*مسئولان کشور تنها شعار می‌دهند و برای نخبگان کاری نکرده‌اند و هنوز تا رسیدن به استاندارهای جهانی راه زیادی مانده است

*دانشگاه های ایران زیر ساخت مناسب ندارند و این زیرساخت ها با تخصیص بودجه مناسب فراهم می‌شود

*جوانان بازگشته به ایران را فراری دادند اما اگر شرایط کشور را بهبود ببخشند بازخواهیم گشت تا در ایران کار کنیم

*از مسئولان می خواهیم که ما را حمایت کنند تا دستاوردهایمان را تجاری سازی کنیم

*با وجودی که جز بهترین مدارس در حوزه تجهیزات آزمایشگاهی بودیم اما در سطح مسابقات جهانی امکانات بیشتری نیاز داشتیم

به گزارش خبرنگار حوزه دانشگاهی گروه علمی پزشكی باشگاه خبرنگاران جوان؛  آن‌هایی که می‌روند نه برای خوشگذرانی و فرار از وطن بلکه به امید راهی برای موفقیت وطنشان را ترک می‌کنند؛ آن‌ها که می‌مانند متحجر نیستند بلکه پای وطن ایستادند تا از پایه و بنیان، با قدرت بسیار سرزمینشان را حفظ کنند؛ آن‌ها که می‌روند آن طرف آب‌ها را مدینه فاضله نمی‌دانند بلکه حساب و کتاب دقیق و نظم و انضباط آن طرف برایشان جلوه کرده است؛ آن‌ها که می‌مانند گاه از بی مهری‌ها خسته می‌شوند، اما حب وطن نمی‌گذارد پایشان را از مرز بیرون بگذارند.

آن‌ها که می‌روند غمگین از رفتن به دیار غربتند، اما ناگزیرند برای سر و سامان دادن به زندگیشان و حتی وطن در آن سوی مرز‌ها بجنگند و آن‌ها که مانده اند گاه دلشان می‌گیرد از ماندن، اما کشش خاک وطن و دلبستگی ها نمی‌گذارد که بروند.

آن‌ها که رفتند دلتنگ وطن می‌شوند و آن‌ها که ماندند چشم انتظار کمی توجه تا اهداف متعالی شان محقق شود.

باشگاه خبرنگاران جوان در نظر دارد به ژن‌های خوب واقعی که در محاق کم توجهی‌ها قرار گرفته اند، نگاهی داشته باشد تا شاید  تلنگری برای پاک کردن غبار غفلت از جوانان خوش فکر و آینده ساز کشور باشد.

«آن طرف دنیا برای ما فرش قرمز پهن نکردند که بخواهیم برویم و بازنگردیم اگر شرایط مهیا شود همین جا در کشور خدمت خواهیم کرد» این صحبتی است که اغلب جوانان نخبه ایرانی و دانشجویانی که قصد رفتن به آن طرف دنیا را دارند می‌زنند جوانان ایرانی نبود امکانات کافی، زیرساخت‌های نامناسب، تأمین مالی ناکافی، تجهیزات قدیمی دانشگاه‌ها و بسیاری از مشکلات دیگر را دلیل خروج خود از کشور می‌شمارند.

همه ما می‌دانیم اگر حرفی از علم و دانش به میان بیاید جوانان ایرانی یک سر و گردن بالاتر از دانشجویان غربی هستند و گواه این مدعا آمار بالای دانشجویان ایرانی در دانشگاه های آمریکا و کانادا و اروپا و فعالیت آنها در شرکت های برند دنیاست.

اما توجه نکردن به آنها و مهیا نکردن زیرساخت‌های لازم،  جوان نخبه را از کشور فراری می‌دهد؛ واقعیت تلخی که گاه مسئولان آموزشی کشور هم به طور ضمنی آن را مطرح کرده اند؛ ولی متاسفانه نیروهای ماهر کشور را حاضر و آماده و در آستانه بلوغ  تحویل آنطرف آبی ها می دهیم تا زمانی که نزدیک به ثمر رسیدن هستند؛ خدماتشان برای دیگران باشد.

با یک جستجوی ساده در سازمان‌های بزرگ علمی دنیا نام‌های آشنای وطنی  را می‌بینیم که زمانی در همین کشور و پشت میز و نیمکت مدارس و دانشگاه‌های ایرانی درس خوانده‌اند اما سنگ اندازی ها و ابهام در آینده مطمئن، گیت های خروجی فرودگاه کشور را به آنها نشان داد.

