اتفاقا هم داستان جالبی پشت ساخته شدن آن ها وجود دارد، در واقع آن ها هم مثل خیلی دیگر از اختراعات بشر به و جود آمدند تا یکی از مشکلات جامعه آن زمان را حل کنند. البته اینکه این مشکل چه بود و نقش این بناها در حل آن ها چه بود را در ادامه می فهمید. فعلا تا همین جا بدانید که به این بناها خانه مرگ می گویند، با ما همراه باشید.
در واقع این خانه ها برای مرده ها ساخته می شدند و دلیل ساخته شدنشان هم داستان جالبی دارد! بیشتر اطلاعاتی که ما درباره آنتاتومی و ساختمان بدن انسان داریم از تشریح و کالبدشکافی بدن مرده ها بدست آمده است. این کار از گذشته های دور متداول بوده و یونانی ها، رومی ها و همینطور پزشکان باستانی هند از زمان های باستان بدن مرده ها را تشریح می کردند. اما این کار در اروپا، در قرن ۱۸ و ۱۹ رواج پیدا کرد و دلیل رواج ناگهانی آن هم این بود که در این سال ها عمل های جراحی اهمیت زیادی پیدا کرده بود و پزشکان برای درمان بیماری ها زیاد از جراحی استفاده می کردند. پزشکان برای انجام این جراحی ها باید بدن انسان را با جزئیات بیشتری می شناختند و این کار جز با تشریح بدن مرده ها ممکن نبود.
قبل از قانون سال ۱۸۳۲، تنها جنازه هایی که می شد از آن ها برای تشریح استفاده کرد جنازه آن هایی بودند که به مرگ و اعدام محکوم می شدند و دادگاه اجازه می داد که تشریح شوند. در آن سال ها اعدام خیلی شایع بود و مردم به خاطر جرایم جزئی به اعدام و یا گیوتین محکوم می شدند اما مشکل پزشکان از وقتی شروع شد که با آغاز قرن ۱۹ تعداد کسانی که به اعدام محکوم می شدند به شدت پایین آمد و این باعث شد که پزشکان با کمبود نعش برای مطالعه ساختمان بدن انسان روبرو شوند.
اینجا بود که مشکلی به اسم مرده دزدی شایع شد! عده ای که به آنها مرده دزد می گفتند به سراغ قبرها می رفنتد و مرده ها را به دانشگاه های پزشکی می فروختند. در آن سال ها دزدیدن مرده ها تبدیل به یک بیرنس پرسود شده بود؛ با اینکه این کار برای پزشکان خوب بود اما باعث رنجش جامعه شده بود. به طوری که دوستان و اقوام مرده ها بارها به قبر سر می زدند تا از دزدیدن آن ها جلوگیری کنند. کار به جایی رسید که در حیاط بعضی از کلیساها برج های مراقبت درست شد و یک نفر مامور ی شد که تا صبح نگهبانی دهد و از مرده ها مراقبت کند! بعضی از خانواده ها مجبور شدند که از تابوت های آهنی استفاده کنند و یا مرده ها را در قاب های آهنی قرار دهند تا خیالشان از بابت محافظت از آن ها راحت شود. البته مرده دزدی آن قدر شایع بود که مردم مجبور بودند دست به اختراعات دیگری هم بزنند که یکی از آن ها ساختن خانه ای مخصوص مرده ها بود! مرده ها در این خانه به طور موقت نگهداری می شدند تا شروع به متلاشی شدن کنند و دیگر به درد تشریح پزشکی نخورند. بعد از آن در قبرهای همیشگی شان دفن می شدند. یکی از این خانه ها در روستای «اودنی گرین» در منطقه «آبردین شایر» شمال شرقی اسکاتلند قرار دارد که در سال ۱۸۳۲ ساخته شده است.
این خانه که به صورت گرد و مدور با بلوک های گرانتیتی ساخته شده هیچ پنجره ای ندارد و یک سقف مخروطی دارد که رویش با تخته های کوچک سنگ پوشیده شده است. این خانه دو درب دارد؛ یک درب محکم از جنس چوب بلوط در جلوی آن قرار گرفته و درب دیگر که در داخل خانه است ار آهن درست شده است . در داخل این خانه یک میز چرخان وجود دارد که خیلی آرام می چرخید و تابوت مرده ها بر روی آن قرار می گفت. وقتی که یک مرده برای خاکسپاری از اینجا به بیرون می رفت میز به آرامی می چرخید و مرده دیگر جایگزین می شد. وقتی تابوت مرده یکی دور کامل می چرخید یعنی به اندازه کافی متلاشی شده و دیگر به درد آناتومی و تشریح نمی خورد .
اینکه مرده ها چقدر در این اتاق بمانند بستگی به درخواست خانواده هایشان داشت ولی معمولا بین ۷ روز تا ۳ ماه در این اتاق نگهداری می شدند. استفاده از این خانه ها در حوالی سال ۱۸۳۲ در اروپا منسوخ شد چون در همین سال تشریح مرده ها توسط پزشکان قانونی شد و دکترها، استادها و دانشجویان پزشکی حق تشریح بدن های اهدا شده و بدون صاحب را پیدا کنند.
این خانه جزء بناهای تاریخی کمیاب و مهم اسکاتلند است و بر روی آن در سال ۱۹۷۶ مرمت های زیادی صورت گرفت هر چند که در سال های بعد هم مرمت هایی مثل تعمیر سقف و جایگزین بعضی از تخته سنگ های آن با سنگ های جدیدتر انجام شد. یک خانه مرگ دیگر در اونتاریو کانادا هست که در سال ۱۸۶۸ ساخته شده و از نظر معماری شباهت زیادی به این خانه دارد. از آن خانه هم مرده ها را نگهداری می کردند تا زمانی که شرایط آب و هوایی خوب شود و بتوان آن ها را دفن کرد.
منبع:الی گشت
انتهای پیام/
مکان عجیبی برای نگهداری مردگان!
