به گزارش خبرنگار حوزه هنرمندان گروه فضای مجازی باشگاه خبرنگاران جوان؛دروغ گویی یک صفت ناپسند است که بعضی از کودکان و بزرگسالان بدان مبتلا هستند و در میان بعضی چنان شایع است که گویی به صورت عادت تلقی می شود هیچ انسانی فطرتا دروغ گو نیست . اودروغ گویی را از محیط خود، یعنی خانواده، مدرسه و بطور کلی اجتماعی که در آن زندگی می کند، یاد می گیرد.

 

در همین راستا پرویز پرستویی بازیگر سینما و تلویزیون بخشی از  متن کتاب" دروغ در جوامع انسانی" نوشته علیرضا عزیزی که باموضوعیت دروغ است را در صفحه اینستاگرامش به اشتراک گذاشت و عنوان کرد:بهترین دروغ آن است که قبل از این که تو کلامی بگویی، دیگران تو را باور کنند، یعنی از ظاهر، منش و رفتارت احساس کنند تا همانی هستی که به آن باور داری.

 

"دروغ در جوامع انسانی-علیرضاعزیزی .موضوع دروغگویی در جوامع انسانی دارای مکانیزم پیچیده و دارای ریشه‌های عمیقا جامعه‌شناختی است. برای هزاران سال، انسان‌ها چه در داخل و چه در بیرون از منزل، برای حفاظت از خود و خانواده‌شان، کسب معیشت و پیشرفت نیازمند دروغگویی بوده‌اند. در این‌جا منظورم از دروغگویی صرفا یک گفتار کلامی نیست، بلکه همچنین شامل روشی از زندگی است که در آن شما چیز یا چیزهایی را از دیگران پنهان می‌کنید که در صورت آشکار شدن امنیت، پیشرفت و منافع شما یا اجتماع‌تان را به خطر می‌اندازند. ماهیت دروغ در میان مردان و زنان با یکدیگر متفاوت است. در وجه مردانه، از گذشته تا کنون، زندگی مردان، در آن خارج از منزل، همیشه با رقابت، خشونت و تلاش برای برتری بر دیگران برای بدست آوردن چیزهایی ارزشمندی نظیر پول، قدرت، لذت، و منزلت همراه بوده است، و «دروغ» نوعی تکنیک اجتماعی به منظور کاهش هزینه‌های دستیابی به منافع به شمار می‌رفته است.

در وجه زنانه نیز، از گذشته تا کنون، یکی از مهمترین کارکردهای دروغ، محافظت آن‌ها از مخاطرات اجتماعی بوده است. در گذشته به جهت آن که حوزه عملکرد اجتماعی زنان گستردگی چندانی نداشته، آن‌ها کمتر مجبور به اتخاذ سبک زندگی دروغ‌پردازانه (آن‌چنان که عمدتا مردان اتخاذ می‌کنند) در حوزه‌های مختلف می‌شده‌اند.
در این نوشتار، به جهت آن که دروغ و سبک زندگی دروغ‌پردازانه در مردان از شیوع بیشتری برخوردار است بیشتر بر وجه مردانه آن تاکید می‌کنیم. دروغ در اجتماعات مردانه و جوامع مردسالار انواع گوناگونی دارد، که از پایین‌ترین سطح یعنی دروغ کلامی در روابط متقابل آغاز می‌شود تا سطوح بسیار بالا یعنی تولید ایدئولوژی در رابطه با جامعه ادامه می‌یابد، اما مقصود همیشه یک‌چیز است، طبیعی نشان دادن آن چیزی که غیرطبیعی است.

اما در این‌جا می‌خواهم درباره شکل پیشرفته‌ای از دروغ‌گویی صحبت کنم که در آن فرد از آرمان‌ها و ارزش‌های اجتماعی و تجسم بخشیدن آن در سبک زندگی خود به مثابه نوعی ابزار برای رسیدن به مقصود استفاده می‌کند. آدم‌هایی که ظاهر، منش، و رفتار اجتماعی خود را شبیه به یک ارزش اجتماعی خاص برای رسیدن به یک هدف مادی می‌کنند، بزرگترین و حرفه‌ای‌ترین دروغ‌گویانند. بهترین دروغ آن است که قبل از این که تو کلامی بگویی، دیگران تو را باور کنند، یعنی از ظاهر، منش و رفتارت احساس کنند تا همانی هستی که به آن باور داری."

 

 

 

انتهای پیام/