شرق و غرب علیه یک انقلاب/4
قدرت‌های غربی و شرقی؛ آتش‌بیار جنگ تحمیلی عراق علیه ایران قسمت چهارم
قدرت‌های بزرگ در آغاز پیروزی انقلاب اسلامی منافع خود را در خطر دیدند و از هیچ تلاشی برای شکست نظام برخاسته از این انقلاب فروگذار نکردند.
به گزارش خبرنگار دفاعی امنیتی گروه سیاسی باشگاه خبرنگاران جوان؛ قدرت‌های بزرگ در آغاز پیروزی انقلاب اسلامی منافع خود را در خطر دیدند و از هیچ تلاشی برای شکست نظام برخاسته از این انقلاب فروگذار نکردند. یکی از این تلاش‌ها؛ ترغیب صدام برای حمله به ایران و حمایت از وی در این راستا بود. حمله صدام به سرزمین ایران، کمتر از 20 ماه بعد از پیروزی انقلاب اسلامی و با چراغ سبز آمریکا و حامیان غربی صدام رخ داد، اما بعد از آنکه صدام نتوانست به اهداف خود دست یابد، کشورهای غربی، نگران منافع خود در منطقه شدند. آنها تلاش کردند رویکردی اتخاذ نمایند که علاوه بر تأمین امنیت انرژی، قدرت دفاعی ایران را تضعیف و جمهوری اسلامی را به شکست بکشاند.
این کشورها که در آغاز جنگ به تعبیر نیویورک تایمز «سکوتی پرمعنا» در دستور کار خود قرار دادند که به تدریج با مشاهده مقاومت مردم ایران و ضعف نیروهای عراقی به حمایت گسترده از صدام پرداختند. با عدم کارآیی استراتژی دفاع متحرک عراق در نتیجه شکست فاو و بازپس‌گیری سریع مهران توسط نیروهای ایرانی، تحلیلگران نظامی شرقی و غربی متفق‌القول شدند که چنانچه عراق شیوه استراتژی خود را از دفاع متحرک به یک موضع آفندی تغییر ندهد، امکان شسکت‌های بعدی وجود دارد؛ بنابراین فروش همه جانبه تسلیحات از هر نوع آن- غیر از سلاح هسته‌ای- به عراق را در دستور کار قرار دادند.
ایتالیا
در یکی پیچیده‌ترین خلاف کاری‌ها در رم میلیون‌ها مین مرگ‌بار با استفاده از یک شرکت قلابی در سنگاپور به عراق فرستاده شد. عراق به کمک یکی از شعبات بانک لاوورو در شمال ایتالیا نه میلیون مین ضد نفر به ارزش 25 میلیون دلار خریداری نمود این مین‌ها ساخت شرکت "والسلا" بود که 50 درصد آن تحت مالکیت شرکت فیات، گروه صنعتی بزرگ ایتالیا و تحت کنترل جیانی آنیلی 72 ساله بود که به عنوان پادشاه بدون تاج و تخت ایتالیا معروف است.
برخی از مین‌هایی که عراق دریافت نمود از نوع بسیار وحشتناکی است که به راحتی می‌توان آنها را از هلی‌کوپتر پخش کرد یا به سادگی روی سطح بیابان انداخت. اگر کسی روی این مین‌ها پا می‌گذاشت پای قربانی تا مچ یا حتی ران پا قطع می‌شد ( این مطلب به نقل از آلن فریدمن نویسنده آمریکایی است).
شوروی
شوروی هم در آغاز جنگ اعلام بی‌طرفی کرد و ارسال تسلیحات به عراق را معوق گذاشت. در عین حال برای اینکه این موضوع موجبات رنجش عراق را فراهم نیاورد از متحدان خود در اروپای شرقی خواست نیازهای تسلیحاتی عراق را برطرف سازند بر همین اساس عراق تانک‌های روسی را از کشورهای اروپای شرقی و از طریق عربستان سعودی دریافت کرد. شوروی همچنین ده‌ها فروند از پیچیده‌ترین هواپیماهای جنگی خود از نوع میگ 29 را به رژیم عراق تحویل داد. طارق عزیز وزیر امور خارجه عراق هم به این موضوع اذعان کرده بود که عراق بیشتر تجهیزات خود را با شرایط آسان از شوروی بدست می‌آورد.
