به گزارش خبرنگار حوزه سینما گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ هنر سینما از بدو تولدش با تلاش های برادران لومیر در سال  1895 همواره هنری بوده که با فناوری آمیخته شده و هنری است زاده دوران مدرنیته و صنعتی شدن. ورود سینما به ایران در زمان پادشاهی مظفرالدین شاه قاجار اتفاقی بود. روند سرگرم کردن مردم ادامه داشت تا در دهه های بعدتر که به سال‌های چهل و پنجاه رسید. در همان زمان ها سینمای ایران موج نو را تجربه کرد و در روند حرکتی اش به سمت گیشه و فروش بالا هم رفت و در دوره هایی تنها به جایزه گرفتن هم فکر کرد و در سطح جهانی درخشید.

حال در این سینمایی که این تاریخ را از سرگذرانده پرداخت مالیات که به  مثابه یک نوع هزینه اجتماعی است و آحاد یک ملت در راستای بهره‌وری از امکانات و منابع یک کشور موظفند آن را پرداخت نمایند تا توانایی‌های جایگزینی این امکانات و منابع فراهم شود، اتفاقی است که نمی‌تواند در دوره های مختلف به یک شکل و یک نوع رفتار قانونی ثابت برای با این هنر برای پرداخت مالیات وجود داشته باشد.

پرونده معافیت مالیاتی سینماگران نزدیک به دو دهه است که سر زبان هاست اما همین گردش زبان ها و تغییر مدیران و تفسیر های مختلف آن را در طول این سالها در بندها و تبصره های قانون های مالیاتی می بینیم تا جایی که بندهای این معافیت از بند تا مرز تار و پودی نخ نما رسیده است.

هر سال وقتی به ماه های خرداد و تیر نزدیک می شویم تب بحث مالیات داغ می‌شود اما امسال بحث معافیت مالیاتی سینما ابعاد آن به بند ل و ج رسیده و گسترده تر شده، بندی که به درآمد های پایین و بیکاری در سینما توجه نمی‌کند و طبق قاتون آن باید چند صنف در سینما از جمله تهیه کنندگان و تمام صنوفی که لفظ مدیر به آنها در سینما داده می شود، از این معافیت بهره مند نگردند.

زینت رضا رییس صنف منشیان صحنه در خانه سینما و رابط امور مالیاتی سینماگران در همین رابطه گفت: تعریف مشاغل سینمایی باید برای اداره مالیات تشریح شود. شاخص های صنوف سینمایی هم شاید در سال تنها یک کار  داشته باشند و حقوق شان کار شان را هم پس از ماه ها دریافت کنند. برای مثال اگر کسی در سینما ده میلیون تومان دریافت کند، اگر شما ده میلیون را در سال تقسیم کنید می بینید که رقم بسیار پایینی برای معاش زندگی آن هنرمند باقی می‌ماند. اداره مالیات باید این نکات و ویژگی های مشاغل سینمایی در نظر داشته باشد.
 
وی ادامه داد: البته در خانه سینما  کار گروهی با مدیریت خانم فرشته طائر پور تشکیل شده است که مداوم پیگیر مسائل حقوقی سینماگران در جریان مالیات است و به نتایج مثبتی هم رسیده تا سینما گران بتوانند به شفافیت درست و استرس کمتر در مباحث مالیاتی خود برسند.
 
علی سرتیپی از تهیه کنندگان سینما هم در این رابطه خاطر نشان کرد: تمام این مباحث و معضلات بستگی به نوع رابطه مدیر مذکور مالیاتی با سینما دارد. یکی از مدیران رابطه اش با سینما خوب است اما دیگری نوع نگاهش با سینما فرق می‌کند و در کل نظرش بر این است که چرا اصلا سینماگران باید معافیت مالیاتی داشته باشند. همین نگاه سلیقه ای در طی این سالها باعث شده جریان معافیت مالیات به یک ثبات نرسد.

تهیه کننده فیلم «دراکولا» تصریح کرد: باید یک قانون روشن مورد تایید وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و خانه سینما و اداره مالیات تنظیم شود تا همه اهالی سینما شامل این معافیت بشوند و دیگر این استرس ها و تشنجی که در ماه های خرداد و تیر برای سینماهایی‌ها به وجود می‌آید، از بین برود.
 
منصور لشگری از دیگر تهیه کنندگان سینما، نبود کارشناس هماهنگ با سینمای ایران را مشکل این معضل  دانست و افزود: باید از طرف اداره مالیات کارشناسانی برای سینما در نظر گرفته شوند که شناخت کافی از وضعیت امروز سینمای ایران داشته باشند. اگر این مهم اتفاق بیفتد من مطمئن هستم حتی آنها برای سینما سوبسید هم قائل می‌شوند. 

سینما در کشور ما  هنوز نتوانسته به صتعتی شدن نزدیک شود و گردش مالی استاندارد و با ثبات داشته باشد. در این بین درآمد های پایین و متغیر سینماگران و البته ویترین زیبای سینما نسبت به دیگر ارگان‌ها باعث شده نظرها و اختلاف ها برای پرداخت مالیات در سینما بیشتر، مختلف تر و متغیر شود.


گزارش از بهنام صادقی




انتهای پیام/