"أعلام العاشورا" يا معرفي اسامي برخي اشخاص و مكانها در عاشورا (بترتيب الفبا): (همين مختصر واقعيتهاي زياد نهفته اي را بازگو ميكند) ابا عبدالله الحسين: ايشان فرزند علي ع و فاطمه زهرا س ، نوه پيامبر و پدر امام سجادع، و همراه برادرش امام حسن ع جزو پنج نفر آل عبا و شركت كننده در مباهله و داراي لقب سرور جوانان اهل بهشت ميباشد كه در سوم شعبان سال چهارم هجري در شهر مدينه متولد و روز عاشورا در سال شصت و يك هجري در كربلا براي اعتلاي اسلام همراه با تمامي فرزندان و اقوام و ياران خود به شهادت رسيد. 
اباالفضل العباس: ايشان فرزند امام علي ع و ام البنين و برادر امام حسين ع بود كه در چهارم ماه شعبان سال بيست و شش هجري متولد و به سبب زيبايي به ماه خانواده بني هاشم ملقب بود. ايشان در جنگهاي صفين و نهروان در كنار پدرشان حاضر بودندو داراي دو فرزند بود كه فرزند پانزده ساله او بهمراه هر سه برادرش در كربلا شهيد شدند و خود نيز در كربلا در حدود سي و پنج سالگي بهنگام آوردن آب براي فرزندان اهل بيت با خوردن تير به چشمان و از دست دادن دستانش به شهادت رسيد. ضريح او در نزديكي ضريح امام حسين ع است كه بهمين دليل ناحيه ي بين دو ضريح را "بين الحرمين" يعني بين دو حرم نام نهاده اند. 
اسلم التركي: وي خدمتگذار امام حسين ع بود و در كربلا به شهادت رسيد.
 
ام البنين: فاطمه كلابيه معروف به ام البنين همسر امام علي ع بود كه بخاطر داشتن چهار پسر بنامهاي ابوالفضل العباس، عبدالله، جعفر و عثمان، به "مادر پسران" يا ام البنين ناميده ميشد. تمامي چهار فرزند پسر او در كربلا شهيد شدند ولي او بعد از خبر دارشدن از واقعه ي كربلا با شهامت و رشادت خطبه هاي عميقي در اظهار ارادت به امام حسين ع خواند كه اهالي مدينه را تحت تاثير قرار داد. قبر وي در قبرستان بقيع ميباشد. 
بُرَيْر بن خضير: وي دانشمند و از قاريان بنام قرآن بود و كتابي در حديث بنام قضايا و احكام داشت. وي ساكن كوفه بود و در كربلا به امام حسين ع ملحق شد و در كربلا به شهادت رسيد.
 
جون: وي خدمتكار ابوذرغفاري بود و در كربلا به شهادت رسيد. 
حبيب بن مظاهر: از ياران وفادار امام علي ع بود كه در جنگهاي جمل و صفين و نهروان شركت داشت. وي در بسياري از علوم از جمله فقه و تفسير و ادب و حديث تبحر داشت و حافظ كل قرآن بود. وي در هفتاد و پنجسالگي در كربلا به ميدان رفت و به شهادت رسيد. سرِ وي در سوريه و بدنش در كربلا دفن گرديد.(ادامه در پست بعدي) 

