایف معلمی خود اقدام به انجام فعالیت‌های انسان دوستانه کرده‌اند، ‌نخستین جشنواره جلوه‌های معلمی را برگزار کرد و درصدد است هرسال این امر را پی گیرد تا تکاپوی از خودگذشتگی برای رشد روحیه ایثار در کودکان و دیگر معلمان این مرز و بوم را ارتقا دهد.

پس در نهایت می توان گفت همچنان افرادی هستند که شغل معلمی را که به شغل انبیا مشهور است را به شغل های پردرآمد دیگری نظیر پزشکی، مدیریت و قاضی و.. را ترجیح دادند و تصمیم گرفتند با روحی بلند و فداکاری فرزندان این سرزمین را به جای خود برای این شغل ها و خدمت رسانی به ایران و ایرانی تربیت کنند. باشد که قدردان زحمات این عزیزان باشیم.

گزارش از محیامعصومی

انتهای پیام/