به گزارش خبرنگار حوزه دریچه فناوری گروه فضای مجازی باشگاه خبرنگاران جوان؛ مفهوم اقتصاد دیجیتال برای‌ اولین بار توسط تاپسکات، نویسنده و متفکر حوزه تکنولوژی رواج پیدا‌ کرد. وی در کتاب خود با نام‌ اقتصاد دیجیتال تعریف‌های‌ اولیه‌ای‌ از این صنعت ارائه کرد که توجه اندیشمندان را جلب می‌کند. تاپسکات " Tapscott " برای معرفی اقتصاد دیجیتالی این چنین می‌گوید:

ظاهرا‌ شیوه جدیدی از تجارت در حال شکل‌گیری است که می‌تواند در آینده به تجارتی پول‌ساز تبدیل‌ شود. وی‌ همچنین به این موضوع هم اشاره می‌کند و می‌گوید، در اقتصاد دیجیتال کسب‌وکارها به وسیله‌ فناوری اطلاعات به هم متصل می‌شوند و می‌توانند بر هم اثر بگذارند.

کلاوس شواب " Klaus Schwab " اقتصادان آلمانی نیز اقتصاد دیجیتالی را پس از انقلاب‌های صنعتی اول، دوم و سوم قرار داده و آن را انقلاب صنعتی چهارم نام‌گذاری می‌کند. او علت این اقدام را رواج تلفن‌های همراه می‌داند، چرا که امروزه این ابزار به عنوان یک ابزار ضروری در دست عموم مردم جهان است و با آن می‌توانند راحت‌‌تر به کسب و کارهای دیجیتال بپردازند. شواب علت بعدی را توسعه هوش مصنوعی می‌داند و می‌گوید: هوش مصنوعی و یادگیری ماشینی در حدی رشد کرده که استفاده از آن در کاربردهای متعارف هم توجیه اقتصادی دارد.

در این میان علت‌های ساده‌تری هم برای توجیه شکل‌گیری‌ اقتصاد دیجیتال‌ وجود دارد. یکی از این دلایل را می‌توان افزایش سرعت پیشرفت فناوری در جهان در نظر گرفت، به طوری که زمان اختراع، ثبت و انتشارمحصولات دیجیتال در دنیا به کوتاه‌ترین زمان ممکن خود رسیده‌ است. علت دیگر، عدم محدودیت دسترسی به تکنولوژی در یک طبقه اجتماعی خاص و یا یک محدوده جغرافیایی ویژه است؛ چراکه همه مردم جهان در هر شرایطی می‌توانند از تکنولوژی بهره‌‌مند ‌شوند و به وسیله آن یک کسب‌وکار را احداث کرده و به سوددهی برسند.

در دنیا، اقتصاد دیجیتال تقریبا از سال 1995 به بعد جدی‌تر دنبال‌ شد. احداث سایت‌های‌ اینترنتی، شبکه‌های مجازی، استارت‌آپ‌ها و ... ابزاری برای سوارشدن بر این موج جدید بود. موجی که باعث به وجود آمدن شرکت‌های بزرگ فناوری شد که در حال حاضر جزو ثروتمند‌ترین شرکت‌های جهانی محسوب می‌شوند. بر اساس آمار منتشر شده در سال‌های 2015 و 2016 شرکت‌های بزرگ فناوری جزو 10 شرکت برتر دنیا به لحاظ میزان درآمد بوده‌اند.

بر اساس آمار منتشر شده از درآمد شرکت‌های بزرگ فناوری، شرکت اپل در سال 2016 حدود 233 میلیارد دلار درآمد داشته‌ است، اگر این مقدار را به واحد پولی کشورمان تبدیل کنیم، به مبلغ 978 هزار میلیارد تومان می‌رسیم . این درحالی است که بودجه کل کشور ایران در سال 97 ، 320 هزار میلیارد تومان اعلام شده‌ است.

با توجه به آمار فوق این موضوع روشن می‌شود که درآمد یک شرکت فناوری، سه برابر بودجه کشوری پهناور مانند ایران است. البته این را هم باید در نظر گرفت که آن‌ها خود ابداع کننده دهکده جهانی و سردمداران ورود به حوزه تکنولوژی هستند، اما این دلیل قانع کننده‌ای برای توجیه کم‌کاری و عدم تلاش شرکت‌های داخلی نیست.

دولت در سال 96 ، پانصد میلیارد تومان بودجه برای شکل گیری کسب‌وکارهای نوپا یا همان استارت‌آپ اختصاص داد. این رقم با توجه به مهم بودن این نوع کسب‌وکار و قابل پیشرفت بودن آن و تعداد شرکت ها، مبلغی پایین به حساب می‌آید که امید‌واریم در سال‌های آینده این مبلغ افزایش چشمگیری پیدا کند.

سورنا ستاری، معاون علمی و فناوری رییس جمهور درباره اقتصاد دیجیتال و استارت‌آپ‌ها در ایران این چنین می‌گوید: " نسل جدید کارآفرینی با نسل قبل کاملا تفاوت دارند. افرادی که به این نوع کسب‌وکارها روآورده‌اند عمدتا جوانانی هستند که با چنگ و دندان در این محیط کسب‌وکار رشد یافته و می‌توانند خود را با هر نوع شرایطی به راحتی وفق دهند. این گروه از افراد کسانی هستند که با رانت بالا نیامده‌اند."

در این میان کسانی که با شجاعت توانسته‌اند ایده‌های خود را عملی کرده و یک کسب‌وکار جدید دیجیتالی را راه اندازی کنند، قطعا با مشکلاتی عمده مواجه هستند، مشکلاتی که می‌تواند با همکاری و پیوستگی بیشتر مسئولین و همچنین‌ اختصاص بیشتر بودجه برای این دسته از کارها از سوی مجلس، برطرف شود و ما شاهد یک تجارت پرسود و با اشتغال بالا در کشور باشیم.

گزارش از محمدرضا احمدی

انتهای پیام/