به رغم اینکه شوروی تجاوز عراق را به ایران محکوم نکرد هنگامی که ایران موضع برتر را در جنگ بدست آورد علنا از عراق حمایت کرد به دنبال آن مسکو برای برقراری توازن در جنگ و جلوگیری از پیروزی ایران، کمک مالی و تسلیحاتی خود را به عراق از سر گرفت و در همان ابتدا یک کمک یک و نیم میلیارد دلاری در اختیار بغداد گذاشت در ادامه این کمک‌ها میگ‌های 23 و 25 و تانک‌های تی 72 و موشک‌های زمین به زمین و زمین به هوا و سیل جنگ افزارهای مختلف روسی به عراق سرازیر شد و دوهزار مستشار شوروی برای تقویت روحیه ارتش عراق که بسیار ضعیف شده بود به فعالیت پرداختند.
شوروی بزرگترین تامین کننده تسلیحاتی عراق در طول جنگ تحمیلی بود و 61 درصد نیازهای تسلیحاتی عراق را تامین می‌کرد. شوروی در طول سال‌های 1986 تا 1988 تسلیحات مدرن به ارزش 8.8 تا 9.2 میلیارد دلار در اختیار عراق گذاشت که شامل دو هزار تانک تی 72، 300 موشک زمین به زمین اسکاد و هزاران ادوات جنگی بود اکثر این سلاح‌ها از طریق بندر عقبه به عراق منتقل می‌شد.
چین
موضع رسمی پکن در جنگ ایران و عراق بی‌طرفی بود. خبرگزاری چین نو در روزهای آغاز جنگ گزارش داد: چین از هیچ یک دو کشور جانبداری نکرده اما از آنها خواسته اختلافات خود را از طریق مذاکره حل کنند مقامات چینی در عین حال به شوروی هشدار دادند از جنگ ایران و عراق به نفع خود بهره‌برداری نکند.
با این حال موضع‌گیری چین درباره جنگ ایران و عراق بدون گونه توجهی به نقش متجاوز و آغازگر جنگ بود پکن تصور می‌کرد در صورت حمایت از ایران، موجب رنجش خاطر اعضای اتحادیه عرب خواهد شد و این به صلاح چین نبود. آنها به اینکه عراق آغازگر جنگ بود معترف بودند اما بنا به مصالح خودشان از اظهارنظر در این باره خودداری کردند.
هه یینگ مشاور وزیر امور خارجه چین در سال 1983 در دیدار با وزیر امور خارجه ایران در تهران اظهار داشت: ما می‌دانیم اولین گلوله را کدام یک از طرفین شلیک کرد؛ اما راجع به آن سکوت می‌کنیم.
چین در عین اتخاذ موضع بی‌طرفی اقداماتی تبعیض‌آمیز نیز انجام داد. این کشور بعد از آغاز تحمیلی پرواز شرکت هواپیمایی چین به تهران را قطع کرد در حالی که این پروازها (در عین بهره‌گیری از فضای ایران) به عراق ادامه یافتدر واقع چین بیشتر از مواضع اعراب در رابطه با جنگ متاثر بود و حتی ایران را در حاشیه خلیج فارس تعریف و به خلیج فارس عنوان خلیج عربی اطلاق می‌کرد.
