به گزارش خبرنگارفوتبال و فوتسال گروه ورزشی باشگاه خبرنگاران جوان، تیم ملی فوتبال ایران با برتری 2 بر صفر مقابل ازبکستان در ورزشگاه نیمه خالی آزادی برای پنجمین بار به جام جهانی راه یافت. البته این نخستین باری است که ملی پوشان کشورمان موفق می شوند 2 صعود متوالی به معتبرین آوردگاه جهان فوتبال را با هدایت کارلوس کی روش پرتغالی تجربه کنند.
 
بدون شک صعود تیم ملی به روسیه 2018، بی دردسرترین و در عین حال مقتدرانه ترین راهیابی تاریخ تیم ملی ایران به جام جهانی است. برخلاف دوره های قبلی مقدماتی جام جهانی فوتبالیست های ایرانی در یک کلام هم وطنان و طرفداران خود را عذاب ندادند و در فاصله 2 بازی تا پایان این رقابت ها با اقتدار و صلابت تمام بلیت روسیه را اوکی کردند.
 
شاگردان کی روش درحالی پس از برزیل به عنوان دومین تیم راه یافته به جام جهانی معرفی شدند که رکورد بی نظیر گل نخوردن در بین تمام تیم های ملی دنیا را به نام خود ثبت کرده اند. بدون شک تدابیر سرمربی پرتغالی تیم ملی در مسیر رسیدن به این هدف تاثیر به سزایی داشت.  
وی در طول سال های اخیر برای موفقیت تیم ملی ایران با تمام وجود مایه گذاشته و ثابت کرده اگر درخواست هایی هم دارد، آن ها را برای خودش نمی خواهد بلکه تمام فکر و تمرکزش را برای ملی پوشان ایرانی خرج می کند. درگیری کلامی با چند سرمربی بزرگ لیگ برتری، اخراج مربیان ایرانی از کادر فنی تیم ملی و انتقادات متوالی از روند آماده سازی یوزپلنگ های آسیا در سال های اخیر جزء مهم ترین چالش های مرد چشم تیله ای بوده است اما وی ثابت کرده که حاضر است یک تنه در مقابل این نا به سامانی ها قرار بگیرد اما کوچک ترین آسیبی به تیم و شاگردانش نرسد.
 
ملی پوشان فوتبال ایران که در مقایسه با حریفان تا بن دندان مسلح خود در مسیر صعود به جام جهانی، از کمترین امکانات ممکن برخوردار بودند با غیرت و توانایی های فنی خود به کل قاره کهن ثابت کردند که برای ایرانی《خواستن، توانستن است بنابراین باید برای کی روش و شاگردانش کلاه احترام از سر برداشت. تیمی که با تمام نداری ها ساخت و بیم و استرس همیشگی فوتبال ایران برای جهانی شدن را به خاطرات سپرد.  
 
حال وظیفه مسئولان فدراسیون فوتبال و نهادهای بالادستی است که شادمانی یک ملت در شب به یاد ماندنی 29 اردیبهشت 96 را از یاد نبرند و با تزریق آرامش به فوتبال ملی کمک کنند تا بهترین تیم آسیا در سطح جهانی هم حرف های زیادی برای گفتن داشته باشد. در چنین شرایطی می توان عصیان های پرتغالی باتعصب را هم کنترل کرد و امید داشت که مدعیان جهانی هم مقابل یوزپلنگ ها سر تعظیم فرود آورند.
 
 
مرتضی پورعلی گنجی، رامین رضائیان، وریا غفوری، سردار آزمون، وحید امیری، سروش رفیعی، علیرضا بیرانوند و محسن فروزان بازیکنان جوان و کمتر میدان دیده ای بودند که در استرالیا برای نخستین بار فرصت قرار گرفتن در فهرست تیم ملی ایران در رقابتی معتبر را به دست آورند. در واقع با همین تغییرات جزئی میانگین سنی تیم ملی در شش ماه حدود یک سال و یک ماه پایین آمد و به 27/3 سال رسید. با این وجود کادرفنی تیم ملی خوب می دانست که برای رسیدن به روسیه 2018 و موفقیت در این رقابت ها بازهم باید به مسیر جوان گرایی به شکل جدی تری ادامه دهد. دیدارهای دوستانه تیم ملی در نوروز 94 مقابل شیلی و سوئد به عنوان 2 تیم مطرح جهانی فرصت مناسبی بود تا جوان های تازه وارد به جمع شاگردان کی روش آبدیده تر شوند.
 
روزگار جوانی تیم ملی با آغاز رقابت های مقدماتی جام جهانی 2018 روسیه به شکل ویژه تری تداوم یافت و سرمربی پرتغالی این تیم با دعوت از ستارگان جوانی مانند احمد نوراللهی، کمال کامیابی نیا، محمد انصاری، عزت الله پورقاز، محمد حسین کنعانی زادگان، مهدی ترابی، محمدرضا اخباری، میلاد و مهرداد محمدی، سعید عزت اللهی، مهدی طارمی، محمد رشید مظاهری، داریوش شجاعیان، سعید آقایی، احسان پهلوان و مرتضی تبریزی در مرحله اول این رقابت ها ثابت کرد عزمی راسخ برای انقلاب در فوتبال ملی دارد.
 
در مقایسه فهرست بازیکنان تیم کشورمان در بازی با شیلی و سوئد با فهرست آخرین بازی های این تیم در مرحله نخست مقدماتی جام جهانی متوجه می شویم که میانگین سنی تیم ملی در کمتر از یک سال حدود 2 سال و شش ماه پایین آمد.
 
 
کی روش دوست داشتنی حتی در مهم ترین بازی مقدماتی جام جهانی ایران مقابل ازبکستان، بازهم از اعتماد به جوانان دست نکشید و با استفاده از علی کریمی در ترکیب ثابت تیمش نشان داد در هر لحظه می تواند سحرآمیزی کند.