این استاد دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی افزود: به طور معمول تعریق موضعی در نواحی خاصی از بدن مانند چین‌های بدن (زیر بغل و کشاله ران) بیشتر مشاهده شده و به علت اینکه باکتری‌ها در آن نواحی رشد بیشتری می‌کنند سبب ایجاد بوی بد بدن می‌شوند.

صالح پور عنوان کرد: تعریق موضعی هر چند آزاردهنده است، ولی بیماری محسوب نمی‌شود. این تعریق ممکن است جنبه‌ی ارثی داشته باشد و اغلب در دوران بلوغ به وجود می‌آید و پس از آن تشدید می‌شود.

وی تاکید کرد: بیماری‌های خاصی وجود دارند که سبب عرق منتشر در کل بدن می‌شوند. از جمله این بیماری‌ها میتوان به اختلالات تیروئید (پرکاری تیروئید)، برخی از بیماری‌های عفونی مانند تب مالت و سل، بیماری التهابی مفاصل به صورت منتشر، پارکینسون و سکته مغزی اشاره کرد. همچنین مصرف برخی از دارو‌های مخدر و الکل نیز می‌تواند سبب تعریق بیش از حد بدن شود.

این فوق تخصص بیماری‌های غدد کودکان تصریح کرد: زنان در دوران بارداری و تغییرات هورمونی دچار تعریق بیش از حد می‌شوند. افرادی که دچار سکته مغزی شده‌اند می‌توانند تعریق یک طرفه داشته باشند یا عرق کل بدن آن‌ها را فرا گیرد. برخی سرطان‌ها مانند سرطان خون و غدد لنفاوی و بیماری هوچکین نیز سبب تعریق بیش از حد بدن می‌شوند.

صالح پور بیان کرد: مبتلایان به نارسایی‌های قلبی نیز دچار تعریق بیش از حد بدن می‌شوند همچنین مصرف برخی از دارو‌ها نیز ممکن است مقدار تعریق بدن را زیاد کند.

وی در خصوص داروهایی که سبب تعریق بیش از حد بدن می‌شوند، اظهار کرد: مصرف برخی از ریز مغذی و مکمل ها، انواع آنتی بیوتیک ها، داروهای پایین آورنده فشار خون، داروهای روان گردان (نورولپتیک) نیز سبب تعریق بیش از حد بدن می‌شوند از سوی دیگر افرادی که ترشح بزاق در آن‌ها خیلی کم است برای رفع این مشکل اغلب اقدام به مصرف داروهایی می‌کنند که ترشح مخاط و اشک را افزایش دهند، استفاده از این دارو‌ها سبب تعریق بیش از حد و افزایش حرکات دودی روده (اسهال) نیز می‌شود.

این استاد دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در خصوص این که چه زمانی باید در مورد تعریق بیش از حد نگران شویم، افزود: عرق‌های پاتولوژیک در زمانی رخ می‌دهند که انتظاری برای آن‌ها نیست. همچنین فردی که تازه دارویی مصرف می‌کند ممکن است دچار تعریق بیش از حد شود. از سوی دیگر عرق‌های پاتولوژیک معمولا در حالت‌های خاصی به وجود می‌آیند که قبلا در فرد وجود نداشته. تپش قلب، عصبانیت، لرزش دست، سرفه، اسهال، درد منتشر مفاصل، خشکی دهان به صورت پیوسته، احساس تشنگی و پرادراری از حالت هایی است که می‌تواند سبب تعریق پاتولوژیک شخص شود.

صالح پور تاکید کرد: افرادی که تعریق بیش از حد دارند باید به پزشک مراجعه کرده و پس از معاینه و انجام آزمایش‌های لازم از قبیل: قند و چربی خون، سل، تب مالت، تیروئید و بیماری‌های مفاصل مورد ارزیابی قرار گیرند بنابراین عرق منتشر در کل بدن پس از گرفتن شرح حال از بیمار و انجام آزمایش‌های مربوطه قابل درمان است.

وی در خصوص عرق‌های موضعی که جنبه‌ی ارثی داشته و بیماری محسوب نمی‌شوند، گفت: مصرف اسپری و لوسیون‌های ضدعرق در این گروه از اشخاص کمک کننده است. همچنین افرادی که دچار عرق کف دست هستند باید از اسپری یا لوسیون‌های حاوی آلومینیوم کلرید (۶ تا ۱۲ درصد) به مدت ۶ ماه استفاده کنند. این اسپری‌ها کمک شایانی در رفع این مشکل کرده، ولی درمان قطعی به شمار نمی‌آیند.

این فوق تخصص بیماری‌های غدد کودکان عنوان کرد: گذاشتن الکترود و عبور جریان برق با شدت پایین در ناحیه‌ای که تعریق رخ می‌دهد نیز سبب کاهش تعریق بدن می‌شود، زیرا به وسیله این الکترود غدد عرق بدن فلج می‌شود. تزریق بوتاکس که برای رفع چین و چروک در زنان به کار می‌رود نیز سبب کاهش تعریق بدن می‌شود که اثر این روش نسبتاً دائمی است.
 
صالح پور یادآور شد: در مواردی که تعریق بیش از حد به کمک روش‌های ذکر شده رفع نشده باشد از جراحی پلاستیک استفاده می‌شود. در این روش به وسیله بلوک کردن هسته عصب سمپاتیک، تولید عرق که توسط عصب سمپاتیک تشدید شده در آن منطقه کاهش پیدا می‌کند.
 
انتهای پیام/