اما با وجود همه تلاش‌ها، خواسته‌های نظام آل سعود به دیوار بلند آگاهی مردمی یمن برخورد کرده است. همچنین نظام آل‌سعود تمایل دارند محور تازه‌ای به عنوان گذرگاه برای صادرات نفت از راه حضر موت بگشایند تا نیازی به تنگنه هرمز که در کنترل ایران است، نداشته باشند. این مساله‌ای است که نظام توسعه طلبانه عربستان را به تلاش برای جداسازی حضرموت از سرزمین‌های یمن وادار کرده است. در صورت جدا شدن واقعی اقلیم حضر موت این کشور برای الحاق مجمع الجزایر سقطری تلاش خواهد کرد تا از این راه کنترل گذرگاه های دریایی در دریای عرب را در دست داشته باشد.

طمع عربستان فقط به ایجاد گذرگاه دریایی محدود نشد، بلکه نظام عربستان به منابع نفتی یمن هم چشم دوخته است. طی یک پژوهش ژئوپلتیکی که حدود 20 سال پیش درباره یمن با عنوان (گنج مخفی در یمن) توسط شرکت های متخصص اکتشاف نفت جهانی منتشر شده مشخص شده است یک دریاچه نفتی در جزیره العرب در میان مناطقی از استان های مارب، الجوف، حضرموت، شبوه و ابین واقع شده است. این منطقه سومین میدان نفتی جهان را در بردارد. اگر این منطقه مورد بهره برداری قرار گیرد یمن می تواند روزانه حدود 5 میلیون و 200 هزار بشکه نفت از این منطقه صادر کند. از این رو عربستان طرحی را پیش می برد تا این دریاچه نفتی را زیر کنترل خود در آورد.

علی رغم گذشت بیش از یک سال  از شروع حمله عربستان به یمن در قالب ائتلاف، با هدف بازگرداندن «منصور هادی» به قدرت و علی رغم تسلط بر بخش‌هایی از خاک یمن، اما عملیات نظامی کماکان با سختی مواجه است، اولین دلیل آن طولانی شدن این جنگ و گذشت بیش از یک سال از آغاز آن است، مشکل دوم بار سنگینی اقتصادی در شرایط کاهش درآمدهای عربستان است؛ به طوری که با وجود پایین آمدن قیمت نفت، جنگ یمن روزانه 200 میلیون دلار برای سعودی‌ها هزینه دارد. علاوه بر این‌ها خطر حملات حوثی‌ها به مرزهای عربستان نیز همواره وجود دارد.

بیش از یک سال از تجاوز نظامی رژیم سعودی و برخی کشورهای دنباله‌روی عربی و غیر عربی آن کشور به یمن می‌گذرد و مطابق آنچه اعلام شده تا کنون قریب به 7000 نفر در این جنگ کشته شده‌اند، این آمار فاجعه است و به نوعی می‌توان آن را نسل کشی یمنی‌ها توسط برخی کشورهای همسایه و در راس آن‌ها عربستان دانست. عربستان که سودای تبدیل شدن به قدرت اول منطقه را درسر می‌پروراند هم چون ترکیه که رهبران آن به دنبال احیای قدرت و صلابت امپراتوری عثمانی هستند و استراتژی خود را بر آن اصل نهاده‌اند، در بازی قدرت خود را در مقابل رقیبی مقتدر و هوشمند که توانسته در کشورهای عربی و غیر عربی منطقه نفوذ معنوی بسیاری پیدا کند یعنی ایران بازنده می‌بیند.

ریاض به خوبی آگاه است که توان مقابله با سیاست، درایت، صبر و استراتژی‌های هوشمندانه مقامات ایرانی را ندارد. سعودی‌ها این موضوع را حداقل در سال‌های اخیر به خوبی درک کرده‌اند. پرونده سوریه که خود به یکی از چالش‌های مهم منطقه‌ای بدل شده است و شکست سختی که آل سعود به رغم همه تلاش‌ها و حمایت‌های آشکار و پنهانی که از معارضان و تروریست‌ها علیه حکومت سوریه به عمل آورد، متحمل شد خود گواهی بر این ادعاست.

در مساله عراق هم با وجود همه گونه حمایت مالی، اطلاعاتی، سیاسی و... که در خفا و یا آشکار از جانب برخی کشورهای منطقه از جمله عربستان و یا قدرت‌های بین‌المللی که در راس آن‌ها آمریکا با همراهی رژیم صهیونیستی از گروه‌های تروریستی افراط گرا می‌شود، این ایران است که توانسته با ارایه کمک‌های مورد در خواست دولت عراق به یاری کشور دوست و همسایه‌اش در مبارزه با تروریسم بیاید و بنا به گفته مقامات عراق اگر نبود ایران و کمک‌های آن؛ اکنون بغداد و اربیل نیز به دست گروه وحشی و تروریست داعش افتاده بود. تهران با این قبیل اقدامات خود بار دیگر نشان داد که متحدان خود را در بد‌ترین شرایط هم تنها نخواهد گذاشت، که همین عاملی است در جهت افزایش قدرت و نفوذ معنوی ایران در کشورهای منطقه.

آری عربستان در تنگنایی سخت گرفتار آمده و راه نجات خود را گشودن جبهه جدیدی از جنگ در منطقه و این بار علیه کشور همسایه خود یمن یافته است، اما یک نکته که نشان از خطای استراتژیک مقامات سعودی دارد، آن است که آن‌ها به اینکه چگونه، چه زمانی، به چه نحو و حتی با مشارکت و حمایت چه کسانی (کشورهایی) تجاوز نظامی خود را آغاز کنند فکر کرده بودند، اما هرگز تصور نمی‌کردند که در باتلاق یمن گرفتار شوند و دیگر توان خاتمه جنگ خود ساخته را نداشته باشند. 

 

حملات هوایی نتیجه‌ای برای ریاض ندارد و آن‌ها دیگر تا کنون به این امر واقف شده‌اند، ریاض بر سر دو راهی باخت - باخت مانده است، چرا که پس از این مقامات سعودی بایستی یا به این تجاوز پایان دهند که در این صورت به هیچ یک از اهداف خود دست نخواهند یافت و پرستیژ و جایگاه خود را به مثابه قدرتی منطقه‌ای که صد البته عاریتی و به پشتوانه حمایت غرب از حکومت پادشاهی آن است را به شدت متزلزل خواهند یافت و به دنبال آن تاوان و هزینه بالایی را در این خصوص بایستی پرداخت کنند.

 

تحولات یمن متاثر از عوامل متعدد و مختلف داخلی و خارجی است؛ همچون دیگر مسایل منطقه‌ای و بین‌المللی، و هر یک از آن عوامل می‌تواند مسیر تحولات را به سویی بکشاند، آنچه مشخص است آن است که بدخواهان ملت یمن که با توسل به بهانه‌های واهی خواهان روی کار آوردن مهره خود هستند، نمی‌توانند در مقابل اراده و خواست مردم مقابله کنند و پیروزی نهایی از آن ملت یمن خواهد بود.