به گزارش گروه ورزشی باشگاه خبرنگاران جوان، ورزش‌های رزمی از آن دسته ورزش‌هایی محسوب می‌شود که خشونت در آنها حس شده و بالطبع بدون درد و خونریزی نیست!

ورزش‌های رزمی به دسته‌های مختلفی تقسیم بندی می‌شود که هر فردی بنا به علاقه و سلیقه خود وارد این ورزش شده و پیش می‌رود و در این بین ممکن است با آسیب دیدگی‌هایی روبرو شود،  باشگاه خبرنگاران جوان قصد دارد تا راهکار‌هایی را برای کاهش این آسیب دیدگی‌ها در ورزش‌های رزمی به شما معرفی نماید، پس پیشنهاد می‌کنیم با ما همراه باشید.

معرفی هنر‌های رزمی

هنر‌های رزمی به سیستم‌ها و سنت‌های مدونی از تکنیک‌ها و فنون مبارزه‌ای گفته می‌شود که با انگیزه‌ها و دلایل متفاوتی تمرین می‌شوند؛ برای دفاع شخصی، رقابت در مسابقات، سلامتی بدنی و تناسب اندام، سرگرمی و تفریح و همچنین رشد و تعالی ذهنی، جسمی و معنوی؛ اصطلاح هنر‌های رزمی بیشتر به رشته‌های رزمی شرق آسیا مانند ووشو یا کونگ‌فو، کاراته، تکواندو، سیلات اشاره دارد، اما رشته‌های غربی همچون بوکس، ساواته، پانکریشن و انواع کشتی نیز در مجموعهٔ هنر‌های رزمی قرار داده می‌شوند.

از دیدگاه سلاح، هنر‌های رزمی را می‌توان به سه گروه «مسلح»، «بی‌سلاح» و «مسلح و بی سلاح» تقسیم کرد.

این مطلب را از دست ندهید: نگاهی کوتاه به یک ورزش سفید به نام «کاراته»

بسیاری از تکنیک‌ها و تمرینات رشته‌های مختلف رزمی مشابه است، اما هر یک از آن‌ها ترکیب مخصوصی از مهارت‌ها را در خود جای داده‌اند. برخی از آن‌ها مثل کاراته بر حرکات پویا، دقیق و مستقیم تأکید دارند و برخی همچون آیکیدو تکنیک‌های نرم‌تر، آهسته‌تر و پیوسته‌تر را به کار می‌گیرند.

هر یک از رشته‌های رزمی به میزان خاصی از توانایی‌های بدنی شامل قدرت بدنی، انعطاف‌پذیری (به‌ویژه در ناحیه لگن)، هماهنگی عضلات و استقامت نیاز دارد.

تقسیم‌بندی هنر‌های رزمی

هنر‌های رزمی را به شیوه‌های مختلفی می‌توان تقسیم‌بندی کرد.

یکی از این تقسیم‌بندی‌ها بر اساس تکنیک‌هایی است که در آن رشته بیشترین تأکید بر آن‌ها می‌شود.

رشته‌های ضربه‌ای

بوکس غربی

• کل بدن

کونگ فو، تکواندو، ساندا (بخش مبارزه ووشو)، کیک بوکسینگ، تکواندو، ساواته، کاراته، موای تای، وینگ، چون (از سبک‌های جنوبی هنر‌های رزمی چینی معروف به نان چوان)، تای‌چی‌چوان (از سبک‌های شمالی هنر‌های رزمی چینی معروف به چانگ چوان)، موی تای یا بوکس تایلندی یا تای بوکسینگ.

• گلاویزی

فنون پرتابی:کشتی، جودو، هاپکیدو، کشتی، سامبو، سومو

این مطلب را از دست ندهید: ورزش کیک‌بوکسینگ +فواید آن/ چطور با کیک‌بوکسینگ لاغر شویم؟!

فنون قفل مفصل و خفه‌کننده: آیکیدو، جوجیتسو برزیلی

دفاع شخصی: کراو ماگا، کوماندو و …

هنر رزمی کماندو

راه‌هایی برای کاستن از میزان بروز آسیب در ورزش‌های رزمی

استفاده از پوشش‌های محافظتی نقش موثری در کاهش میزان بروز صدمات دارد.

این پوشش‌ها برای ساعد، دست‌ها، قفسه سینه، گونه‌ها و پا در دسترس هستند. حتی محافظ دهانی برای حفاظت از دندان‌ها و پوششی برای محافظت از بیضه‌ها نیز وجود دارد.

بیشترین آسیب‌ها در ورزش‌های رزمی

 آسیب‌ها بیشتر در ناحیه دست و صورت است و بعد سایر اندام ها را درگیر می کند.

