"از دوران نوجوانی تا کنون بیشترین سفری که داشتم، منطقه خوزستان بوده و خاطرات فراموش نشدنی ازمردم خونگرم و میهمان نوازشون دارم و همه مردم ایران وخیلی از جاهای دنیا میدانند، که این هموطنان چه مصیبت هایی را در دوران هشت ساله دفاع مقدس تحمل کردند. یادمان باشد، که چقدر این مردم مهربان بعلت ویران شدن خانه و کاشانه شان سختی کشیدند وخم به ابرو نیاوردند. یادمان باشد تن‌ها مناطقی که بعد از جنگ به آن رسیدگی نشده همین منطقه خوزستان است. چقدر شهید، چقدر جانباز، چقدر اسیرو مفقود؟ حال اگر رفاه و آرامش و امنیت هست، ااین عزیزان باید دراولویت باشند. هنوز آثار ترکش‌ها و تخریب‌ها و انفجار‌ها را بر درو دیوار این مناطق میتوان دید. ولی متاسفانه نه تن‌ها قدمی برای آبادانی و رفاه این منطقه برداشته نشده، بلکه باید در هوای آلوده وخاک گرفته و بی آبی و بی برقی زندگی کنند. امیدوارم یادمان نرود که اگر مردم مقاوم خوزستان نبودند، ماهم نبودیم. حال دریابیمشان این هموطنان رنج کشیده را دریابیم این مردم همیشه قهرمان را. دریابیم این خانواده‌های داغدار را در رسانه شاهد بودم، که مسئولی می‌گفت: انشاالله داریم امکاناتی فراهم میکنیم. پس کی؟ چرا انقدر دیر؟ هیچ اولویتی بالاتر از رسیدگی هرچه زودتر به این منطقه و مردمانش نیست. "

انتهای پیام/