برخی از کارشناسان درباره علت نامگذاری این روستا به اشتبین میگویند، این روستا از ترکیب سه روستای همجوار به نامهای «هراس»، «جعفرآباد» و «سیاوشان» تشکیل شده و از این رو «اوشتبین» مرکب از دو کلمه «اوش» به معنی عدد سه و «تبین» به معنی طایفه در زبان تاتی تشکیل گردیده است و همچنین اکثریت مردم این روستا علت نامگذاری روستا را قرارگیری آن در میان سه کوه بلند می دانند، نام روستا از ترکیب دو کلمه «اوش» به معنی عدد سه و «بیین» به معنی میان گرفته شده است.
روستای اشتبین که همچون نگینی سرسبز و زیبا می باشد، به دلیل شیب تند كوه، دارای خانه هایی با معماری پلکانی است به طوری که حیاط یک خانه سقف خانه ای دیگر می باشد و خانه های قدیمی این روستا به شیوه معماری دوره صفویه و قاجاریه ایجاد گشته است.
نرده های زیبا، سرستونهای منقش، ارسی ها و پنجره ها همه از هنر و تمدن والای اهالی این روستا حکایت می کنند و تزئینات در شکل گیری معماری زیبای این روستا نقش بسیار مهمی دارد.
خانه سلمانزاده از خانه های قدیمی داخل روستا می باشد که با توجه به كتیبه موجود در سردر بنا، قدمت این خانه به دوره صفوی و سال 977 هجری قمری می رسد كه به نام آخرین مالك آن سلمانزاده نامیده می شود و دارای 305 مترمربع مساحت می باشد که چندين کتيبه به خط ثلث مربوط به زمان شاه طهماسب صفوي، گورستان قديمي، کتيبه هاي مرمرين مربوط به قرن هاي نهم و دهم هجري و مقبره حکيم ابولقاسم نباتي حکايت از پيشينه تاريخي و فرهنگي این روستای تاریخی دارد.
این اثر در تاریخ ۱۷ خرداد ۱۳۷۹ با شمارهٔ ثبت ۲۶۹۲ بهعنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
انتهای پیام/ش