ای ماه محرم اومیه شادی رفته غم اومیه

او من حرم کم اومیه شادی رهته غم اومیه

آخی و دشت کربلا آخی و دشت کربلا

مهلش ندا تا صبح ورا کردش و نوک نیزه ها

شمر کلو ولد زنا ای وای حسین من چی شد

در کربلاشهید شد آتش زین و خیمه ها

شفق زیو عزاشد ماتم کربلا شد

این پژوهشگر فرهنگ عامه استان کهگیلویه و بویراحمد بیان کرد: این زنان عمدتا اسبی را نمادین با پارچه‌های رنگین تزئین می‌کردند که به یاد ذوالجناح امام حسین(ع) بود و بعد شعرهایی را شبیه شروه‌های محلی می‌خواندند.

داوری دیگر این کارها را آتش برافروختن که هم باعث روشنایی و هم گرمابخش بود، عنوان کرد و یادآور شد: هر عزاداری وقتی که به آن میدان می‌آمد یک شاخه هیزم را همراه خویش می‌آورد.

انتهای پیام/ش