حتی در بهترین دانشگاه‌های این کشور هم تجهیزات کافی وجود ندارد دانشجویان دانشگاه شریف با دستگاه‌هایی کار می‌کنند که کشورهای غربی 10 سال پیش آنها را دور انداخته و فراموش کردند اما با وجود همین امکانات نامناسب هم امروز جوانان نخبه ایرانی توانسته‌اند پرچمدار علم و دانش در منطقه باشند؛ دانشجویان و دانش‌آموزان با غیرتی که با تکیه بر دانش خود در میدان‌های جهانی شرکت می‌کنند و مدال‌های رنگارنگ را برای کشور به ارمغان می‌آورند.

چند روزی از المپیاد زیست شناسی می‌گذرد که درخشش دانش آموزان ایرانی را شاهد بودیم اما آنها هم از کمبود تجهیزات دانشگاهی می‌نالیدند؛ گروهی که تامین تجهیزات لازم حداقل نیازشان است و با وجودی که در بهترین مدارس کشور تحصیل می کنند اما نیازشان رفع نمی‌شد؛ آنهایی که حالا خط مقدم جبهه علمی مملکت هستند اما گویی باز هم باید با دست خالی مبارزه کنند.

وقتی به پای درد و دل دانش آموزان و دانشجویان نخبه  کشور می‌نشینیم متوجه می‌شویم که نه تنها هیچ زیرساختی برای دانش‌آموزان و دانشجویان به وجود نیامده است بلکه حتی صحبت‌های مسئولان پشت تریبون‌ها هم تنها شعار است و بس.

جوانان نخبه در کشور هیچ جایگاهی ندارند

سمیرا انصاری دانشجوی نخبه کشورمان که   مقام سوم طرح های توسعه ای در جشنواره خوارزمی  را کسب کرده است در گفت‌وگوبا خبرنگار حوزه دانشگاهی گروه علمی پزشكی باشگاه خبرنگاران جوان؛ درباره شرایط  نخبگان کشور گفت: اگر در کشور شرایط مناسب برای فعالیت جوانان نخبه به وجود آید هیچ یک از آنها مهاجرت نخواهند کرد  به‌ دلیل نبود امکانات و حمایت‌ها است که جوانان نخبه از کشور  می‌روند.

این مخترع با بیان اینکه شرایط کشور روز به روز در حال بدتر شدن است، اظهار کرد: مسئولان کشور هیچ فکری به حال جوانان نخبه نمی‌کنند؛ در گذشته شاید وعده‌هایی می‌دادند اما امروزه این وعده‌ها هم از بین رفته است.

انصاری در باره جوانان ایرانی که از کشورهایی غربی بازگشته‌اند، گفت: بسیاری از دانشجویانی که در کشورهای خارجی تحصیل می‌کردند به ایران بازگشتند تا در اینجا تحصیل کنند اما هنگامی که دیدند هیچ ظرفیت و زمینه‌ای برای رشد وجود ندارد دوباره به کشورهای خارجی بازگشتند متأسفانه در ایران به جوانان نخبه اهمیتی داده نمی‌شود.

مسئولان کشور همواره بر این نکته تأکید می‌کنند که برای حمایت از جوانان زیرساخت‌هایی را به وجود آورده‌اند؛ سورنا ستاری رئیس بنیاد ملی نخبگان  بارها در صحبت‌های خود به این موضوع تأکید می‌کند که دانشجویان بسیاری را به کشور بازگردانده است اما همانطور که در صحبت‌های انصاری  مشهود است بسیاری از آنها امروز سرخورده شده‌اند و دوباره به کشورهای خارجی بازگشته‌اند.

فرهنگ نبیی دانشجوی نخبه ایرانی که کارشناسی در رشته مهندسی مواد را در دانشگاه صنعتی شریف خوانده و پس از آن برای ادامه تحصیل به سوئیس  مهاجرت کرده است در گفت‌وگو با خبرنگار حوزه دانشگاهی گروه علمی پزشكی باشگاه خبرنگاران جوان؛ درباره مهاجرت دانشجویان گفت: بسیاری از دوستان من که با یکدیگر در دانشگاه شریف تحصیل می‌کرده‌ایم امروز در کشورهای خارجی سکونت دارند زیرا برای دانشجوی ایرانی هیچ زیرساخت مناسبی وجود ندارد و او نمی‌تواند کار کند.

این دانشجوی نخبه با بیان اینکه در ایران به جوانان نخبه بها داده نمی‌شود، اظهار کرد: دانشگاه‌‌های ایران امکانات و زیرساخت‌های مناسب ندارند  البته تمام این مشکلات تنها به دلیل وجود تحریم‌ها نیست بلکه برخی از آنها به نبود بودجه  مربوط است.

