زیر ذره‌بین تئاتر؛
بازیگران درباره حضور چهره‌ها در تئاتر چه گفتند؟/ ما ساکنان جزیره تئاتر نیستیم!
تئاتر کشور ما دیگر مهجور و پنهان نیست و آن قدر قوی شده است که با دیگر حوزه‌ها رقابت کند،
به گزارش خبرنگار حوزه تئاتر گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ تئاتر کشور ما دیگر مهجور و پنهان نیست و آن قدر قوی شده است که با دیگر حوزه‌ها رقابت کند، دیگر شکلی از زندگی را بیان می‌کند که گویی در قالب حقیقت وجود داشته و شکل گرفته است! مردم دیگر، محتواهای قوی می‌خواهند، ایجاد لحظات خوب و به یاد ماندنی را توسط اسطوره‌های خود طلب می‌کنند...
بازیگران سینمایی رو به سوی تئاتر آورده‌اند، تئاتر بازی می‌کنند چرا که؛ یا خانه و پله اول آن‌ها برای حضور در عرصه بازیگری بوده است، یا برای‌شان بازگشت به ذات حقیقی بازیگری محسوب می‌شود! مگر می‌شود کسی از خانه اولش جدا بماند؟! همانند پرنده‌ای که می‌رود، پرواز کردن را یاد می‌گیرد، اوج می‌گیرد ولی باز هم به آشیانه حقیقی و اصلی خود پناه خواهد آورد.
حضور بازیگران سینمایی در تئاتر، نه تنها سبب کینه‌توزی و ناراحتی اهالی هنر نمایش نمی‌شود، بلکه بسیار مؤثر است و بر روی تقویت تئاتر و فروش بلیت‌های تئاتر نتیجه مثبت خواهد داشت .این مسأله هم برای مردم، لذت‌بخش است و هم برای بازیگران سینمایی که یا خاک صحنه را بچشند یا دوباره به این خاک بازگردند.
خبرنگار حوزه تئاتر به همین منظور گفتگوهایی را ترتیب داده است که در ادامه می‌خوانیم؛
ساناز بیان در خصوص تأثیر حضور چهره‌های معروف سینمایی بر تقویت و فروش بلیت‌های نمایش گفت: من باور دارم که در این صورت یک تئاتر یا فیلم خوب می‌فروشد و جدا از حضور چهره‌ها، مطمئنا ارتباط خود را با مخاطب برقرار می‌کند. من مخالف حضور هیچ کس در تئاتر نیستم و ما نباید شبیه سیاست‌های جدید و افراطی نژادپرستانه در کشورهای غربی رفتار کنیم؛ چه اینکه این قضیه را هم می‌شود به بحث مهاجرت تشبیه کرد. ما نمی‌توانیم تئاتر خودمان را جزیره‌ای بدانیم که با آن نژاد برتر نامیده بشویم.
کسی که وارد تئاتر می‌شود، اگر توانایی‌های خود را بالا ببرد و استعداد حضور بر صحنه را داشته باشد، در این عرصه ماندگار خواهد شد ولی اگر این طور نباشد، صحنه اجازه ماندن نمی‌دهد که در هر صورت نباید حق این آزمون را از آدم‌ها بگیریم.
من معتقد هستم، تئاترهای مختلف باید برای سلیقه‌های مختلف تولید بشوند. همان طور که تئاترها متفاوت هستند، شکل‌های تئاتر هم متفاوت است و ما باید اجازه بدهیم که افراد انتخاب کنند. من به این نوع تنوع اعتقاد دارم و ما نباید تمام ذائقه‌ها را یکی کنیم و باید به تمام سلیقه‌ها احترام گذاشت.