بعیدی نژاد در ادامه نوشت:
قسمت دوم : 
حرّبن يزيد رياحي: او از خاندان معروف عراق و از رؤساي قبايل مهم كوفه بود كه فرمانده سپاه كوفه هم بود ولي در مقدمه ي جنگ به لشگر امام ع پيوست و ظاهرا اولين فردي بود كه از طرف سپاه امام به ميدان رفت و قبل از نبرد در خطبه هاي موثري سپاهيان كوفه را به خاطر جنگيدن با امام حسين ع توبيخ و به ترك جنگ ارشاد فرمود. پس از نبرد شجاعانه ي وي با دشمن و بر زمين افتادن، امام حسين ع بر بالين وي رفت و فرمود تو همانطور كه اسمت حر است، در دنيا و آخرت آزاده هستي. 
خولي: وي از دژخيمان سپاه كوفه بود كه شقاوتهاي زيادي را عليه اهل بيت از خود نشان داد كه اوج آن زماني بود كه وي از طرف ابن سعد ماموريت يافت كه سرِ جدا شده ي امام را براي جلب شادماني ابن زياد به كوفه ببرد. وي در زيارت ناحيه ي مقدسه صراحتاً مورد لعن امام زمان ع قرار گرفته است. 
رباب: همسر امام حسين ع و مادر علي اصغر نوزاد و سكينه كودك خردسال امام بود. امام به ايشان علاقمند بودند و وي نيز اشعاري در وفاداري و محبت به امام سروده بود. بعد از حادثه ي كربلا با آنكه شخصيتهاي زيادي مايل به ازدواج با وي بودند، چنان از فجايع كربلا متاثر شده بود كه به هيچ ازدواجي تن نداد، بلكه نقل شده است كه از غصه حتي از نشستن در سايه خودداري ميكرد بطوريكه يكسال بعد در حزن فراوان از دنيا رحلت فرمود.
 
زُهيربن قين: وي از اهالي كوفه بود كه در سر راه برگشت از حج در ضمن مصاحبت امام مجذوب گشت و همراه امام به كربلا عزيمت كرد. وي فرمانده سمت راست سپاه امام بود كه در ظهر عاشورا براي تامين امنيت نماز ظهر امام و يارانش خود را آماج تيرها قرار داد. وي با رشادت جنگيد و در كربلا به شهادت رسيد.
 
زينب: ايشان سومين فرزند امام علي ع و فاطمه زهرا س ميباشد كه در سال شش هجري متولد و در سال شصت و دو در منطقه ي زينبيه از دنيا رحلت نمودند. ايشان با پسر عموي خود عبدالله جعفر ابوطالب كه پنج سال بزرگتر از او بود ازدواج فرمود. نقش بي بديل زينب س در كربلا در محافظت از كودكان، حركت دادن اسيران اهل بيت به سمت شام، ظاهر شدن با قدرت در برابر يزيد در امارت وي و دفاع شجاعانه از اصول و حقانيت امام حسين ع، بحق نام پيام آور عاشورا را زيبنده ايشان گردانيده است. 
سكينه: وي دختر امام حسين ع بود كه در سن كودكي در كربلا حضور داشت. او بعدها خانواده تشكيل داد و در شمار زنان بزرگ فرهيخته ي عالم اسلام در آمد و بويژه در ادبيات به شخصيت برجسته اي مبدل گشت و در سال صدو هفده هجري در مدينه رحلت فرمود. (ادامه در پست بعدي)

وی  در ادامه نوشت:
قسمت سوم- 
شمر بن ذي الجوشن: وي پسر يك نظامي جسور بود كه چون دو جوشن يا زره را روي هم استفاده ميكرد به ذي الجوشن لقب يافته بود. شمر ابتدا در سپاه امام علي ع بود اما بتدريج از سپاه امام جدا و به خوارج پيوست. در كربلا وي به سپاه ابن زياد و ابن سعد پيوست و فرمانده پياده نظام لشگر كوفه را برعهده گرفت. اوج شقاوت او زماني بود كه وقتي امام حسين ع در اثر جراحات وارده بر زمين افتادند او بر سينه ي امام نشست و سر مبارك ايشان را از بدن مطهر جدا كرد. او در سال شصت و شش هجري توسط لشگر مختار به قتل رسيد.
 