اگر شرایط مناسبی مهیا شود به کشور بازمی‌گردیم

وی ادامه داد: در کشورهای اروپایی برای پژوهش و تحقیق بودجه بسیار زیادی هزینه می‌شود اما  بودجه پژوهشی ایران  بسیار کم است و اغلب دانشجویان از نبود امکانات مالی کافی ناراضی هستند.

نبیی با بیان اینکه برای رسیدن به  استاندارد جهانی هنوز  راه زیادی را باید طی کنیم؛  گفت: در ایران نمونه‌های آزمایشگاهی وجود ندارد و برای آنکه یک استاد بتواند، کار کند باید حتما روابطی داشته باشد و همین موضوعات است که جوان را سرخورده می‌کند؛ اما با وجود تمام این مشکلات اگر زمانی شرایط فراهم شود؛ من و بسیاری از جوانانی که در کشورهای خارجی تحصیل می‌کنند به کشور بازمی‌گردیم.

دانشجویان ایرانی هیچ چیزی کمتر از دانشجویان خارجی ندارند و ثابت کرده‌اند هنگامی که پای اختراع و حضور در المپیادها به میان آید می‌تواند تمام رقبای خارجی خود را از میدان به در کند.

دانش آموزان نخبه فراموش نشوند!

درددل دانش آموزان نخبه هم گواه توجه بیشتر دانش آموزان است، دانش آموزانی که هرچه زودتر نیاز مند نگاه ویژه  هستند که تا دیر نشده بخشی دیگر از سرمایه های انسانی کشور صادر نشوند.

پارمیدا پزشکیان دارنده مدال طلای زیست شناسی در گفت‌وگو با خبرنگار حوزه دانشگاهی گروه علمی پزشكی باشگاه خبرنگاران جوان؛  درباره برنامه آینده اش برای مهاجرت گفت: هنوز تصمیم جدی برای این موضع ندارم فعلا دوره عمومی را درکشور می خوانم تا ببینم تصمیم چه می شود.

این دانش آموز نخبه یکی از نقاط ضعف شرکت در المپیاد را مشکلات تجهیزات دانست؛ مشکلاتی که برای این دانش آموزان، نبودش جای تعجب دارد؛ می خاهند در آزمون جهانی زیست شناسی شرکت کنند اما امکانات زیستی کامل در آزمایشگاه را ندارند.

سار محمدی دانش آموز دیگری که مدال نقره المپیاد جهانی زست شناسی 2018  را دریافت کرده است، در گفت‌وگو با خبرنگار حوزه دانشگاهی گروه علمی پزشكی باشگاه خبرنگاران جوان؛ یکی از نقاط ضعف المپیادها را موضوع کنکور دانست و گفت: با وجودی که با اخذ مدل جهانی مشکلی برای کنکور وجود ندارد و معاف از آن هستیم اما باید یک سال صبر کنیم تا فرآیند دیپلم طی شود و بعد از آن وارد دانشگاه شویم.

فاطمه مهاجرانی رئیس مرکز ملی پرورش استعدادهای درخشان در گفت‌وگو با خبرنگار حوزه دانشگاهی گروه علمی پزشكی باشگاه خبرنگاران جوان؛ درباره رسیدگی به  موضوع حل مشکل کنکور دانش آموزی مدال آور المپیاد گفت:  از طریق وزیر آموزش و پرورش در حال رایزنی هستیم تا دانش آموز مدال آور مشکل اخذ دیپلم نداشته باشند و بتوانند در کلاس های دانشگاه حاضر شوند.

به طور قطع مسئولان آموزشی و پژوهشی کشور همگی از درد و دغدغه دانشجویان و دانش‌آموزان خبر دارند و می‌دانند که وجود آنها چقدر برای کشورمهم است و اگر اندک توجهی به آنها شود می‌تواند آینده این کشور را دگرگون کند اما هنگامی که می‌خواهند حمایتی را برای نخبگان تصویب کنند نهایتاً حذف کنکور یا پرداخت گرنت تحقیقاتی را به آنها می‌دهند و تأمین زیرساخت ، تخصیص بودجه و حمایت های معنوی جایی در برنامه آنها ندارد.

آقایان مسئولی که همواره از لزوم حمایت‌ها سخن می‌گویند و در دیدارهای خود با مقام معظم رهبری از ایشان دستور می‌گیرند تا کار خود را به درستی انجام دهند؛ نه تنها کاری برای نخبگان  نکرده‌اند بلکه در بسیاری از موارد درد آنها را هم بیشتر کرده‌اند؛ وزارت آموزش و پرورش، بنیاد ملی نخبگان، وزارت علوم ، دانشگاه‌ها و مؤسسات پژوهشی باید پاسخگوی کم توجهی به نخبگان باشند.

انتهای پیام/