در تمامی مطالعات انجام شده، شایعترین آسیب‌ها به صورت خونمردگی، پیچ خوردگی و کشیدگی بوده اند.

این مطلب را از دست ندهید: پیشگیری از آسيب های متداول در ورزش

آسیب‌های ارتوپدیک ناشی از ضربه‌های مستقیم، تکرار زیاد حرکات و مانور‌های بالستیک و چرخشی است.

موارد شدید آسیب مثل پارگی احشاء، فلج و ضربه مغزی هم مشاهده شده اند.

شایعترین آسیب‌های ناحیه سرو گردن

پارگی‌ها، خونریزی از بینی، هماتوم دور چشم از جمله این موارد هستند.

این مطلب را از دست ندهید: ۱۰ اشتباه رایج در ورزش که به بدن شما آسیب می‌زند!

خراشیدگی قرنیه در اثر برخورد ناخن انگشتان رخ می‌دهد.

ضربه به مغز در اثر ضربات بلند و یا چرخشی ایجاد می‌شود.

اگر ورزشکار ناک اوت شد، باید تشخیص آسیب ستون فقرات گردنی را مد نظر داشت.

• آیا استفاده از وسیله محافظتی سر تضمین کننده جلوگیری از آسیب ها‌ی فوق است؟

 این پوشش‌ها جلوی بسیاری از صدمات به بافت نرم صورت (یعنی پارگی، بریدگی و آسیب به بافت نرم گوش و جمجمه) را می گیرند. اما متاسفانه بر عکس عقیده بسیاری از افراد، برای جلوگیری از آسیب‌های مغزی کافی نیستند.

اثر ضربات وارد شده به مغز چیست؟

برخی شواهد نشان می‌دهند که آسیب‌های مکرر مغزی، چه با بیهوشی و چه بدون آن، سبب نوع خاصی از صدمات مغزی شده و سبب کاهش توانایی انجام فعالیت فرد می‌شود. اگر چه یک ضربه می تواند شدیدتر از دیگری باشد. اما هیچ ضربه‌ای جزیی و ناچیز تلقی نمی‌شود و در حقیقت اثر هر ضربه‌ای روی اثر ضربات قبلی اضافه خواهد شد. ضربات بسته به سر سبب اعمال فشار‌های پاره کننده‌ای بر فیبر‌های عصبی و نورون‌ها می‌شود که در ضربات جانبی بسیار خطر ناک‌تر است.

این مطلب را از دست ندهید: ورزش رزمی-ایرانی "هالا" را بشناسیم

زیرا چانه به عنوان اهرم عمل می‌کند، ضربه به این ناحیه حداکثر نیرو را ایجاد خواهد کرد. پارگی عروق خونی در مغز سبب ایجاد خونریزی مغزی (Intracerebral hematoma) و یا بین مغز و پرده‌های پوشاننده آن (Subdural hematoma) خواهد شد.

استفاده از وسایل محافظتی دست و پا سبب کاهش شدت ضربه به مغز خواهد شد، اما احتمال پارگی فیبر‌های عصبی را افزایش خواهد داد.

آسیب‌هایی که در اندام‌ها رخ می‌دهد

 این آسیب‌ها متعدد هستند. پیچ خوردگی، کشیدگی، شکستگی، در رفتگی و پاره شدن تاندون‌ها از جمله این صدمات است.

شایعترین آسیب، ایجاد هماتوم در ساعد، ران، پشت ساق و پا است.

• آیا ورزش‌های رزمی مثل کاراته و تکواندو سبب استنوآرتریت در استخوان‌های دست می‌شوند؟

درمطالعه‌ای که در انگلستان انجام شده، مدرکی به نفع شروع زودرس استئوآرتریت و یا تنوسینوویت در این ورزش ها به دست نیامده است.

اما به هر حال چهار حرکت ذیل توان بالقوه ای برای ایجاد این گونه آسیب‌ها را دارند: حرکت شنا روی مشت بسته، مشت زدن مکرر به اجسام سخت، بوکس و شکستن اجسام.

نحوه آسیب دیدگی زانو در ورزش‌های رزمی چگونه است؟

در این ورزش‌ها از حرکات بالستیک و چرخشی به وفور استفاده می شود و آسیب‌ها معمولا در اثر راست شدن بیش از حد زانو، چرخش، خم شدن و حرکات جانبی بیش از حد ایجاد می‌شوند.

ببینید: مهارت باورنکردنی یک جوان کونگ فو کار

آسیب در منیسک‌ها، رباطها، تاندون کشکک و شکستگی‌های اپی فیز نیز شایعند. در رفتگی زانو بسیار نادربوده و اورژانسی جدی است.