عبيدالله بن زياد: وي فرزند زياد و كنيزي بنام مرجانه بود. پدرش زياد فرزند حرام بود و چون پدرش معلوم نبود، "زياد بن ابيه" يا "زياد پسر پدرش" ناميده ميشد. عبيدالله بن زياد يا كوتاهتر ابن زياد از سرداران نامدار مشهور اموي بود كه در سال پنجاه و چهار هجري به حكومت خراسان و سپس در سال پنجاه و شش به والي حكومت بصره منصوب شد. پس از مرگ معاويه و با روي كار آمدن يزيد، همزمان با حركت مسلم بن عقيل به كوفه، وي با حفظ سمت، والي كوفه هم شد تا اوضاع را سر و سامان بدهد. وي در زيارت عاشورا مورد نفرين واقع شده است. در سال شصت و هفت هجري وي و سپاهيانش در جنگ با مختار از وي شكست خوردند كه سپاهيانش پراكنده و خودش در اين جنگ كشته شد. 
علقمه: نهري منشعب از رود بلند فرات بوده است كه در محلي در حدود پانزده كيلومتري كربلا از رود فرات جدا ميشده و براي سيراب كردن زمينهاي زراعي به كربلا مي رسيده است. سپاه كوفه براي اعمال فشار، دسترسي سپاه امام حسين به اين نهر را ممنوع ساخته بود تا آب به افراد سپاه و خانواده امام نرسد. 
علي اصغر: وي فرزند نوزاد شش ماهه امام حسين ع و مادرش رباب بود. وي آماج تير سه پيكان خصم قرار گرفت و در جا به شهادت رسيد. امام در آنهنگام خون وي را گرفته و بر آسمان پاشيدند. 
علي اكبرع: وي پسر رشيد و جوان امام حسين ع است كه در سن ايشان از هجده تا بيست و هشت اختلاف است. وي را شبيه ترين فرد به پيامبر اكرم از نظر سيما و سيرت مي دانسته اند و امام حسين ع مي فرمودند كه هروقت دل ما براي پيامبر تنگ ميشد به وي نگاه ميكرديم. وي در نبردي شجاعانه در كربلا به شهادت رسيد.
 
عمر بن سعد: عمر فرزند سعد ابن ابي وقاص فرمانده مشهور سپاه بزرگ اسلام در فتوحات زمان صدر اسلام بود. ابن سعد در زمان خلافت يزيد با وعده ي رسيدن به حكومت ري فرماندهي سپاه كوفيان عليه امام حسين ع را پذيرفت. وي قساوتهاي زيادي را عليه امام حسين ع و سپاه او بخرج داد و سپاه خود را به ارتكاب وحشيانه ترين جنايتها فرمان داد. (ادامه در پست بعدي)


سفیر ایران در انگلستان در ادامه نوشت:
قسمت چهارم-
وي قساوتهاي زيادي را عليه امام حسين ع و سپاه او بخرج داد و سپاه خود را به ارتكاب وحشيانه ترين جنايتها فرمان داد. بعد از عاشورا عليرغم اصرار ابن زياد، يزيد با انتصاب وي بعنوان والي ري موافقت نكرد كه باعث پشيماني و دلخوري زياد او شد و خانه نشين شد. وي كه از جمله افرادي است كه در زيارت عاشورا مورد نفرين قرار گرفته است در سال شصت و شش هجري بدست مختار ثقفي به قتل رسيد. 
فرات: رود بزرگي است كه مانند دجله سرچشمه ي آن در شمال عراق است. كربلا در ناحيه ي غربي رود فرات قرار دارد. 
قاسم بن الحسن ع: قاسم فرزند امام حسن مجتبي ع و مادرش نرگس نام داشت. او در عاشورا تنها سيزده سال داشت و جواني بسيار زيبا بود كه امام حسين ع او را به مثابه يادگار دلبند برادر بزرگترش بسيار دوست ميداشتند. پاسخ وي به سوال امام حسين ع كه مرگ را چگونه ميبيند معروف است كه فرموده بود: مرگ در راه خدا برايم از عسل شيرين تر است. امام نيز وي را به شهادت در كربلا بشارت دادند. امام با شهادت قاسم بسيار گريستند. 
كربلا: كربلا كه امروز شهري بزرگ و ميعاد عاشقان اهل بيت ميباشد در سال واقعه ي عاشورا، تنها اسم ناحيه اي بياباني بوده است كه به نامهاي نينوا و طف معروف بوده و فاصله آن تا بغداد صدو پنج كيلومتر است. امام حسين ع وقتي در مسير سفر با سپاه خود به اين نقطه رسيدند و نام آنرا شنيدند گريستند و فرمودند اين منطقه سرزمين "كرب و بلا" يعني سرزمين رنج و سختي است.
كوفه: اين شهر بدنبال آغاز حملات مسلمانان به ايران ابتدا بصورت پادگاني تاسيس و بسرعت به شهر بزرگي تبديل شد و سپس در زمان حكومت امير مؤمنان به پايتختي مهم مبدل گرديد. اين شهر داراي زيارتگاهها و مساجد بسيار معنوي مهمي ميباشد كه بهمين دليل از جايگاه ارزشمندي نزد شيعيان برخوردار است.
 
