به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ شب از نیمه گذشته و رخ ماه ماتم گرفته نور خود را به زمین می‌رساند، پس از آن هیاهو، دلشوره زنان اهل حرم دو چندان شده است و مویه کودکان نیمه جان و ضرب دیده، دلخراش‌ترین صحنه را تداعی می‌کند، اما کاروان این بار، بی‌علمدار و با راهنمایی عمه جان، خسته به شام می‌رود.

 

اگر اغراق نکرده باشم، سر‌ها مانند قرص ماه در بر فراز نیزه‌ها خودنمایی می‌کنند و دشمن از ترس دختر حضرت فاطمه (س) خواب بر چشم ندارند. کاروان اسراء در حال حرکت و گاهی منزل به منزل می‌ایستد، اما صبوری و جلیله بودن حضرت زینب (س) تازیانه‌ای بر خشم و غرور دشمنان است.

 

آسمان خون گرفته و نیمه‌های شب فرارسیده است، زنی شبیه حضرت زهرا (س) پیش می‌رود و کودکان و زنان دیگر به دنبالشان آرام آرام مویه می‌کنند، هنوز صدای حضرت اباعبدالله الحسین (ع) در گوش خواهر طنین‌انداز است که می‌فرمودند: «خواهر جان! مرا در نماز شبت دعا کن.»

 

هیچ کس یاد ندارد که زینب (س) شبی را بی‌اقامه نماز شب به سر کند و به راز و نیاز نپردازد. اما شب اسیری آن هم در دل دشمن فرق دارد. صبح تا ظهر عاشورا داغ به روی داغ نهادند و مصیبت‌ها دیده‌اند، ولیکن امام سجاد (ع) می‌فرمایند: «در شب یازدهم محرم، عمه‏‌ام زینب را دیدم که در جامه نماز نشسته و مشغول عبادت است»؛ یعنی نمازش را نشسته اقامه می‌کنند.

 

همچنین «ابن نمای حلی» در کتاب مثیرالاحزان از فاطمه دختر امام حسین (ع) چنین نقل می‌کند: «وَ اَمّا عَمَّتی زَیْنَب فَاِنَّها لَمْ تَزَلْ قائِمَةً فی تِلْکَ اللَّیلَةِ أی عاشِرَة مِنَ المُحَرّم فی مِحْرابِها تَسْتَغیثُ‏ اِلی‏ رَبِّها، وَ ما هَدَأَت لَنا عَیْنٌ وَ لاسَکَنَتْ لَنا زَفْرَة»؛ و، اما عمه‏‌ام زینب، پس وی همچنان در آن شب شام غریبان در جایگاه عبادت خود ایستاده بود و به درگاه خدای تعالی استغاثه می‌‏کرد و در آن شب چشم هیچ‏ یک از ما به خواب نرفت و صدای ناله ما قطع نشد».

 

ادای نماز شب آن هم در میان سپاه دشمن کار بزرگی است که دل طفلان و زنان را آرام کرد، البته ما در منزلی دیگر از حرکت کاروان اسراء داریم که حضرت زین‌العابدین (ع) بیان می‌کنند: «اِنَّ عَمَّتی زَیْنَب کانَتْ تُؤَدّی صَلَواتِها مِنْ قِیام اَلفَرائِضَ وَ النَّوافِلَ، عِنْدَ مَسیرِنا مِنَ الکُوفَةِ اِلَی الشّامِ، وَ فی بَعْضِ المَنازِل تُصَلّی مِنْ جُلُوسٍ لِشِدَّةِ الجُوعِ وَ الضَّعْفِ مُنْذُ ثَلاثِ لَیالٍ؛ لاَنَّها کانَتْ تَقْسِمُ ما یُصیبُها مِنَ الطَّعامِ عَلَی الاَطْفالِ، لِاَنَّ القَوْمَ کانُوا یَدْفَعُونَ لِکُلِّ واحِدٍ مِنّا رغیفاً واحِداً مِنَ الخُبْزِ فِی الیَوْمِ وَ اللَّیلَة»؛ همانا عمه‌‏ام زینب همه نماز‌های واجب و مستحب خود را در طول مسیر از کوفه به شام ایستاده می‏‌خواند و در بعضی از منزل‏‌ها نشسته نماز خواند و این هم به‏ جهت گرسنگی و ضعف او بود، زیرا سه شب بود که غذایی را که به او می‏‌دادند میان اطفال تقسیم می‏‌کرد، چون که آن مردمان (سنگدل) در هر شبانه روز به ما یک قرص نان بیشتر نمی‏‌دادند.»

 

حضرت زینب (س) آن شب در فوج دشمن و حرامی نشسته نماز خواند تا تاریخ عاشورا در ادوار مختلف زمانی استوار باشد و پرچم فرهنگ عاشورایی و قیام امام حسین (ع) برافراشته بماند.

 

انتهای پیام/