اما السا فیروزآذر که حضور سینمایی بیشتری داشته در خصوص تأثیر حضور چهره‌های معروف بر فروش بلیت تئاتر می‌گوید: در ابتدا قبل از آنکه بحث راجع به تأثیر بازیگران معروف سینما بر تئاتر را مطرح کنیم، بهتر است در مورد ارتباط دوسویه آن دو صحبت بشود. در مقایسه نمایش‌نامه‌ها و فیلم‌نامه‌هایی که در ایران کار می‌شود، استفاده از برخی نمایش‌نامه‌های مهم و خوب خارجی و باورپذیری اجرای آن‌ها، بدون ایرانیزه شدن یا تغییر اساسی برای بازیگران، یک برتری به حساب می‌آید. شخصیت پردازی‌ها و دیالوگ‌های قوی و درست، داستان جالب، نحوه روایت‌های خاص و متناسبی که اکثر این کارها دارند و... همه می‌تواند برای یک بازیگر برانگیزاننده باشد. ولی در استفاده از یک فیلم‌نامه موفق خارجی و تبدیل آن به نسخه باورپذیر ایرانی، قضیه فرق می‌کند و به ندرت اتفاق می‌افتد که نتیجه، مقبول واقع شود و خوب از آب درآید. از طرف دیگر اکثر فیلم‌نامه‌هایی که نویسندگان ایرانی، خود خالق آن‌ها هستند، به دلیل هزینه سنگین تولید فیلم، بیشتر رنگ و بوی تجاری دارد و فوکوس‌شان بر جذب مخاطب عام است که همین اغلب به جنبه‌های هنری کار لطمه می‌زند و بیشتر این فیلم‌نامه‌ها را در سطح نگه می‌دارد. از آن‌جا که سینما مخاطب عام دارد و تئاتر به نسبت آن، خاص‌تر است غالباً نمایش‌نامه‌ها نسبت به فیلم‌نامه‌ها عمیق‌تر هستند. همین تناسب را می‌توان ما بین تلویزیون و سینما و تفاوت نوشتار بین آن‌ها دید.
وی همچنین ادامه داد: برای یک بازیگر خوب است که هر دو حوزه، تئاتر و سینما را بشناسد و تجربه کسب کند. مثلاً نمونه بارز این تجارب، می‌تواند خود را در صدای بازیگر نشان دهد. صدا از جمله عناصری است که باید خاص، رسا و مناسب باشد و در تئاتر به دلیل وجود سبک‌های گوناگون، بازیگر صداهای متفاوتی از خود را تجربه می‌کند؛ شخصیت‌ها، ژانرها و سنین مختلف و ... ولی در سینمای ایران که بیشتر کارها رئال هستند کمتر امکان چنین تجربیاتی فراهم می‌گردد.
فیروز آذر خاطرنشان کرد: ما در تئاتر تکرار را می‌آموزیم. و یاد می‌گیریم که تکراری‌ها و حس‌های تکراری را نو جلوه دهیم. چرا که؛ باید در لحظه بازی کرد و دیگر برای اشتباه کردن و تصحیح اشتباه زمان نیست و این مسئله و این فضای پراسترس و هیجانی، برای بازیگران خوب است و در کارهای سینمایی آن‌ها هم تأثیرگذار!
اگر در یک تئاتر، چهره سینمایی نقش اصلی باشد، مطمئناً می‌تواند در جذب مخاطبِ بیشتر، تأثیرگذار باشد. و خوشبختانه در بازیگران تئاتر بسیار شنیده‌ام که در نظر آنان، کیفیت نقش بر کمیت آن غالب است و گمان می‌کنم این همراهی می‌تواند برای هر دو مثبت باشد و بازیگران تئاتر هم به زعم خودشان کمتر مهجور بمانند و در نهایت مخاطب و تماشاچی افزایش پیدا کند. به علاوه، تماشاچیانی که بازیگرانی را تا به حال از دور نگاه می‌کردند، در نمایش می‌توانند آن‌ها را در کنار خود ببینند. به گمانم این همراهی و مشارکت، همراه با تأثیرات مثبت خواهد بود.
گزارش از یگانه عرب
انتهای پیام/
