به گزارش گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از اصفهان ،در دوران نوجوانی ام همواره کنجکاو بودم، دنبال خبرسازی و سوژه های بکر، اطرافیانم می گفتند تو باید خبرنگار شوی .

درست می گفتند من گوشم شنواتر و چشمم بینا تر از دیگران بود و به قول رسانه ای ها شَم خبری داشتم.

از گذشته همه چیز برایم عجیب بود و برای هر اتفاقی یا هر چیزی که می دیدم سوالی داشتم که چرا این اتفاق روی داد و یا چرا این شی این شکلی است و چرا این انسان اینگونه رفتار می کند و خیلی چرا های دیگر که اطرافیانم را گاهی کلافه می کرد و گاهی هم آنها را به فکر فرو می برد.

این ویژگی تنها مختص من نبود بلکه دیگر همکاران من در مطبوعات ، خبرگزاری و رسانه شنیداری ، تصویری و مکتوب را در بر می گرفت و در واقع من و همکارانم رسالت انعکاس خبر بدون کم و کاست را دنبال می کنیم.

خبرنگاری حرفه ای پر هیجان و الهتاب است اما آنچه این حرفه را لذت بخش می کند دیدن لبخند رضایت بر چهره مخاطبان و رفع مسائل و مشکلات و امور به دست مسئولان است.

آن زمان است که شب با خیال راحت سر بر بالین می گذارد و با همه وجود از اینکه امانت دار واقعی بوده سرمست و خوشحال فردا روز به پیشواز مصائب و مشکلات دیگر می رود.

حرفه خبرنگاری، باخبر سر و کار دارد و آن را به شیوه های گوناگون به مخاطبان خود می رساند.

خبر، باید ویژگی هایی داشته باشد تا مورد توجه بینندگان، شنوندگان و خوانندگان قرار گیرد. خبر خوب، خبری است که درست، روشن و جامع باشد.

اگر خبر درست نباشد، مردم اندک اندک به خبررسان شک می کنند و منبع خبری خود را تغییر می دهند.

در قرآن کریم هم می خوانیم: «اگر فاسقی برایتان خبری آورد، بدون تحقیق حرفش را نپذیرید». نیز خبر باید با صراحت و روشنی، و به دور از ابهام و کنایه به دست مخاطب برسد.

هم چنین خبری کامل است که به پرسش هایی که برای مخاطبانِ خبر به وجود می آید، پاسخ بدهد.

به طور کلی خبرنگار در محل وقوع رویدادها، چشم و گوش رسانه و چشم و گوش مردم است. او باید با استفاده از ویژگی های خدادادی و نیز خصوصیاتی که در دوره های آموزشی دیده، به کشف حقیقت ها بپردازد .

و خبرنگار، بهانه اي است تا نگاهي دوباره به اين حرفه داشته باشيم.

به نظر مي رسد خبرنگاري در دنياي امروز به يكي از مهمترين مشاغل و حياتي ترين فعاليت ها براي تداوم جريان اطلاعات و اخبار بدل شده است. امروزه خبرنگاري مترادف با اخلاق حرفه اي و مسئوليت اجتماعي است.

روزنامه نگار و به طور عام خبرنگار در هر عرصه اي كه فعال باشد خواهان پيشرفت و تعالي كشور است؛ حتي اگر زبان تند و تيزي داشته و مشاهده ي كمترين كاستي و نقصان را برنتابد. همانگونه كه آیينه زيبايي و زشتي را نشان مي دهد، خبرنگار نيز مي كوشد كمي و كاستي و صد البته زيبايي و پيشرفت و كمال را منعكس سازد.

اما لازمه ي اين امر چند مولفه ي اساسي است كه خبرنگاري و فعاليت در عرصه ي رسانه مستلزم وجود آنهاست. نخست آن كه خبرنگار مي بايد بي طرف باشد. از آن گذشته، گفته مي شود كه خبرنگار مي بايد در نگاه و فكر متفاوت باشد، اين تفاوت در نگاه و تفكر خلاقيت را به دنبال داشته و نهايتاً موجب مي شود تا رسالت اين حرفه به بهترين نحو ممكن به انجام رسد.

خبرنگاري در زمره ي مشاغل پر خطر جهان شمرده مي شود؛ خطرات زيادي خبرنگاران تهديد مي كند، از نبود امنيت شغلي تا خطرات ناشي از كار نظير تهديدات متنوع از سوي افراد و سازمان هاي گوناگون. بر اين فهرست بيفزاييم خطرات ناشي از نوع كار برخي خبرنگاران نظير مستند سازان و آن دسته از خبرنگاراني كه در مناطق مورد مناقشه و درگيري نظامي به كار تهيه خبر مشغول اند.

جالب آنكه نه تنها خطرات اين حرفه در همه جاي جهان يكسان و فراوان است، بلكه مزايا و دستمزد خبرنگاران نيز در همه جاي جهان چندان چشمگير نيست.

با اين همه و به رغم اين مشكلات اين حرفه يكي از محبوب ترين مشاغل دنياست. شايد بتوان چنين تصور كرد كه مهمترين دليل اين اقبال، تمايل و علاقه به اطلاع رساني درست و شفاف و آگاهي بخشي به جامعه نسبت به حوادث و رويدادهاي ملي و منطقه اي و جهاني باشد. به همين اعتبار است كه مطبوعات و به طور كلي رسانه ها را به مثابه ركن چهارم دموكراسي معرفي مي كنند، كه خود مبين وظيفه اي خطير براي خبرنگاران در هر جامعه است كه بي ترديد ايران نيز از اين قاعده مستثني نيست.

به ديگر سخن در كشور ما كه احزاب سياسي به معناي واقعي كلمه فاقد كاركرد و اثرگذاري هستند اين وظيفه ي خبرنگاران حتي سنگين تر هم هست، به نحوي كه شرايط سياسي جامعه ما اهالي رسانه را در جايگاه يك نهاد جامعه مدني مي نشاند كه مطالبات جامعه را به دولت منتقل ساخته و در عين حال به سبب كاركرد و منطق وجودي خويش دولت را مجاب به پاسخ گويي مي نمايند. از اين رهگذر است كه مي توان رسانه را ركن چهارم دموكراسي دانست و خبرنگاران مستقل و پايبند به رسالت خبري را كارگزاران جامعه مدني معرفي نمود.
به پاس این رسالت خطیر و اعظم، باشد که به قلم خود سوگند یاد کنیم و همه حرمت ها را پاس داریم و قلم خویش را به هیچ بهایی نفروشیم و تا آخرین لحظه در انجام رسالت خویش به مدد الهی از پای ننشینیم تا سرزمین مان به مدد اطلاع رسانی درست ما آباد، مردمان مان خوشحال و شاد شوند.

هفدهم مرداد ماه سال 1377، محمود صارمی خبرنگار خبرگزاریِ جمهوری اسلامی، به همراه هشت نفر از اعضای کنسولگری ایران در مزار شریف افغانستان به دست گروهک تروریستی طالبان به شهادت رسید. به همین مناسبت، شورای فرهنگ عمومی، هفدهم مرداد ماه هر سال را به عنوان «روز خبرنگار» نامگذاری کرد.

روز خبرنگار بر همه خبرنگاران زحمت کش و بی ادعا مبارک باد

گزارش از سیدامیرمهدی ساب چیان

انتهای پیام/م