اين نارسايي به دو نوع مزمن و حاد تقسيم مي‌شود. اگر كليه‌ها به صورت ناگهاني از كار بيفتند، مثلا فردي در اثر تصادف يا حادثه، خون زيادي از دست بدهد، به نارسايي حاد مبتلا مي‌شود.

شايع‌ترين علت نارسايي مزمن، ابتلا به بيماري ديابت است.

بيماري ديابت به رگ‌هاي متوسط خون در افراد مبتلا آسيب مي‌رساند و باعث ايجاد نارسايي در عضوهايي مانند كليه و چشم مي‌شود.

پس از آن پرفشاري خون، دومين علت نارسايي مزمن كليه محسوب مي‌شود.

از ديگر بيماري‌هاي ايجادكننده اين نارسايي، بزرگي پروستات است. اين عارضه مي‌تواند جلوي ادرار را بگيرد. چنانچه فردي متوجه بيماري شود، مي‌تواند از ايجاد اين نارسايي جلوگيري كند، اما اگر از بيماري اطلاعي نداشته باشد، نارسايي ماندگار خواهد شد.

گاهي يكي از كليه‌هاي بيمار بر اثر عفونت از بين مي‌رود و كليه دوم او مبتلا به سنگ مي‌شود، اما فرد متوجه بيماري نمي‌شود و به همين دليل هر دو كليه از كار مي‌افتد.

گاهي نارسايي كليه بر اثر بيماري‌هاي مادرزادي مانند دو نوع كيست كليه به‌وجود مي‌آيد. يكي از اين نوع كيست‌ها در سن كودكي و ديگري در بزرگسالي ايجاد و منجر به نارسايي كليه مي‌شود.

انتهای پیام/