به گزارش خبرنگار سیاست خارجی  گروه سیاسی باشگاه خبرنگاران جوان؛ دیپلماسی علمی ظریف است و در دنیای امروز نوعی هنر محسوب می‌شود که چهره‌های سیاسی جهان با استفاده از آن ظرفیت‌های بین‌المللی خود را قوام می‌بخشند. این علم هر چند از تشریفات روابط خارجی است، اما می‌توان آن را به رفتار تمام سیاستمداران تعمیم داد. اهمیت حرکات بدن «Body Language» در دیپلماسی به اندازه‌ایست که گاه ممکن است رفتاری توهین آمیز تلقی شده و در روابط دو کشور تأثیرات منفی بگذارد.

دونالد ترامپ رئیس جمهور جدید آمریکا از زمان ورود به کاخ سفید در دیدارهای بین‌المللی خود به نمونه‌ای بارز از رفتارهای سخیف دیپلماتیک مبدل شده است. به طوری که رفتارهای عجیب و غریب عالی رتبه ترین فرد کاخ سفید سوژه بسیاری از ژورنالیست‌های جهان است.

شیوه دست دادنی که ترامپ به آن علاقه دارد گاها اینگونه است که وی با قدرت دست طرف مقابل را می‌فشارد به طوری که درد را در صورت فرد مقابل مشاهده می‌کنی و بعد نیز سعی می‌کند او را به سمت خود بکشاند! این رفتاری است که در چند دیدار ترامپ با روسای جمهوری که میهمان کاخ سفید شده‌اند مشاهده شده است.

ویدئوهایی که در این زمینه منتشر شده گویای این است که ترامپ در حین دست دادن با نخست‌وزیر ژاپن- شینزو آبه- و قاضی نیل گورساچ از همین شیوه استفاده کرده است. او آنقدر شدید دست «آبه» را فشرد که وی نتوانست ناراحتی‌اش را پنهان کند و آشکارا از درد دستش نالید!

یک متخصص زبان بدن به نام «دارن استنتون» در این زمینه می‌گوید که این شیوه دست دادن در حالی که ترامپ از گرفتن دست همسرش در حین راه رفتن خودداری می‌کند، نشانه آن است که او دوست دارد خود را یک مرد غالب و به اصطلاح «آلفا» نشان دهد. ترامپ آگاهانه یا ناخودآگاه علاقمند است قدرت و کنترل خودش را القا کند.

البته برخی متخصصان «زبان بدن» نیز معتقدند زمانی که فردی حس ناامنی را در وجود خود دارد سعی می‌کند با کشاندن طرف مقابل به سمت فضای شخصی خودش یک فضای ایمن ایجاد کند. یا وقتی که شخصی در درون احساس کوچکی می‌کند ناخودآگاه به این شیوه احساس تعادل را بروز می‌دهد.

 

نخست وزیر کانادا پیروز مچ اندازی با ترامپ 

«جاستین ترودو» نخست‌وزیر کانادا در دیداری که با ترامپ داشت با ذکاوت تمام مانع از تکرار چنین روندی از سوی وی شد. «تردو» با استفاده از یک تکنیک ساده دست دادن ترامپ را خنثی کرد. او هنگام مواجهه با رئیس جمهور آمریکا دست دیگر خود را روی بازو ترامپ قرار داد تا از این طرق مانع کشیده شدن به سمت وی شود. چنین حرکاتی شاید برای مردم عادی امری تصادفی به نظر برسد. اما «زبان دیپلماتیک بدن» علمی است که رجل سیاسی آن را آموزش می‌بینند و خوب می‌دانند که زبان بدن در رفتارهای بین‌المللی اهمیتش نه تنها کمتر از گفتگوهای دیپلماتیک نیست، بلکه در بسیاری از مواقع موثرتر و ضامن موفقیت آنها در جلب افکار عمومی و نظر طرف مقابل است.

