آیا میدانید؛ 99/9999999درصد از بدنتان را فضای خالی تشکیل داده است؟!
حتما تعجب می‌کنید، وقتی می‌شنوید 99/9999999 درصد همه چیز و ازجمله بدن ما از فضای خالی تشکیل شده است. هر جسمی که فکرش را بکنید، حتی ما انسان‌ها، از گرد هم جمع شدن ذرات اتم تشکیل شده‌ایم.
به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان،حتما تعجب می‌کنید، وقتی می‌شنوید 99/9999999 درصد همه چیز و ازجمله بدن ما از فضای خالی تشکیل شده است. هر جسمی که فکرش را بکنید، حتی ما انسان‌ها، از گرد هم جمع شدن ذرات اتم تشکیل شده‌ایم.
اندازه یک اتم به میانگین فضای اشغال شده با الکترون‌های اطرافش بستگی دارد؛ یعنی مقدار فضای بین هسته و لایه بیرونی اتم. هسته اتم حدود 100 هزار بار کوچک‌تر از خود اتم است. چنانچه هسته اتم را به اندازه بادام‌زمینی در نظر بگیریم، خود اتم به اندازه یک استادیوم فوتبال خواهد بود! در صورتی که تمام فضای خالی اتم‌های تشکیل‌دهنده بدن انسان حذف شود، ابعاد انسان به اندازه یک ذره غبار تقلیل می‌یابد و به حدی ناچیز می‌شود که کل جمعیت بشر را می‌توان در یک حبه قند جا داد!
هر اتم، حاوی الکترون، پروتون و نوترون است. در بنیادی‌ترین سطح، پروتون‌ها و نوترون‌ها قرار دارند که اصل جرم بدن را تشکیل می‌دهند و خود از ذرات سه‌گانه دیگری موسوم به کوارک ساخته شده‌اند. جرم کوارک‌ها در مقایسه با پروتون‌ها و نوترون‌ها بسیار ناچیز است. گلوئون‌ها نیز که ذرات کوارک را در کنار یکدیگر نگه می‌دارند، بدون جرم هستند. دانشمندان معتقدند، جرم بدن انسان از انرژی جنبشی کوارک‌ها و انرژی پیوندی گلوئون‌ها حاصل می‌شود. اکنون این پرسش مطرح می‌شود که اگر بخش اعظم فضای داخلی اتم‌های سازنده جهان از هیچ جرمی پر نشده، پس چرا احساس توپر بودن می‌کنیم و نمی‌توانیم مثل ارواح از درون اجسام رد شویم؟ اکنون وقت آن است که افکارتان را در باره فضای خالی اتم تغییر دهید. فضا هرگز نمی‌تواند به کلی خالی باشد، زیرا همیشه توابع موج و میدان‌های مغناطیسی نامرئی حضور دارند.
شاید بد نباشد، فضای داخلی اتم را به پنکه تشبیه کنیم. زمانی که پنکه خاموش و پره‌های آن ثابت است، می‌توانیم دستمان را از فضای خالی میان پره‌ها عبور دهیم، اما وقتی پنکه روشن باشد، این کار غیرممکن است. به لحاظ فنی، الکترون‌ها از جمله منابع نقطه‌ای به شمار می‌روند، یعنی هیچ حجمی ندارند. این در حالی است که همین الکترون‌های بی‌حجم از مشخصه دیگری به نام تابع موج برخوردارند که مقدار قابل توجهی از فضای داخلی اتم را اشغال می‌کنند. الکترون‌های بی‌حجم به طور همزمان در تمام قسمت‌های اتم حضور دارند. در مثالی که گفته شد، پره‌های پنکه را می‌توان به الکترون‌های در حال حرکتی تشبیه کرد که فضای داخلی اتم را با توابع موج پر کرده‌اند. به همین دلیل است که یک فضای خالی می‌تواند برخلاف چیزی که انتظار می‌رود، توپر باشد.
نکته جالب توجه دیگر که مایه تعجبتان خواهد شد، این است که انسان‌ها هیچ چیزی را به معنای واقعی لمس نمی‌کنند. اصل اتم‌های تشکیل‌دهنده هر چیزی در هسته قرار دارد. به همین دلیل، وقتی با کسی دست می‌دهید، امکان ندارد هسته اتم‌های دست طرف مقابل را حس کنید؛ بلکه حسی که به شما دست می‌دهد، ناشی از دافعه الکترون‌های خودتان با الکترون‌های طرف مقابل است! همین الان صندلی ای که فکر می‌کنید روی آن نشسته‌اید، از همین قانون تبعیت می‌کند. به عبارت دیگر، هرگز نمی‌توانید به معنای واقعی روی مبل بنشینید، بلکه همیشه اندکی بالای مبل شناور هستید. پس به این نتیجه می‌رسیم که بدن انسان، مجموعه‌ای گمراه‌کننده از فضاهای خالی است که در سیار‌ه‌ای خالی واقع در جهانی خالی زندگی می‌کند!
