به گزارش  گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از اصفهان،از شهر اصفهان 160 کیلومتر که به سمت غرب برویم به شهرستان زیبای فریدونشهر می رسیم که با 2530 متر ارتفاع از سطح دریا مرتفع ترین شهر به شمار می رود.  در این شهر ستان منطقه ای بسیار زیبا، کوهستانی و سرسبز بنام پشتکوه قرار دارد که جلوه های بسیار زیبا و روح نوازی از طبیعت خداوندی را در خود جای داده است.

اما در آخرین روزهای سرد پاییزی، مردم این منطقه حال و هوای دلشان خوب نیست. چرا که فرزندان آنها به جای پیمودن راه مدرسه، نوشتن تکالیف و خواندن کتاب های درسی، خانه نشین شده اند.

خانه نشینی آنها اتفاقی نیست بلکه خانوارهای هفت روستا وقتی جوابی برای مشکلات تحصیلی فرزندان خود نیافته اند و تقاضاهای پی در پی آنها بی جواب مانده است مدارس رابه تعطیلی کشانده اند تا بلکه جواب در خوری پیدا کنند.

امروز پدرانِ نگران مسافت طولانی را با شرایط سخت پیموده اند، روبروی استانداری اصفهان جمع شده اند تا فکری به حال اوضاع تحصیلی فرزندان آنها شود، آنها از جان و دل معتقدند آینده از آنِ این دانش آموزان است و دوست دارند از قافله علم فرزندان آنها عقب نمانند.

تعدادی از مردان منطقه به نمایندگی از طرف مردم آمده اند تا مشکلات تحصیلی دانش آموزان را به گوش مسئولان برسانند« نزدیک به دو هفته ای است که300 دانش آموز پایه ابتدایی و راهنمایی منطقه ما به مدرسه نمی روند، شاید تغییری در روند آموزشی آن ها رخ دهد.»

دلیل اصلی نگرانی و ریشه مشکلات تحصیلی در منطقه خود را «طرح خرید خدماتی» می دانند و معتقدند این  طرح آموزش های ناکارآمد و ناکافی معلمان را در پی دارد و می گویند«معلمان قراردادی با دستمزدهای پایین،  انگیزه ای برای آموزش صحیح دانش آموزان ندارند، وقتی حقوق معلمان پایین است و یا دیر به دیر پرداخت می شود، چگونه می توان انتظار آموزش کافی و جامع داشت.» و با وجود اینکه سال قبل هم اعتراضات فراوانی دراین زمینه انجام دادند و مسئولان قول هایی مبنی بر برداشتن این طرح به آنها داده اند ولی تا به امروز  بازهم ادامه دارد.

پدری مشکلات را به صورت مکتوب روی برگه ای نوشته و با بغض پدرانه از شرایط نامناسب طرح و وضعیت مدارس در این منطقه گلایه می کند« با اجرای این طرح در منطقه پشتکوه، دانش آموزان افت شدید تحصیلی پیدا کرده اند اگر صحبت ما را قبول ندارند کارشناسی بفرستند تا سطح دانش آموزان را بسنجد و ببینند چه اتفاقاتی افتاده است.»

وی از مشکلاتی می گوید که نیازمند مساعدت مسئولان است« بر اثر طرح خرید خدمتی از طرف آموزش و پرورش، اجرای آن در روستاهای شهرستان فریدون شهر، مشکلات فراوانی را برای دانش آموزان و معلمان به وجود آورده است علاوه بر آن کمبود وسایل گرمایشی، نیمکت ، نبودن امکانات آموزشی چون لوازم آزمایشگاهی از جمله مشکلات فرزندان ما در مدارس است»

مرد میانسال از آموزش های ناکارآمد و ناکافی معلمان سخن می گوید«معلمان قراردادی با دستمزدهای پایین،  انگیزه ای برای آموزش صحیح دانش آموزان ندارند، وقتی حقوق معلمان پایین است و یا دیر به دیر پرداخت می شود، چگونه می توان انتظار آموزش کافی و جامع داشت.»

همه این پدران به فکر آینده فرزندان خود هستند و با جدیت به دنبال راه حلی برای حل این معضل می باشند« از نادرست اجرا کردن این طرح، نظام آموزشی کشور به جای پیشرفت به عقب بازمی گردد، سوالی که برای همه ما مطرح است این است که چرا این طرح که عواقب نامعلومی دارد در روستای پشت کوه دوم که با کمبود امکانات روبروست، اجرا می شود. چرا بچه های ما باید موارد آزمایشی آموزش و پرورش قرار بگیرند.»

و بحث غم انگیزی که شاید باورش برای ما کمی سخت است این است که در این روستا از اول مهر تا الان معلمان از یکشنبه سر کلاس درس حاضر می شوند« ساعات کاری معلمان این منطقه بعداظهر چهارشنبه تموم می شود و یکشنبه هفته آینده سرکلاس حاضر می شوند چراکه به بهانه کمبود امکانات و مشکلات رفت و آمد می گویند امکان حضور در شنبه برایشان ممکن نیست و حضور نداشتن به موقع معلمان سر کلاس درس باعث عقب ماندن دانش آموزان از درس می شود. اگر یک روز وسط هفته تعطیل باشد بازهم فردای آن بچه های ما بدون معلم می مانند.»

آنها معتقدند چون قدرتی ندارند و زورشان به جایی نمی رسد طرح های نوپا در روستاهای آنها انجام می شود« ما خواستار برچیده شدن این طرح و بازگشت مدارس به روال دو سال قبل هستیم و تا زمانی که فکری به حال دانش آموزان ما نشود حاضر به رفتن آنها سر کلاس درس نیستیم.»

با خود فکر می کنم به فرزندانی که چشم انتظار بازشدن مدارس خود هستند، به دانش آموزانی که از مدت ها قبل شغل آینده خود را مشخص کرده اند و هر شب را به شوق دکتر شدن، خلبان شدن و دیگر پست ها صبح می کرده اند، بچه هایی که از زمانی که پا به عرصه تحصیل گذاشتند رویاهای خود را محقق شده می دیدند اما در حال حاضر میان دوراهی افکار خود مانده اند، اینکه چگونه می شود به خواسته های خود برسند در صورتی که نمی توانند در کلاس درس حاضر شوند؟ چه کسی پاسخ آینده آنها را می دهد و چه کسی مسئول عقب ماندن آنها از آموزشی است که حق اولیه و مسلم آنهاست؟»

انتهای پیام/م