فردی را تصور کنید که هنگام دست دادن، دست خود را به اندازه کافی به سمت جلو نمی‌برد، به این ترتیب شما که پیشبینی نمی‌کردید که او اینقدر کم دست خود را به جلو می‌گیرد، برای رعایت ادب و ممکن شدن دست دادن، مجبور می‌شوید که کمی بالاتنه خود را به سمت او خم کنید. از دید ناظران دیگر، این کار مساوی است با تعظیم مختصر شما به سمت ظرف مقابل و نتیجه این طور تفسیر می‌شود که طرف شما، آنقدر آدم مهم و قابل احترامی است که دیگران به او کرنش و تعظیم می‌کنند! در صورتی که طرف مقابل ممکن است آدمی هم سطح و گاه کم رتبه‌تر باشد.

دست دادن ترامپ در دیدار با امانوئل مکرون تقریبا به یک رقابت مچ اندازی تبدیل شد. رئیس جمهور فرانسه در توضیح رفتار خود هنگام دست دادن‌ با همتای آمریکایی خود که به تحلیل رسانه‌ها به نوعی زورآزمایی میان دو قدرت بدل شد، گفت: «دست دادن من با ترامپ بدون غرض نبود. باید نشان دهیم که کوچکترین امتیازی نمی‌دهیم. حتی نمادین و دیگر در موضع پایین نیستیم.»

در ماه فوریه، دونالد ترامپ در دیدار با شینزو آبه نخست وزیر ژاپن به مدت 17 ثانیه دست وی را تکان می داد. نخست وزیر ژاپن با خویشتن داری این رفتار را تحمل کرد. اما به احتمال زیاد این کار چندان آسان نبود. چرا که آسیایی‌ها در برخورد و تماس فیزیکی بسیار محتاطانه برخورد می کنند. گفته شده است که خویشتنداری نخست وزیر ژاپن واکنش افکار عمومی کشورش را برانگیخت به طوری که مردم ژاپن این رفتار غیر دیپلماتیک را بی‌حرمتی به خود تلقی کرده و از عدم واکنش نخست وزیرشان به این رفتار دلگیر شده بودند.

در سفر رئیس جمهور آمریکا به سرزمین‌های اشغالی گویا ترامپ ابتدا متوجه تمایل نخست وزیر اسرائیل به دست دادن نشد و با تأخیر به وی دست داد. ترامپ زمانی که دوربین‌های خبری در انتظار عکس‌گرفتن از دست‌دادن آن دو با یکدیگر بودند بدون توجه به سمتی دیگر رفت و در نهایت با یادآوری افراد حاضر بازگشت و مقابل دوربین‌ها با نتانیاهو دست داد. نحوه دست دادن آقای ترامپ در دیدارهای مختلف با مقام‌های کشورها همچون بسیاری از سخنان او بسیار خبرساز بوده است.

رئیس جمهور غیرقابل پیش‌بینی آمریکا اما در رفتاری غیرمعمول در دیدار با «ترزا می» نخست وزیر بریتانیا دست وی را نفشرد، بلکه دستان او را به حالتی رمانتیکی در دستش نگاه داشت که این رفتار چندان مرسوم نیست! و البته این صحنه چندان طول نکشید.

 

«امامعلی رحمان» رئیس جمهور تاجیکستان نیز جزو معدود  کسانی بود که در رقابت دست دادن بر ترامپ پیروز شد. امامعلی رحمان هنگام دست دادن به ترامپ او را خیلی محکم به سمت خود کشید که ترامپ این انتظار را از وی نداشت.

دیدار رئیس جمهوری آمریکا با آنگلا مرکل صدراعظم آلمان در کاخ سفید نیز از این جهت خبرساز شد که آقای ترامپ در حالی که مقابل تعداد زیادی از خبرنگاران کنار صدراعظم آلمان نشسته بود به‌خلاف رسم معمول با او دست نداد.

حتی زمانی که یکی از عکاسان از ترامپ خواستند تا با مرکل دست دهد، او به این درخواست پاسخی نداد. سپس آنگلا مرکل به‌سمت وی خم شد تا دست دهد، ولی ترامپ فقط سر تکان داد و از دست دادن امتناع اعلام کرد. حتی مرکل به آرامی از ترامپ سؤال کرد «آیا تمایل به دست دادن دارید؟» اما ترامپ بدون پاسخ به سؤال او با دستان گره‌زده مقابل دوربین‌ها نشست.

انتهای پیام/

 

گزارش از فاطمه آهی