هماتوم شایعترین نوع آسیب است که می‌تواند در هر عضوی ایجاد شود، اما شایعترین محل آن عضله چهار سر رانی است.

درد شدید مانع ادامه فعالیت ورزشکار خواهد شد. یک عارضه دیررس آن، استخوان سازی درون بافت عضله در اثر التهاب است .

چه آسیب‌هایی در مچ پا و پا رخ می‌دهند؟

پیچ خوردگی مچ به همراه شکستگی، آسیب به پشت پا و انگشت دوم و پنجم هم شایع هستند و احتمال ایجاد استئوآرتریت در سال‌های بعد را افزایش می دهند.

• چرا در ورزش‌های رزمی به ضربه‌های ناحیه اپی گاستر (بالای شکم) اهمیت داده می شود؟

هدف از این گونه ضربات، اثر گذاری روی شبکه خورشیدی است که گانگلیون سلیاک را احاطه کرده است.

این مطلب را از دست ندهید: آسیب‌های ورزشی شایع برای بدنسازان

ضربه به این منطقه باعث اختلال تنفسی گذرا در حریف شده و لذا شخص برای ضربات بعدی آمادگی دفاعی لازم را ندارد (برای حدود ۲۰ تا ۴۰ ثانیه)  که فرصت خوبی برای فرد حمله کننده است تا ضربات نهایی بعدی را وارد نماید.

شایعترین آسیب‌های ناحیه تنه

دنده‌ها، شبکه خورشیدی، پانکراس و بیضه‌ها در معرض آسیب ناشی از ضربه واقع می شوند.

• آسیب‌هایی که مانع ادامه مسابقه می‌گردند:

• شکستگی‌ها
• ضربات مغزی که منجر به فراموشی، اختلال درک زمان و مکان و خصوصا از دست رفتن سطح هوشیاری شوند
•  صدمات چشمی که سبب اختلال دید شوند مثل هماتوم، پارگی و آسیب‌های دور کره چشم
•  صدمات خاصی که به بیضه‌ها وارد می‌شوند و هماتوم اسکروتوم (کیسه بیضه) ایجاد می‌نمایند.

• آیا ورزشکاری که سابقه صرع دارد، می‌تواند به ورزش رزمی بپردازد؟

• به نظر می‌رسد برنامه تمرینات منظم ورزشی اثری مثبت روی کنترل تشنج خواهد گذاشت، گزارشی از تشدید و یا آغاز حملات صرعی مکرر (Status epilepticus) با ورزش وجود ندارد. تصمیم قطعی در مورد اجازه دادن به ورزشکار برای شرکت در تمرین و مسابقه بسیار سخت است و باید موارد زیر را در نظر داشت:
• به نظر نمی‌رسد وجود تشنج در طی تمرین یا مسابقه ورزشکار را درمعرض آسیب جدی مغز و یا نخاع قرار دهد.
• ضربات منفرد یا مکرر به سر سبب غیر قابل کنترل شدن تشنج و یا ایجاد آن نمی‌شوند، اما بهتر است که به علت وجود خطرات بالقوه، از ضربه زدن به سر خودداری شود.

• درصورت وجود چه نوع اختلالاتی، ورزشکار مجاز به شرکت در مسابقه نخواهد بود؟

کاردیت یا التهاب قلبی، فشار خون بالای کنترل نشده، بیماری‌های شدید مادر زادی قلب، فقدان یک چشم یا اختلال عملکرد بینایی، فقدان یک کلیه، بزرگی کبد و طحال، صرع کنترل نشده، نارسایی ریوی، عفونت‌های پوستی مثل زرد زخم و گال  از جمله بیماری‌هایی هستند که ورزشکار درصورت ابتلا به آن‌ها نباید درمسابقات شرکت نماید.

این مطلب را از دست ندهید: آسیب دیدگی‌های رایج در ورزش کدامند؟

• چنانچه ضربه به ناحیه اپیگاستر باعث افت فشار خون و کاهش تعداد ضربان قلب و تنگی نفس در ورزشکار شود، اقدامات اولیه شامل چه مواردی است؟

اقدام درمانی باید در راستای ثابت نگاه داشتن فشار خون انجام گیرد. به همین جهت ورزشکار را به پشت خوابانده و پا‌های وی را بالا می‌آوریم تا خون از اندام تحتانی به سمت قلب سرازیرشده و متعاقب آن با افزایش برون ده قلبی، فشار خون بالا رود.

همچنین درصورت گرفتگی عضلات دیواره شکم، ورزشکار باید زانو‌های خود را به سمت قفسه سینه در داخل شکم جمع کند تا درد و گرفتگی رفع شود. این عمل به بهبود نفس و برگشت به حالت عادی نیز کمک خواهد کرد.

انتهای پیام/