دومين دليل که به واشنگتن اجازه می‌دهد تا آتش اين جنگ‌های غيرضروری را برافروزد، در اين باور است که با پايان يافتن جنگ جهانی دوم، آمريکا را در جايگاه کاملاً امنی قرار داد. در نيم کره غربی هيچ قدرت بزرگی وجود ندارد. در هيچ نقطه از اين کره خاکی رقيبی برای واشنگتن نيست. در طول اين سال‌ها هيچ کشوری نبود که خود را برای حمله به آمريکا آماده سازد و نداند که اين حرکت به معنای نابودی مطلق است. هرچند که آمريکا با مسئله آزاردهنده تروريسم دست و پنجه نرم می‌کند و بیشتر به تقویت آن می‌پردازد و نه ازبین بردن آن؛ اما بسياری از تحليل‌گران معتقدند که در خصوص اين مشکل هم مبالغه شده است که البته بايد اذعان کرد که بخشی از اين مشکلات به دليل تمايل خود آنها به دخالت در امور داخلی ساير کشورها برمی‌گردد و بهتر است که برای مديريت آنها به روش‌های ديگری متوسل شوند. اگر دولتمردان آمريکا واقعاً نگران دفاع از اين سرزمين خود در برابر دشمن قدرتمندی بودند، نيازي نبود تا زمان و پول خود را صرف پروژه‌هایی مثل جنگ‌های مذهبی در جهان و به خصوص غرب آسیا کنند.