به گزارش خبرنگار گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران جوان؛ در شهرهای بزرگ و پرجمعیت ، امرار معاش نیازمند به تلاش بیشتری است که گاهی منجر به فعالیت شبانه روزی برخی از افراد،البته تنها برای تهیه مایحتاج اولیه زندگی می شود.

حال اینکه افراد محتاج و دارای مشاغل سخت ، تلاش های شبانه روزی خود را با امید به سن بازنشستگی و بیمه ای که تضمینی برای دوران پیری آن ها باشد،تحمل و برای تداوم استقامت جسمی و روحی در هنگام کار سخت ، به داشته های با ارزش زندگی خود(همسر و فرزند) فکر می کنند.

همسر و فرزندی که تمامی دغدغه های ذهنی و تلاش های طاقت فرسا ،برای خوشایندآنها است و والدین برای تامین نیازهای فرزندان در بسیاری از مواقع با تحمل مشاغل سخت، درصدد تحقق خواسته ها و مخارج تمام نشدنی یک زندگی کاملا ساده می دوند و می دوند .

گرچه جامعه امروز ما ، طعم تلخ سختی مشاغل را ، به جوانان نیز چشانده است، به طوریکه به دلیل نبود اشتغال ، برخی جوانان به ناچار به شغلی روی می آورند که تلاش شبانه روزی می خواهد و صبر ایوب.

نداشتن بیمه، ساعت کاری های طولانی با حقوق نامناسب ، نبود حداقل امکانات در محیط کار از جمله مشکلاتی هستند که جوانان را از آینده مبهم و عدم امنیت شغلی می ترساند  و در واقع  این بی انگیزگی است که در میان این قشر پویا موج می زند.

نیروهای جوان که به دلیل عدم دستیابی به فرصت های شغلی مناسب به مشاغل ناچاری روی آورده اند، با تامین نشدن حداقل مزایای شغلی  بی علاقه و بی انگیزه شده به طوریکه برای رهایی هر چه سریعتر از محیط کار، با بی صبری منتظر اتمام ساعت کاری هستند، از این رو با بی حوصلگی و تند خویی با شهروندان برخورد می کنند که این امر آغازگر درگیری های لفظی و ضرب و شتم خیابانی می شود.

یکی از مشاغلی که علاوه بر سختی کار ، نیازهای اولیه و مزایای شغلی کارکنانش را پاسخ نمی دهد، کنترل کننده های اتوبوس های تندرو هستند که با ساعت های کاری طولانی و شیفت های شبانه روزی ،نه تنها دستمزد مناسبی ندارند بلکه بسیاری از آنها هنوز بیمه نیستند.

در مصاحبه ای با چند عامل کنترل کننده بلیت های این اتوبوس ها پای درد و دلشان نشستیم.

**  حقوقمان 21 روز به 21 روز پرداخت می شود

فرهاد. ج 25 ساله از کنترل کنندگان بی ارتی است که با گلایه از بلا تکلیف بودن وضعیت بیمه ی خود ، می گوید: شرکتی که تحت پوشش آن مشغول به کار هستم با شرط  اینکه در ابتدا باید خودمان بیمه شویم و اگر از نحوه فعالیتمان راضی بودند 90 درصد از مبلغی که بابت بیمه می پردازیم را آنها تقبل می کنند ، بنده و دیگر همکاران را به کار گیری کردند، در حالی که تاکنون خبری از پرداخت 90 درصدی نبوده و اگر بخواهیم به دنبال حق و حقوق بیمه برویم، با مرخصی ما نیز موافقت نمی کنند.

از سوی دیگر محمد. ب 34 ساله یکی دیگر از کنترل کنندگان بلیت های بی ارتی معتقد است: برای احراز بیمه ما افراد مختلفی برای بازرسی به سراغمان آمدند اما تاکنون نتیجه مثبتی در جهت مشخص شدن شرایط بیمه ماحاصل نشد.

وی می گوید: گاهیبه اندازه ای ایستگاه های محل خدمتمان را جابجا می کنند که اگر هم بازرسی برای شناسایی فرستاده شود هر بار با افراد جدید رو به رو خواهد شد، بنابراین با وجود تمامی مشکلات موجود در این شغل،  به اجبار با ساعت های طولانی کار، شیفت های شبانه و نبود بیمه کنار می آیم تا بیکار نشوم.

علیرضا ، ت ، 31 ساله درخصوص عدم امنیت شغلی و اما و اگرهای بیمه این حرفه می گوید: از همان ابتدا که برای استخدام  گزینش می شویم ، پیمانکاران شرکت با ما شرایط حقوق و بیمه را با حداقل ترین شکل ممکن طی می کنند، چرا که آنها به خوبی می دانند که محتاج کار هستیم و حاضریم هر شرایطی را بپذیریم.

وی ادامه داد: حقوق ما هر 21 روز به 21 روز پرداخت می شود و اگر ما  بخواهیم از حق و حقوقمان دفاع کنیم به یاد شرایط اولیه به کارگیری خود افتاده و مجبور به سکوت می شویم .

با به گفتگو نشستن با کنترل کنندگان بلیت های بی ار تی متوجه شدیم که خواسته اصلی آنها مشخص شدن وضعیت بیمه و ایجاد امنیت شغلی از مسئولان ذیربط است که ما نیز امیدواریم به تمامی مشاغل به ویژه مشاغل شیفت های شبانه توجه جدی تری شود.

** چرا سازمان تامین اجتماعی کاری نمی کند؟

محال است که شهروند تهرانی باشید و با کنترل کنندگان بی ارتی برخود نکنید.

کنترل کنندگانی که شب و روز در مرکز مسیرهای رفت و آمد حضور پررنگی دارند و با نگاهی اجمالی هم می توان خستگیشان را تشخیص داد.

با پیگیری علت عدم بیمه این افراد از مسئولان سازمان تامین اجتماعی ، با این پاسخ که این افراد باید در ابتدا خود را به وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی معرفی کنند، رو به رو شدیم اما مشکل اینجا است که مأموران کنترل ایستگاه های بی ار تی از شرط اولیه استخدام شدنشان حرف می زنند و معتقدند اگر خد را به وزارت معرفی کنند قطعا اخراج خواهند شد.

در حالی که بازرسی از سوی سازمان تامین اجتماعی به ایستگاه های سراسر پایتخت فرستاده شد، اما عاملان کنترل کننده از بی خبری محض در وضعیت بیمه شان می گویند و معتقدند که فقط شخص مورد نظر را مشاهده کرده و دیگر هیچ...

امیدواریم که سکوت مسئولان در این زمینه به دلیل فراهم کردن ساز و کارهای مناسب و برنامه ریزی اخذ بیمه مناسب با شرایط حقوقی این قشر باشد تا همه کارکنان کنترل کننده بلیت های بی ار تی از حق و حقوق برابر برخوردار شوند.

انتهای پیام/