شش روز بعد از شروع جنگ توسط عراق، در 28 دسامبر 1980 اولین قطعنامه شورای امنیت به شماره 479 با نام "بررسی وضعیت میان ایران و عراق" صادر شد در این قطعنامه به وجود تهدید علیه صلح، تقض صلح و وقوع تجاوز و نقض تمامیت ارضی ایران اشاره نشد و صرفا از طرفین خواسته شد از توسل بیشتر به زور خودداری کنند چین به این قطعنامه رای مثبت داد. بدین ترتیب با رد تمایز میان قربانی و متجاوز از سوی شورای امنیت، پکن بسیاری از گفته‌های امام خمینی را در مورد چین تحکیم بخشید. پکن نمی‌خواست اعراب را از خود رنجیده خاطر سازد و از نظر ایران این همان روحیه استکباری و سلطه‌جویی قدرت‌ها بود که چین نیز از ان بی‌بهره نبود.
گذر زمان ثابت کرد که قدرت‌های بزرگ به رغم حمایت از صدام علیه ایران نتوانستند مقاومت مردم ایران را در هم بشکنند و به اهداف خود دست پیدا کنند. آمریکا، شوروی سابق، انگلیس، فرانسه، آلمان، ایتالیا و چین در آن زمان و در حال حاضر در زمره قدرت‌های برتر سیاسی و اقتصادی جهان به حساب می‌آیند؛ از صدام حمایت سیاسی، اقتصادی و حتی تبلیغاتی کرده‌اند؛ جالب اینجاست که موضع رسمی آنها بی‌طرفی بوده اما با توجه به دشمنی با نظام اسلامی و هراس از گسترش پیام انقلاب، عملا از موضع رسمی خود تخطی و از صدام پشتیبانی کردند.
فهرست اقدامات قدرت‌های بزرگ در دفاع از صدام علیه: (این موارد علاوه بر اقدامات کشورهای آمریکا، شوروی، چین، انگلیس و فرانسه به عنوان عضو دائم شوروی امنیت و به نام جامعه بین‌الملل است)
آمریکا: ممنوعیت صدور اقلام نظامی پیشرفته به ایران – تجهیز پایگاه‌های این کشور در اطراف ایران به سلاح‌های جدید – توسعه روابط با عراق – حذف نام عراق از فهرست دول حامی تروریسم دولتی و نقض حقوق بشر- اعطای اعتبار مالی کلان به عراق و تضمین بدهی‌های آن- تامین نیازهای تسلیحاتی عراق و انتقال فناوری‌های نظامی به این کشور- الزام متحدان به کاهش واردات نفت از ایران- حضور در جنگ نفتکش‌ها در حمایت از عراق و حمله ناو وینسنس آمریکا به هواپیمای مسافربری ایران.
انگلیس: ارسال مخفیانه سلاح به عراق- امضای قراردادهای دفاعی- اجابت درخواست عراق مبنی بر ممنوعیت تحویل قطعات یدکی تانک‌های چیفتن و اسکورپیون و سرویس‌های مرتبط با آن به ایران
فرانسه: حمایت علنی از عراق- ارسال روزانه تسلیحات و خدمات مرتبط با آن به عراق- اجاره تسلیحاتی (که صدورشان ممنوع بود) به عراق
آلمان: صدور فناوری تولید سلاح‌های شیمیایی و موشکی به عراق- کمک به ساخت کارخانه تولید گاز عصبی تابون به عراق
ایتالیا: صدور تسلیحات از جمله مین‌های ضدنفر
شوروی، بزرگترین تأمین کننده سلاح عراق: درخواست از متحدان در اروپای شرقی برای تأمین نیازهای تسلیحاتی عراق- تحویل ده‌ها فروند هواپیمای جنگی میگ 29 به عراق- حمایت از عراق بعد از پیروزی‌های ایران در میدان نبرد- اعزام دو هزار مستشار شوروی برای تقویت روحیه ارتش عراق- اعطای کمک‌های مالی و تسلیحاتی به عراق
چین: تلاش برای جلب رضایت اتحادیه عرب- همراهی با سایر قدرت‌ها در شورای امنیت علیه ایران
انتهای پیام/
در باشگاه خبرنگاران جوان پیگیری شد؛
معلمان نهضت سوادآموزی چگونه میتوانند استخدام آموزشوپرورش شوند؟