مروان: خاندان آل مروان دشمني آشكار و خصمانه اي با پيامبر و خاندان ايشان داشتند و در زيارت عاشورا مورد لعن قرار گرفته اند. پدر مروان بنام حٓكٓم در اهانت و تمسخر پيامبر حدي نمي شناخت و نهايتا هم مورد نفرين رسول قرار گرفت و به طائف تبعيد شد. اما مروان در زمان عثمان تحت حمايت او قرار گرفت و ضمن بازگشت از تبعيد، در دستگاه او به نفوذ و ثروت زيادي دست يافت و از جمله زمين ارثي اهل بيت بنام فدك به او داده شد. عليرغم بيعت ظاهري با امام علي ع به اصحاب جمل پيوست و با حضرت جنگيد. در جمل وقتي ديد طلحه قصد دارد با جدا شدن از سپاه جمل به سپاه علي ع بپيوندد او را با تير به قتل رسانيد و مشمول فرموده پيامبر اسلام كه قاتل طلحه ملعون است، گشت.
(ادامه در پست بعدي نهايي)

وی در پایان نوشت:
قسمت پنجم و پاياني-
مروان بعد از شهادت علي ع به امارات مدينه دست يافت كه مرتب در خطبه هاي جمعه خود علي ع را لعنت ميكرد، ولي چنانچه حضرت پيش بيني كرده بودند عمر امارت او بيش از چند ماه نبود. او و چهار فرزندش كه آنها هم مدت كوتاهي به امارت رسيدند سختي هاي زيادي را به شيعيان و اهل بيت رسول تحميل كردند.
 
مسلم بن عقيل: مسلم فرزند عقيل برادر امام علي ع است كه بعنوان نماينده ي امام حسين ع به كوفه رفت و توانست از هجده هزار نفر براي امام بيعت بگيرد. اما با اوج يافتن تهديدات حكومت در نهايت بسياري از بيعت كنندگان از حمايتهاي خود دست كشيدند و شخص مسلم نيز به دستور حكومت دستگير و به دستور ابن زياد بعد از بريدن سر مطهر، بدنش از بالاي قصر به پايين پرتاب شده و سر مباركش را نزد يزيد فرستادند. ضريح وي در كوفه است. دو پسر مسلم بنامهاي عبدالله و محمد و همچنين چند از برادران او و فرزندان عقيل در ركاب امام حسين ع در كربلا به شهادت رسيدند.
 
مسلم بن عوسجه: وي در كوفه زندگي ميكرد و به مسلم بن عقيل در كوفه كمك زيادي نمود. اما پس از حركت امام حسين ع به كربلا، وي نيز همراه حبيب بن مظاهر به ايشان پيوست و در روز عاشورا به شهادت رسيد.  
هرملة بن كاهل: وي تيرانداز ماهري در سپاه كوفيان بود كه نوزاد امام حضرت علي اصغر را با تير سه پيكان خود هدف قرار داد و به شهادت رسانيد. وي بعدها توسط مختار ثقفي به قتل رسيد.
 
يزيد: يزيد پسر معاويه در سال بيست و پنج متولد و سه سال پس از عاشورا در دمشق مرد. او در سال شصت هجري در نقض صريح مفاد صلح پدرش با امام حسن ع به خلافت رسيد كه بهمين دليل امام حسين ع با وي بيعت ننمود. وي در راستاي تثبيت حكومت خود جنايات بسياري مرتكب شد كه اوج آن دستور قتل امام حسين ع و فرزندان و يارانش بود. سپاهيان يزيد به حكم وي براي مقابله با سپاه عبدالله بن زبير به خانه ي كعبه حمله نمود و آنرا با منجنيق به سنگ بست. وي به حفظ شريعت بي اعتنا، و عشرت جوي و شرابخوار بود و صراحتا آيات الهي را مورد تمسخر قرار مي داد. بعد از مرگ او پسرش به قدرت رسيد.  
پايان.
انتهای پیام/