منبع: جام جم
انتهای پیام/
اندازه یک اتم به میانگین فضای اشغال شده با الکترون‌های اطرافش بستگی دارد؛ یعنی مقدار فضای بین هسته و لایه بیرونی اتم. هسته اتم حدود 100 هزار بار کوچک‌تر از خود اتم است. چنانچه هسته اتم را به اندازه بادام‌زمینی در نظر بگیریم، خود اتم به اندازه یک استادیوم فوتبال خواهد بود! در صورتی که تمام فضای خالی اتم‌های تشکیل‌دهنده بدن انسان حذف شود، ابعاد انسان به اندازه یک ذره غبار تقلیل می‌یابد و به حدی ناچیز می‌شود که کل جمعیت بشر را می‌توان در یک حبه قند جا داد!
هر اتم، حاوی الکترون، پروتون و نوترون است. در بنیادی‌ترین سطح، پروتون‌ها و نوترون‌ها قرار دارند که اصل جرم بدن را تشکیل می‌دهند و خود از ذرات سه‌گانه دیگری موسوم به کوارک ساخته شده‌اند. جرم کوارک‌ها در مقایسه با پروتون‌ها و نوترون‌ها بسیار ناچیز است. گلوئون‌ها نیز که ذرات کوارک را در کنار یکدیگر نگه می‌دارند، بدون جرم هستند. دانشمندان معتقدند، جرم بدن انسان از انرژی جنبشی کوارک‌ها و انرژی پیوندی گلوئون‌ها حاصل می‌شود. اکنون این پرسش مطرح می‌شود که اگر بخش اعظم فضای داخلی اتم‌های سازنده جهان از هیچ جرمی پر نشده، پس چرا احساس توپر بودن می‌کنیم و نمی‌توانیم مثل ارواح از درون اجسام رد شویم؟ اکنون وقت آن است که افکارتان را در باره فضای خالی اتم تغییر دهید. فضا هرگز نمی‌تواند به کلی خالی باشد، زیرا همیشه توابع موج و میدان‌های مغناطیسی نامرئی حضور دارند.
شاید بد نباشد، فضای داخلی اتم را به پنکه تشبیه کنیم. زمانی که پنکه خاموش و پره‌های آن ثابت است، می‌توانیم دستمان را از فضای خالی میان پره‌ها عبور دهیم، اما وقتی پنکه روشن باشد، این کار غیرممکن است. به لحاظ فنی، الکترون‌ها از جمله منابع نقطه‌ای به شمار می‌روند، یعنی هیچ حجمی ندارند. این در حالی است که همین الکترون‌های بی‌حجم از مشخصه دیگری به نام تابع موج برخوردارند که مقدار قابل توجهی از فضای داخلی اتم را اشغال می‌کنند. الکترون‌های بی‌حجم به طور همزمان در تمام قسمت‌های اتم حضور دارند. در مثالی که گفته شد، پره‌های پنکه را می‌توان به الکترون‌های در حال حرکتی تشبیه کرد که فضای داخلی اتم را با توابع موج پر کرده‌اند. به همین دلیل است که یک فضای خالی می‌تواند برخلاف چیزی که انتظار می‌رود، توپر باشد.
نکته جالب توجه دیگر که مایه تعجبتان خواهد شد، این است که انسان‌ها هیچ چیزی را به معنای واقعی لمس نمی‌کنند. اصل اتم‌های تشکیل‌دهنده هر چیزی در هسته قرار دارد. به همین دلیل، وقتی با کسی دست می‌دهید، امکان ندارد هسته اتم‌های دست طرف مقابل را حس کنید؛ بلکه حسی که به شما دست می‌دهد، ناشی از دافعه الکترون‌های خودتان با الکترون‌های طرف مقابل است! همین الان صندلی ای که فکر می‌کنید روی آن نشسته‌اید، از همین قانون تبعیت می‌کند. به عبارت دیگر، هرگز نمی‌توانید به معنای واقعی روی مبل بنشینید، بلکه همیشه اندکی بالای مبل شناور هستید. پس به این نتیجه می‌رسیم که بدن انسان، مجموعه‌ای گمراه‌کننده از فضاهای خالی است که در سیار‌ه‌ای خالی واقع در جهانی خالی زندگی می‌کند!
منبع: جام جم
انتهای پیام/
شهروندخبرنگار سمنان؛
فیلمی از لحظه وقوع زلزله در گرمسار از نگاه دوربین مداربسته
دانستنیهای حقوقی؛
«عندالاستطاعه» یا «عندالمطالبه»؟
